Επεξηγηματικές σημειώσεις για τους κανόνες έκδοσης τιμολογίου Εξωτερικού - Εσωτερικού στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΦΠΑ, Αγγλικό και
ελληνικό κείμενο (Μάθημα 6) 17 Μαρτίου 2015
|
Explanatory notes
VAT invoicing rules
(Council Directive
2010/45/EU)
|
Επεξηγηματικές σημειώσεις
Κανόνες τιμολόγησης ΦΠΑ
(Οδηγία του Συμβουλίου 2010/45 / ΕΕ)
|
|
Why explanatory
notes?
Explanatory notes aim
at providing a better understanding of legislation adopted at EU level and in
this case principally the Invoicing Directive (2010/45/EU). Published more than
one year before the date of implementation of the new legislation, they are
expected to allow Member States to transpose the legislation in a more uniform
way and to provide business with the necessary information to adapt to the
new rules in time.
They do not replace VAT Committee guidelines or an
Implementing Regulation, both of which have their own roles in the
legislative process.
|
• Γιατί επεξηγηματικές σημειώσεις;
Οι επεξηγηματικές σημειώσεις στοχεύουν σε μια καλύτερη κατανόηση της
νομοθεσίας που εγκρίθηκε σε επίπεδο ΕΕ και σε αυτή την περίπτωση κυρίως η
Οδηγία περί Τιμολόγησης (2010/45 / ΕΕ). Δημοσιεύθηκε κάτι περισσότερο από ένα
έτος πριν από την ημερομηνία εφαρμογής της νέας νομοθεσίας, αναμένεται να
επιτραπεί στα Κράτη Μέλη να μεταφέρουν τη νομοθεσία σε ένα πιο ομοιόμορφο
τρόπο και να παρέχουν στις επιχειρήσεις τις απαραίτητες πληροφορίες για να
προσαρμοστούν στους νέους κανόνες.
Δεν αντικαθιστούν τις κατευθυντήριες γραμμές της Επιτροπής
ΦΠΑ ή τον Εκτελεστικό Κανονισμό, και τα δύο
έχουν το δικό τους ρόλο στη νομοθετική διαδικασία.
|
|
What will you find
in the explanatory notes?
The "Explanatory
Notes" are intended to be seen as a guidance tool that can be used to clarify
the application of the VAT invoicing rules. They provide both a mixture of practical
help as well as help in understanding the meaning of certain issues contained
in the articles.
|
• Τι θα βρείτε στις επεξηγηματικές σημειώσεις;
Οι "Επεξηγηματικές Σημειώσεις" προορίζονται να
θεωρηθούν σαν ένα εργαλείο καθοδήγησης
που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποσαφηνίσει την εφαρμογή των κανόνων
τιμολόγησης ΦΠΑ. Παρέχουν και μίγμα από πρακτική βοήθεια καθώς θα βοηθήσει
στην κατανόηση της έννοιας ορισμένων ζητημάτων που περιέχονται σε
αντικείμενα.
|
|
Characteristics of
the explanatory notes
The explanatory notes
are a collaborative work: although the notes are issued by DG TAXUD for
presentation on its website they are the result of discussions with both Member
States and business. Member States have contributed first through a Fiscalis
seminar on invoicing held in Malta in February 2011 and then following
discussions in the VAT Committee. Equally the views of business have been
received through an ad-hoc business group of representative European
organisations and for matters specific to electronic invoicing by way of
Comité Européen de Normalisation (CEN).
|
• Χαρακτηριστικά των επεξηγηματικών σημειώσεων
Οι επεξηγηματικές σημειώσεις είναι ένα συλλογικό έργο: αν
και οι σημειώσεις που έχουν εκδοθεί από τη ΓΔ Φορολογίας και Τελωνείων για
την παρουσίαση στην ιστοσελίδα της είναι το αποτέλεσμα των συζητήσεων με όλα
τα κράτη μέλη και τις επιχειρήσεις. Τα κράτη μέλη έχουν συμβάλει πρώτα μέσω
ενός σεμιναρίου Fiscalis σχετικά με την τιμολόγηση που πραγματοποιήθηκε στη
Μάλτα τον Φεβρουάριο του 2011 και, στη συνέχεια, μετά από συζητήσεις στην
επιτροπή ΦΠΑ. Εξίσου οι απόψεις των επιχειρήσεων έχουν ληφθεί μέσω ενός
ad-hoc επιχειρηματικού ομίλου από αντιπροσωπευτικές οργανώσεις της Ευρώπης
και για θέματα που αφορούν συγκεκριμένα την ηλεκτρονική τιμολόγηση με τον
τρόπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Τυποποίησης (CEN).
|
|
They are not legally
binding and are only practical and informal guidance about how EU law is to
be applied on the basis of views of DG TAXUD. They do not represent the views
of the Commission nor is the Commission bound by any of the views expressed therein.
Moreover, since the
VAT invoicing legislation is based on a Directive, each Member State is
responsible for the transposition of these provisions into national
legislation and their correct application within its territory.
In the light of this
and the basic principles of subsidiarity, national tax administrations have
the principal responsibility for informing their taxable persons about the interpretation
and application of these provisions.
It could, therefore,
be expected that Member States may prepare their own national guides for the
application of the new VAT invoicing rules. A list of the web addresses of the
Member States tax authorities where national guidance may be available can be
found at the following website.
|
Δεν είναι δεσμευτικές νομικά και είναι μόνο πρακτικές και ανεπίσημες
οδηγίες σχετικά με το πώς το δίκαιο της ΕΕ πρέπει να εφαρμόζεται με βάση τις
απόψεις της ΓΔ Φορολογίας και Τελωνείου. Δεν αντιπροσωπεύουν τις απόψεις της
Επιτροπής ούτε η Επιτροπή δεσμεύεται με κάποια από τις απόψεις που
εκφράζονται εδώ.
Επιπλέον, δεδομένου ότι η νομοθεσία τιμολόγησης με ΦΠΑ βασίζεται σε
οδηγία, κάθε κράτος Μέλος είναι υπεύθυνο για τη μεταφορά των διατάξεων αυτών
στην εθνική νομοθεσία και την ορθή εφαρμογή τους στο έδαφός του.
Υπό το πρίσμα αυτό και τις βασικές αρχές της επικουρικότητας, οι
εθνικές φορολογικές διοικήσεις έχουν την κύρια ευθύνη για την ενημέρωση των υποκειμένων
στο φόρο σχετικά με το ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων αυτών.
Θα μπορούσε, ως εκ τούτου, να αναμένεται ότι τα Κράτη Μέλη να μπορούν
να προετοιμάσουν τις δικές τους εθνικές οδηγίες για την εφαρμογή των νέων
κανόνων τιμολόγησης με ΦΠΑ. Μια λίστα με τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των
φορολογικω΄ν αρχών των Κρατών Μελών όπου οι εθνικές κατευθυντήριες γραμμές
μπορούν να είναι διαθέσιμες και να βρεθούν στον ακόλουθο δικτυακό τόπο.
http://ec.europa.eu/taxation_customs/common/links/tax/index_en.htm
|
|
The notes are not
comprehensive: only certain invoicing issues have been included for which it
was thought desirable to provide explanations. This is either because of the
new rules from Directive 2010/45/EU or for clarifications that were thought
needed in respect of rules in the VAT Directive.
They are a work in progress: these notes are not a final
product but reflect the state of play at a certain point in time in
accordance with the knowledge and experience available. Over time, it is
expected that case law, VAT Committee guidelines and practice will complement
the views given in the notes.
|
Οι σημειώσεις δεν είναι πλήρεις: μόνο ορισμένα θέματα τιμολόγησης
έχουν συμπεριληφθεί που θεωρήθηκε σκόπιμο να παρασχεθούν εξηγήσεις. Αυτό
είναι είτε λόγω των νέων κανόνων από την Οδηγία 2010/45 / ΕΕ ή για
διευκρινίσεις που θεωρήθηκαν αναγκαίες σε σχέση με τους κανόνες της Οδηγίας
για τον ΦΠΑ.
Πρόκειται για ένα έργο σε εξέλιξη: οι σημειώσεις αυτές δεν
είναι ένα τελικό προϊόν, αλλά αντικατοπτρίζουν την κατάσταση του εφαρμόζονται
σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σύμφωνα με τη διαθέσιμη γνώση και εμπειρία. Με την πάροδο
του χρόνου, αναμένεται ότι η νομολογία, οι κατευθυντήριες γραμμές της
Επιτροπής ΦΠΑ και η πρακτική εφαρμογή
θα συμπληρώνει τις απόψεις που δίνονται στις σημειώσεις.
|
|
Index of topics
covered by the draft explanatory notes
A: Requirement for
paper and electronic invoices
1. Invoices must
reflect an actual supply – recital 10 of Directive 2010/45/EU
2. Definition of
e-invoices – Article 217
3. Customer acceptance
– Article 232
4. Authenticity of
origin – Article 233(1), third subparagraph
5. Integrity of
content – Article 233(1), fourth subparagraph
6. Legibility –
Article 233(1), first and second subparagraphs
7. Choice of means of
ensuring authenticity of origin, integrity of
content and legibility
– Article 233(1), second subparagraph
8. Business controls –
Article 233(1), second subparagraph
9. Reliable audit
trail – Article 233(1), second subparagraph
10. Advanced
electronic signature and EDI – Article 233(2)
11. Point in time of
issue and end of storage period – Article 233(1), first subparagraph
12. Storage of invoices – (see document number D3)
|
Το Περιεχόμενο των θεμάτων που καλύπτονται από το σχέδιο
επεξηγηματικών σημειώσεων
Α: Απαραίτητα για το έγγραφο και τα ηλεκτρονικά τιμολόγια
1. Τα τιμολόγια πρέπει να αντικατοπτρίζουν την πραγματική παροχή -
αιτιολογική σκέψη 10 της Οδηγίας 2010/45 / ΕΕ
2. Ορισμός των ηλεκτρονικών τιμολογίων - Άρθρο 217
3.Αποδοχή του πελάτη - Άρθρο 232
4. Αυθεντικότητα προέλευσης - Άρθρο 233 (1), τρίτο εδάφιο
5. Ακεραιότητα του περιεχομένου - Άρθρο 233 (1), τέταρτο εδάφιο
6. Αναγνωσιμότητα - Άρθρο 233 (1), πρώτο και δεύτερο εδάφιο
7. Η επιλογή των μέσων για τη διασφάλιση της γνησιότητας της
προέλευσης, της ακεραιότητας του περιεχόμενου και το ευανάγνωστο - Άρθρο 233
(1), δεύτερο εδάφιο
8. Οι έλεγχοι των επιχειρήσεων - Άρθρο 233 (1), δεύτερο εδάφιο
9. Αξιόπιστη διαδρομή ελέγχου - Άρθρο 233 (1), δεύτερο εδάφιο
10. Προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή και EDI - Άρθρο 233 (2)
11. Το σημείο χρόνου έκδοσης και λήξης της περιόδου αποθήκευσης -
Άρθρο 233 (1), πρώτο εδάφιο
12. Η αποθήκευση των τιμολογίων - (δείτε τον αριθμό Δ3)
|
|
B: Issue of invoices
1. Article 219a –
Which Member State's rules are applicable?
2. Article 221(3) –
Applicable Member State's invoicing rules for exempt supplies
3. Articles 220(2) and
221(2) – Invoicing rules for exempt financial supplies (Article 135(1)(a) to
(g))
4. Article 224 – Self-billed invoices
|
Β: Έκδοση τιμολογίων
1. Το άρθρο 219α – όπου οι κανόνες του Κράτους μέλους εφαρμόζονται;
2. Το άρθρο 221 (3) - κανόνες τιμολόγησης που ισχύουν σε Κράτος Μέλος
για απαλλασσόμενες παραδόσεις
3. Τα άρθρα 220 (2) και 221 (2) - Κανόνες τιμολόγησης για
απαλλασσόμενες χρηματοοικονομικές συναλλαγές (άρθρο 135 (1) (α) έως (ζ))
4. Το άρθρο 224 - τιμολόγια αυτοτιμολόγησης
|
|
C: Content of invoices
1. Article 226(2) –
Sequential numbering
2. Article 226(7a) –
Cash accounting
3. Article 226(11) –
Exempt supplies
4. Articles 91 and 230
– Conversion of the VAT amount in to the national currency
5. Article 226b – Simplified invoices
|
Γ: Περιεχόμενο των τιμολογίων
1. Το άρθρο 226 (2) - Διαδοχική αρίθμηση
2. Το άρθρο 226 (7α) - ταμειακή λογιστική
3. Το άρθρο 226 (11) - Απαλλαγή των προμηθειών- παραδόσεων
4. Τα άρθρα 91 και 230 - Μετατροπή του ποσού του ΦΠΑ, στο εθνικό
νόμισμα
5. Το άρθρο 226β - Απλοποιημένη τιμολόγια
|
|
D: Storage of invoices
1. Article 247 –
Storage period
2. Article 248a –
Translation and languages used on invoices
3. Article 247 – Medium of storage
EUROPEAN COMMISSION
DIRECTORATE-GENERAL
TAXATION AND CUSTOMS
UNION
Indirect Taxation and
Tax administration
Unit C1: VAT and other
turnover taxes
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Δ: Αποθήκευση των τιμολογίων
1. Το άρθρο 247 - Περίοδος αποθήκευσης
2. Το άρθρο 248α - Μετάφραση και γλώσσες που χρησιμοποιούνται στα
τιμολόγια
3. Το άρθρο 247 - Μέσο αποθήκευσης
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ
Έμμεση φορολογία και φορολογική διαχείριση
Μονάδα C1: ΦΠΑ και λοιποί φόροι κύκλου εργασιών
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference: A
Subject: Requirements
for paper and electronic invoices
Background and topics
covered
Legal base: Council
Directive 2010/45/EU of 13 July 2010 amending Directive 2006/112/EC on the
common system of value added tax as regards the rules on invoicing
References: Articles
217, 232 and 233, and recital 10
Topics covered:
1. Invoices must
reflect an actual supply – recital 10 of Directive 2010/45/EU
2. Definition of
e-invoices – Article 217
3. Customer acceptance
– Article 232
4. Authenticity of
origin – Article 233(1), third subparagraph
5. Integrity of
content – Article 233(1), fourth subparagraph
6. Legibility –
Article 233(1), first and second subparagraphs
7. Choice of means of
ensuring authenticity of origin, integrity of content and legibility –
Article 233(1), second subparagraph
8. Business controls –
Article 233(1), second subparagraph
9. Reliable audit
trail – Article 233(1), second subparagraph
10. Advanced
electronic signature and EDI – Article 233(2)
11. Point in time of
issue and end of storage period – Article 233(1), first subparagraph
12. Storage of invoices – (see document number D3)
|
Έγγραφο αναφοράς: A
Θέμα: Απαιτήσεις για χαρτί και ηλεκτρονικά τιμολόγια
Ιστορικό και θέματα που καλύπτονται
Νομική βάση: Οδηγία 2010/45 / ΕΕ της 13ης Ιουλίου 2010 για την
τροποποίηση της Οδηγίας 2006/112 / ΕΚ σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου
προστιθέμενης αξίας όσον αφορά τους κανόνες σχετικά με την τιμολόγηση
Αναφορές: τα άρθρα 217, 232 και 233, και αιτιολογική σκέψη 10
Θέματα που καλύπτονται:
1. Τα τιμολόγια πρέπει να αντικατοπτρίζουν την πραγματική παροχή -
αιτιολογική σκέψη 10 της οδηγίας 2010/45 / ΕΕ
2. Ορισμός των ηλεκτρονικών τιμολογίων - Άρθρο 217
3. Αποδοχή του πελάτη - Άρθρο 232
4. Αυθεντικότητα προέλευσης - Άρθρο 233 (1), τρίτο εδάφιο
5. Ακεραιότητα του περιεχομένου - Άρθρο 233 (1), τέταρτο εδάφιο
6. αναγνωσιμότητα - Άρθρο 233 (1), πρώτο και δεύτερο εδάφιο
7. Η επιλογή των μέσων για τη διασφάλιση της γνησιότητας της
προέλευσης, της ακεραιότητας του περιεχομένου και αναγνωσιμότητα - Άρθρο 233
(1), δεύτερο εδάφιο
8. Οι έλεγχοι των επιχειρήσεων - Άρθρο 233 (1), δεύτερο εδάφιο
9. Αξιόπιστη διαδρομή ελέγχου - Άρθρο 233 (1), δεύτερο εδάφιο
10. Προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή και EDI - Άρθρο 233 (2)
11. Χρόνος έκδοσης και λήξης της περιόδου αποθήκευσης - Άρθρο 233
(1), πρώτο εδάφιο
12. Η αποθήκευση των τιμολογίων - (δείτε τον αριθμό Δ3)
|
|
Comments:
Council Directive
2010/45/EU of 13 July 2010 amending Directive 2006/112/EC on the common
system of value added tax as regards the rules on invoicing aims to promote
and further simplify invoicing rules by removing existing burdens and
barriers.
It establishes equal
treatment between paper and electronic invoices (the same process for paper invoices
can be applied for e-invoices) without increasing the administrative burden
on paper invoices and has the aim to promote the uptake of e-invoicing by
creating the freedom of choice in ensuring the authenticity of origin,
integrity of content and legibility.
The Directive
recognizes the obligation for invoices to accurately reflect actual supplies of
goods and services and therefore requires that the authenticity of the
origin, the integrity of the content and the legibility of invoices are
insured from their issue until the end of the period of storage.
This can be achieved
through business controls that provide a reliable audit trail between the
invoice and the supply, and that assure the identity of the supplier or
issuer of the invoice (authenticity of origin), that the VAT details (the
invoice content required by the VAT Directive) on the invoice are unchanged
(integrity of content) and that the invoice is legible.
The use of business
controls creating a reliable audit trail between the invoice and the supply
can be used to ensure the authenticity of origin, integrity of content and
legibility for all invoices, whether paper or electronic.
Other than business
controls, advanced electronic signatures based1 on a qualified certificate
and created by a secure signature creation device or electronic data
interchange (EDI) are examples of how the authenticity of the origin and
integrity of the content of electronic invoices can be ensured through specific
technologies. They provide a guarantee for businesses to ensure that the authenticity
of the origin and the integrity of the content are met, and as such provide legal
certainty. However, they are only examples and other technologies or
procedures may be used.
The details of the
aims of the rules on e-invoicing are contained in recitals 8 to 11.
Articles 217, 232 and
233 of the VAT Directive have been changed and reflect these aims.
1 Advanced electronic
signatures based on a qualified certificate and created by a secure creation
device are commonly referred to as "Qualified electronic
Signatures".
In order to improve
the understanding of those articles this additional guidance is provided. The
aim is to help Member States by giving guidance on how to implement and apply
the articles in national legislation in a more consistent manner and to help
business with practical aspects.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Οδηγία 2010/45 / ΕΕ της 13ης Ιουλίου 2010 για την τροποποίηση της
οδηγίας 2006/112 / ΕΚ σχετικά με την κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας
όσον αφορά τους κανόνες τιμολόγησης να
προωθήσει την περαιτέρω απλοποίηση των
κανόνων τιμολόγησης με την άρση των υφιστάμενων επιβαρύνσεων και εμποδίων.
Καθιερώνει ίση μεταχείριση μεταξύ των έντυπων και των ηλεκτρονικών
τιμολογίων (η ίδια διαδικασία για τα τιμολόγια σε χαρτί μπορούν να
εφαρμοστούν για τα ηλεκτρονικά τιμολόγια) χωρίς την αύξηση του διοικητικού
βάρους για τα τιμολόγια σε χαρτί και έχει ως στόχο να προωθήσουν την
υιοθέτηση της ηλεκτρονικής τιμολόγησης, στη δημιουργία της ελευθερίας της
επιλογής για τη διασφάλιση της γνησιότητας της προέλευσης, της ακεραιότητας
του περιεχομένου και της αναγνωσιμότητας.
Η Οδηγία αναγνωρίζει την υποχρέωση των τιμολογίων να αντανακλούν
επακριβώς τις πραγματικές προμήθειες των αγαθών και των υπηρεσιών και ως εκ
τούτου απαιτεί την αυθεντικότητα της προέλευσης, την ακεραιότητα του
περιεχομένου και την αναγνωσιμότητα των τιμολογίων εξασφαλισμένοι από την
έκδοσή τους μέχρι το τέλος την περίοδο αποθήκευσης.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από ελέγχους των επιχειρήσεων που
παρέχουν μια αξιόπιστη διαδρομή ελέγχου μεταξύ τιμολογίου και της παροχής,
καθώς και να διασφαλίζεται η ταυτότητα του προμηθευτή ή του εκδότη του
τιμολογίου (αυθεντικότητα της προέλευσης), ότι οι λεπτομέρειες με το ΦΠΑ (το
περιεχόμενο του τιμολογίου που απαιτείται από την Οδηγία ΦΠΑ) επί του
τιμολογίου παραμένουν αμετάβλητες (ακεραιότητα του περιεχόμενο) και ότι το
τιμολόγιο είναι ευανάγνωστο.
Η χρησιμοποίηση ελέγχων των επιχειρήσεων δημιουργούν μια αξιόπιστη
διαδρομή ελέξιμη μεταξύ τιμολογίου και της παροχής, αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διασφάλιση
της αυθεντικότητας της προέλευσης, της ακεραιότητας του περιεχομένου και της
αναγνωσιμότητας για όλα τα τιμολόγια, σε χαρτί ή με ηλεκτρονικά μέσα. Πέραν
των επαγγελματικών τους ελέγχων, οι προηγμένες ηλεκτρονικές υπογραφές
στηριγμένες σε αναγνωρισμένο πιστοποιητικό που δημιουργείται από ασφαλής
συσκευή υπογραφής ή με την ηλεκτρονική ανταλλαγή δεδομένων (EDI) είναι
παραδείγματα για το πώς η αυθεντικότητα της προέλευσης και η ακεραιότητα του
περιεχομένου των ηλεκτρονικών τιμολογίων μπορεί να εξασφαλιστεί μέσω των
συγκεκριμένων τεχνολογιών. Παρέχουν μια εγγύηση για τις επιχειρήσεις για να εξασφαλιστεί
ότι η γνησιότητα της προέλευσης και η ακεραιότητα του περιεχομένου
πληρούνται, και ως εκ τούτου παρέχει νομική βεβαιότητα. Ωστόσο, αυτά είναι
μόνο παραδείγματα όμως και άλλες τεχνολογίες ή οι διαδικασίες μπορούν να
χρησιμοποιηθούν.
Οι λεπτομέρειες σχετικά με τους στόχους των κανόνων για την
ηλεκτρονική τιμολόγηση περιέχονται στις αιτιολογικές σκέψεις 8 έως 11.
Τα άρθρα 217, 232 και 233 της Οδηγίας περί ΦΠΑ έχουν αλλάξει και η
ενσωμάτωσή τους στοχεύει.
1 σε προηγμένες ηλεκτρονικές υπογραφές που βασίζονται σε
αναγνωρισμένο πιστοποιητικό και δημιουργείται από ασφαλή διάταξη δημιουργίας
το εφεύρημα αναφέρεται συνήθως ως «Πιστοοιημένων ηλεκτρονικών υπογραφών».
Προκειμένου να βελτιωθεί η κατανόηση των εν λόγω άρθρων δίδεται αυτή
εδώ η πρόσθετη καθοδήγηση. Ο στόχος είναι να βοηθήσει τα Κράτη Μέλη που τους
δίδονται οδηγίες για τον τρόπο εκτέλεσης και να εφαρμόζονται τα άρθρα στην
εθνική νομοθεσία με ένα πιο συνεπή τρόπο και να βοηθήσει τις επιχειρήσεις
στις πρακτικές πτυχές.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
A-1
Topic: Invoices must
reflect an actual supply
Reference: Recital 10
of Directive 2010/45/EU
Invoices must reflect actual supplies and their
authenticity, integrity and legibility should therefore be ensured. Business
controls can be used to establish reliable audit trails linking invoices and
supplies, thereby ensuring that any invoice (whether on paper or in electronic
form) complies with those requirements.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-1
Θέμα: Τα τιμολόγια πρέπει να αντικατοπτρίζουν μια πραγματική παροχή
Παραπομπή: Η αιτιολογική σκέψη 10 της Οδηγίας 2010/45 / ΕΕ
Τα τιμολόγια πρέπει να αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές
παροχές και την αυθεντικότητα, την ακεραιότητα και την αναγνωσιμότητά τους
και ως εκ τούτου, θα πρέπει να διασφαλίζονται. Οι έλεγχοι των επιχειρήσεων
μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την καθιέρωση αξιόπιστης διαδρομής
παρακολούθησης που συνδέει τα
τιμολόγια και τις παροχές (πωλήσεις –παροχή υπηρεσιών), εξασφαλίζοντας έτσι
ότι κάθε τιμολόγιο (είτε σε χαρτί ή σε ηλεκτρονική μορφή) να συμμορφώνεται με
αυτές τις απαιτήσεις.
|
|
Comments:
Recital 10 mentions
that an invoice must reflect an actual supply and, therefore, the authenticity
of the origin, integrity of content and legibility should be ensured.
It is up to each
taxable person to ensure that the invoice information being exchanged accurately
reflects an actual supply. How this is done is the choice of the taxable
person.
Business controls
creating a reliable audit trail between an invoice and a supply can be one
way by establishing a reliable audit trail linking invoices and supplies.
As well, the text of
Article 233(2) states that the taxable person can fulfil his obligation to
ensure the authenticity of the origin and integrity of the content, for
example, by using those technologies mentioned in that paragraph: an advanced
electronic signature or electronic data interchange (EDI). These technologies
cannot, though, of themselves show a supply took place.
The choice of methods
to fulfil these obligations lies according to Article 233 on the taxable
person.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Η αιτιολογική σκέψη 10 αναφέρει ότι το τιμολόγιο πρέπει να αντανακλά
μια πραγματική προμήθεια (αγαθών – υπηρεσιών) και, ως εκ τούτου, η
αυθεντικότητα της προέλευσης, η ακεραιότητα του περιεχομένου και η
αναγνωσιμότητα θα πρέπει να εξασφαλίζεται.
Εναπόκειται σε κάθε υποκείμενο στον φόρο να διασφαλίσει ότι οι
πληροφορίες του τιμολογίου που ανταλλάσσονται να αντικατοπτρίζει με ακρίβεια
την πραγματική παροχή. Πώς γίνεται αυτό είναι επιλογή του υποκείμενου στο
φόρο.
Οι έλεγχοι των επιχειρήσεων δημιουργούν μια αξιόπιστη διαδρομή
παρακολούθησης μεταξύ τιμολογίου και παράδοσης μπορεί να είναι ένας τρόπος
για τον καθορισμό μια αξιόπιστης παρακολούθησης που θα συνδέει τα τιμολόγια
και τις προμήθειες.
Επίσης, το κείμενο του άρθρου 233 (2) αναφέρει ότι ο υποκείμενος στον
φόρο μπορεί να εκπληρώσει την υποχρέωσή του, για να εξασφαλιστεί η γνησιότητα
της προέλευσης και η ακεραιότητα του περιεχομένου, για παράδειγμα, με τη
χρήση των τεχνολογιών αυτών που αναφέρονται στην εν λόγω παράγραφο: μια
προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή ή με την ηλεκτρονική ανταλλαγής δεδομένων
(EDI). Οι τεχνολογίες αυτές δεν μπορούν, όμως, από μόνες να δείχνουν μια
προμήθεια που πραγματοποιήθηκε.
Η επιλογή των μεθόδων για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων αυτών
έγκειται, σύμφωνα με το άρθρο 233 μόνο στον υποκείμενο στο φόρο.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
A-2
Topic: Definition of
an e-invoice
Reference: Article 217
For the purposes of
this Directive, “electronic invoice” means an invoice that contains the
information required in this Directive, and which has been issued and
received in any
electronic format.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-2
Θέμα: Ορισμός ενός e-τιμολόγιο
Παραπομπή: Άρθρο 217
Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, ως «ηλεκτρονικό τιμολόγιο»
νοείται ένα τιμολόγιο που περιέχει πληροφορίες που απαιτούνται στην παρούσα
οδηγία, και το οποίο έχει εκδοθεί και έχει παραληφθεί σε οποιαδήποτε
ηλεκτρονική μορφή.
|
|
Comments:
The only purpose for
the definition of an electronic invoice is to clarify the acceptance of the
customer under Article 232 and to illustrate the use of the option given to
Member States in Article 247(2), on the storage of invoices.
An electronic invoice,
exactly as it is with a paper invoice, must contain the elements as
required by the VAT
Directive.
Additionally, for an
invoice to be considered according to the VAT Directive to be an electronic
invoice, it needs to be issued and also received in any electronic format.
The choice of format is determined by the taxable persons. This would include
invoices as structured messages (such as XML) or other types of electronic
format (such as an email with a PDF attachment or a fax received in
electronic not paper format).
According to the
definition, not all invoices created in an electronic format can be considered
to be an "electronic invoice". Invoices created in an electronic
format, through for instance accounting software or by word processing
software, that are sent and received on paper are not electronic invoices.
On the other hand invoices
created in paper form, that are scanned, sent and received via e-mail can be
considered as electronic invoices.
The type of electronic
format of the invoice should not be important but only the fact that the
invoice is in an electronic format when it is issued and received. This would
allow electronic invoices to be sent and received in one format, and then
converted in to another format.
An invoice should be
regarded as issued when the supplier or a third party acting on behalf of the
supplier, or the customer for self-billed invoices, makes the invoice available
so that it can be received by the customer. This may mean the electronic
invoice is transmitted directly to the customer through for instance email or
a secure link, or indirectly through for instance one or several service
providers, or that it is made available and accessible to the customer
through a web portal or any other method.
It is important to
establish a date when the invoice is considered to be issued to fulfil the supplier's
obligation to issue an invoice within the required period (Article 222) but
also for the recipient's obligation in respect of the storage of invoices.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Ο μόνος σκοπός για τον ορισμό ενός ηλεκτρονικού τιμολογίου είναι να
αποσαφηνίσει την αποδοχή του ο πελάτης σύμφωνα με το άρθρο 232 και να
απεικονίζει τη δυνατότητα που παρέχεται στα Κράτη Μέλη στο άρθρο 247 (2), την
αποθήκευση των τιμολογίων.
Ένα ηλεκτρονικό τιμολόγιο, ακριβώς όπως συμβαίνει και με ένα τιμολόγιο
σε χαρτί, πρέπει να περιέχει τα στοιχεία που απαιτούνται από την Οδηγία του
ΦΠΑ.
Επιπλέον, για ένα τιμολόγιο, σύμφωνα με την οδηγία για τον ΦΠΑ για να
θεωρείται ότι είναι ένα ηλεκτρονικό τιμολόγιο, θα πρέπει να εκδοθεί
και έχει παραληφθεί σε οποιαδήποτε ηλεκτρονική μορφή. Η επιλογή της μορφής
καθορίζεται από τους υποκείμενους στον φόρο. Αυτό θα περιλαμβάνει τιμολόγια
δομημένων μηνυμάτων (όπως XML) ή άλλα είδη ηλεκτρονικής μορφής (όπως ένα
μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με ένα συνημμένο αρχείο PDF ή μια
τηλεομοιοτυπία που λαμβάνεται σε ηλεκτρονική μορφή όχι με χαρτί).
Σύμφωνα με τον ορισμό, όλα τα τιμολόγια που δημιουργούνται σε
ηλεκτρονική μορφή δεν μπορεί να θεωρούνται ότι είναι ένα «ηλεκτρονικό
τιμολόγιο». Τα τιμολόγια που δημιουργούνται σε ηλεκτρονική μορφή, μέσω για
παράδειγμα, ενός λογισμικού λογιστικής ή από λογισμικό επεξεργασίας κειμένου,
που αποστέλλονται και που παραλαμβάνονται σε χαρτί δεν είναι ηλεκτρονικά
τιμολόγια.
Από την άλλη πλευρά τα τιμολόγια που δημιουργούνται σε έντυπη μορφή,
που σαρώνονται, αποστέλλονται και λαμβάνονται μέσω e-mail μπορεί να
θεωρούνται ηλεκτρονικά τιμολόγια.
Ο τύπος της ηλεκτρονικής μορφής του τιμολογίου, δεν θα πρέπει να
είναι μόνο σημαντική, αλλά το γεγονός ότι το τιμολόγιο είναι σε ηλεκτρονική
μορφή όταν εκδίδεται και παραλαμβάνεται. Αυτό θα επιτρέψει τα ηλεκτρονικά
τιμολόγια να αποστέλλονται και λαμβάνονται σε ένα σχήμα, και στη συνέχεια
μετατρέπονται σε μια άλλη μορφή.
Ένα τιμολόγιο θα πρέπει να θεωρηθεί ότι εκδίδεται όταν ο προμηθευτής
ή ένα τρίτο μέρος που ενεργεί για λογαριασμό του προμηθευτή, ή για τον πελάτη
σε αυτοτιμολόγηση, επιτρέπει στο
τιμολόγιο να είναι διαθέσιμο έτσι ώστε να μπορεί να παραληφθεί από τον
πελάτη. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι το ηλεκτρονικό τιμολόγιο μεταδίδεται
απευθείας στον πελάτη μέσω, για παράδειγμα, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή ενός
ασφαλούς συνδέσμου, ή έμμεσα, μέσω, για παράδειγμα, σε ένα ή περισσότερους
φορείς παροχής υπηρεσιών, ή ότι γίνεται διαθέσιμο και προσβάσιμο για τον
πελάτη μέσω διαδικτυακής πύλης ή οποιασδήποτε άλλης μεθόδου.
Είναι σημαντικό να καθοριστεί η ημερομηνία όταν το τιμολόγιο
θεωρείται ότι έχει εκδοθεί για την εκπλήρωση της υποχρέωσης του προμηθευτή να
εκδίδει τιμολόγιο εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας (άρθρο 222), αλλά και
για την υποχρέωση του δικαιούχου όσον αφορά την αποθήκευση των τιμολογίων.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011
Τελευταία επεξεργασία: 05/10/2011
|
|
Document reference:
A-3
Topic: Customer
acceptance
Reference: Article 232
The use of an electronic invoice shall be subject to
acceptance by the recipient.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-3
Θέμα: αποδοχή από τον πελάτη
Παραπομπή: Άρθρο 232
Η χρήση ηλεκτρονικού τιμολογίου υπόκειται στην αποδοχή από
τον παραλήπτη.
|
|
Comments:
The specific mention
that the use of electronic invoices should be accepted by the customer mainly
finds its justification in the technical requirements needed to receive an electronic
invoice or the customer's ability to ensure the authenticity, integrity and legibility
that might need to be arranged to receive electronic invoices and which do not
exist for paper invoices.
Given that paper and
electronic invoices should be treated equally, acceptance by the customer of
an electronic invoice may be determined in a similar manner as a paper invoice
could be considered accepted by the customer. This may include any written acceptance,
whether formal or not, or by tacit agreement through, for instance, the processing
or payment of the received invoice.
In any case the
decision to use electronic invoices remains ultimately a matter for the agreement
between the trading parties.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Η συγκεκριμένη υπενθύμιση ότι η χρήση των ηλεκτρονικών τιμολογίων θα
πρέπει να γίνει αποδεκτή από τον πελάτη βρίσκει κυρίως αιτιολόγησή της στις
τεχνικές προδιαγραφές που απαιτούνται για να λάβουμε ένα ηλεκτρονικό
τιμολόγιο ή την ικανότητα του πελάτη να διασφαλίσει την αυθεντικότητα, την
ακεραιότητα και την αναγνωσιμότητα που μπορεί να χρειαστεί να διαμορφωθεί
ώστε να λαμβάνουν ηλεκτρονικά τιμολόγια και τα οποία δεν υπάρχουν για τα
τιμολόγια σε χαρτί.
Δεδομένου ότι το χαρτί και τα ηλεκτρονικά τιμολόγια θα πρέπει να
τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης, η αποδοχή από τον πελάτη ενός ηλεκτρονικού
τιμολογίου μπορεί να προσδιορισθεί με παρόμοιο τρόπο όπως ένα τιμολόγιο σε
χαρτί που θα μπορούσε να θεωρηθεί αποδεκτή από τον πελάτη. Αυτό μπορεί να
περιλαμβάνει γραπτή αποδοχή, είτε επίσημη είτε όχι, ή μετά από σιωπηρή
συμφωνία, για παράδειγμα, η επεξεργασία ή η εξόφληση των τιμολογίων που έχουν
παραληφθεί.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση για τη χρήση ηλεκτρονικών τιμολογίων
παραμένει τελικά ένα θέμα για συμφωνία μεταξύ των συναλλασσομένων.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference: A-4
Topic: Authenticity of
origin
Reference: Article
233(1), third subparagraph
"Authenticity of
the origin" means the assurance of the identity of the supplier or the
issuer of the invoice.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-4
Θέμα: Η αυθεντικότητα της προέλευσης
Παραπομπή: Άρθρο 233 (1), τρίτο εδάφιο
«Αυθεντικότητα της προέλευσης» νοείται η διασφάλιση της ταυτότητας
του προμηθευτή ή του
εκδότη του τιμολογίου.
|
|
Comments:
The authenticity of
the origin of an invoice is an obligation for the taxable person receiving
the supply of goods or services as well as for the taxable person making the supply.
Both can independently of each other ensure the authenticity of the origin.
There are four
elements to be considered.
1. Assurance by the
supplier
The supplier must be
able to provide assurance that the invoice was indeed issued by him
or in his name and on
his behalf. This can be achieved by having a record of the invoice
in the accounting
documents. Where there is self-billing or a third party issues the invoice
this may be evidenced through supporting documents.
2. Assurance by the
customer
The taxable person
receiving the supply must be able to ensure that the invoice received is from
the supplier or the issuer of the invoice.
This gives two
alternatives to the taxable person to choose from. The first alternative concerns
verifying the correctness of the information concerning the supplier's
identity mentioned on an invoice. The second alternative concerns ensuring
the identity of the issuer of the invoice.
a) Assurance of the
identity of the supplier
The identity of the
supplier is a detail that is always required on the invoice. This, though, is
not sufficient in itself to assure the authenticity of the origin. The
customer should in this case ensure that the supplier mentioned on the
invoice has in reality carried out the supply of the goods or services to
which the invoice refers. The taxable person can apply any business controls
creating a reliable audit trail between an invoice and a supply of goods or
services to fulfil this obligation.
b) Assurance of the
identity of the issuer of the invoice
The taxable person can
choose to ensure the identity of the issuer of an invoice by for example an
advanced electronic signature or EDI. Nevertheless, this is without prejudice
to recital 10 of Directive 2010/45/EU which states, first and foremost, that
invoices should reflect actual supplies.
Assuring the identity
of the issuer of the invoice can apply equally to cases where the supplier
has issued the invoice as well as to those where a third party has issued the
invoice or in the case of self-billing.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Η γνησιότητα της προέλευσης του τιμολογίου αποτελεί υποχρέωση για τον
υποκείμενο στον φόρο που παραλαμβάνει τις παροχές αγαθών ή υπηρεσιών, καθώς
και για τον υποκείμενο στον φόρο που πραγματοποιεί τον εφοδιασμό. Και οι δύο
μπορεί ανεξάρτητα ο ένας από το άλλο να εξασφαλίσει τη γνησιότητα της
προέλευσης.
Υπάρχουν τέσσερα στοιχεία που πρέπει να εξεταστούν.
1. Διασφάλιση από τον προμηθευτή
Ο προμηθευτής πρέπει να είναι σε θέση να παρέχει τη βεβαιότητα ότι το
τιμολόγιο εκδόθηκε πράγματι από τον ίδιο ή στο όνομά του και για λογαριασμό
του. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την ύπαρξη ενός αρχείου στα λογιστικά
έγγραφα του τιμολογίου. Όπου υπάρχει αυτοτιμολόγηση ή ένα τρίτο μέλος εκδίδει
το τιμολόγιο, αυτό μπορεί να αποδεικνύεται με δικαιολογητικά έγγραφα.
2. Διασφάλιση από τον πελάτη
Ο υποκείμενος στο φόρο που παίρνει την παροχή πρέπει να είναι σε θέση
να διασφαλίσει ότι το τιμολόγιο που ελήφθη είναι από τον προμηθευτή ή του
εκδότη του τιμολογίου.
Αυτό δίνει δύο εναλλακτικές λύσεις για τον υποκείμενο στον φόρο να
επιλέξει. Η πρώτη εναλλακτική λύση αφορά την διαφοροποίηση του ελέγχου της
ορθότητας των πληροφοριών σχετικά με την ταυτότητα του προμηθευτή που
αναφέρεται στο τιμολόγιο. Η δεύτερη εναλλακτική λύση αφορά τη διασφάλιση της
ταυτότητας του εκδότη του τιμολογίου.
α) διασφάλιση της ταυτότητας του προμηθευτή
Η ταυτότητα του προμηθευτή είναι μια λεπτομέρεια που απαιτείται
πάντοτε στο τιμολόγιο. Αυτό, όμως, δεν αρκεί από μόνο του να εξασφαλίσει την
αυθεντικότητα της προέλευσης. Ο πελάτης θα πρέπει σε αυτή την περίπτωση να
εξασφαλίσει ότι ο προμηθευτής που αναγράφεται στο τιμολόγιο έχει στην
πραγματικότητα διεξάγει την παράδοση των αγαθών ή των υπηρεσιών στις οποίες
αναφέρεται το τιμολόγιο. Ο υποκείμενος στο φόρο μπορεί να εφαρμόσει
οποιαδήποτε διαδικασία ελέγχου που δημιουργεί μια αξιόπιστη διαδρομή
επιτήρησης μεταξύ ενός τιμολογίου και της προμήθειας αγαθών ή υπηρεσιών για
την εκπλήρωση της υποχρέωσης αυτής.
β) Διασφάλιση της ταυτότητας του εκδότη του τιμολογίου
Ο υποκείμενος στο φόρο μπορεί να επιλέξει να διασφαλίσει την
ταυτότητα του εκδότη ενός τιμολογίου
για παράδειγμα, μια προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή ή EDI. Παρ 'όλα αυτά, αυτό
δεν θίγει στην αιτιολογική σκέψη 10 της οδηγίας 2010/45 / ΕΕ, η οποία
ισχυρίζεται, πρώτον και κύριον, ότι τα τιμολόγια θα πρέπει να
αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές παραδόσεις.
Εξασφάλιση της ταυτότητας του εκδότη ενός τιμολογίου μπορεί να ισχύει
εξίσου και για τις περιπτώσεις όπου ο προμηθευτής έχει εκδώσει το τιμολόγιο,
καθώς και εκείνοι όπου ένας τρίτος έχει εκδώσει τιμολόγιο ή στην περίπτωση
της αυτο-τιμολόγησης.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
A-5
Topic: Integrity of
content
Reference: Article 233(1), fourth subparagraph "Integrity
of content" means that the content required according to this Directive
has not been altered.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-5
Θέμα: Ακεραιότητα του περιεχομένου
Παραπομπή: Άρθρο 233 (1), τέταρτο εδάφιο «Ακεραιότητα του
περιεχομένου» νοείται ότι το απαραίτητο περιεχόμενο δεν έχει αλλοιωθεί
σύμφωνα με την παρούσα οδηγία.
|
|
Comments:
The invoice content
for which integrity must be ensured is that defined in the VAT
Directive.
The integrity of the
content of an invoice is an obligation for both the taxable person making the
supply as well as for the taxable person receiving the supply. They can both independently
of each other choose the way in which they fulfil this obligation, or they can
agree together through for instance a certain technology like EDI or advanced
electronic signatures, to ensure the content is unchanged. The taxable person
can choose whether he applies, for example, business controls which create a
reliable audit trail between an invoice and a supply or specific technologies
in fulfilling the obligation.
That the content of
the invoice has not been altered (integrity of the content) does not relate
to the format of an electronic invoice. Providing that the invoice content as
required by the VAT Directive is not changed, the format in which such
content is held may be converted to other formats. This allows the customer or
a service provider acting on his behalf, to convert or present in a different
way the electronic data in order to fit with his own IT system or because of
technological changes over time.
In the case where the
taxable person has chosen to fulfil the requirement of integrity of the
content by using an advanced electronic signature, when converting from one
format to another, the change must be recorded in an audit trail.
Even if Member States
use the option in Article 247(2) to require that the invoice is kept in the
original form, either paper or electronic, the format of an invoice can in
any case still be changed.
Form is taken to mean
the type of invoice (paper or electronic) and format relates to the presentation
of the electronic invoice. A format change can for instance be a change to the
way the date is presented e.g. dd/mm/yy to yyyy/mm/dd, or of the file type
itself e.g. XML.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Το περιεχόμενο του τιμολογίου για το οποίο πρέπει να διασφαλίζεται η
ακεραιότητα είναι αυτό που ορίζεται στο ΦΠΑ
Οδηγία.
Η ακεραιότητα του περιεχομένου ενός τιμολογίου αποτελεί υποχρέωση
τόσο για τον υποκείμενο στον φόρο που πραγματοποιεί την παράδοση, καθώς και
για τον υποκείμενο στο φόρο που λαμβάνει την παροχή. Μπορούν και οι δύο
ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο να επιλέξουν τον τρόπο με τον οποίο θα
εκπληρώσουν την υποχρέωση αυτή, ή να συμφωνήσουν από κοινού, για παράδειγμα,
μια συγκεκριμένη τεχνολογία, όπως η EDI ή προχωρημένες ηλεκτρονικές
υπογραφές, για να διασφαλιστεί ότι το περιεχόμενο παραμένει αμετάβλητο. Ο
υποκείμενος στον φόρο μπορεί να επιλέξει αν εφαρμόσει, για παράδειγμα,
παρακολούθηση των διαδικασιών που δημιουργούν μια αξιόπιστη διαδρομή ελέγχου
μεταξύ τιμολογίου και παράδοσης ή ειδικές τεχνολογίες για την εκπλήρωση της
υποχρέωσης.
Το ότι το περιεχόμενο του τιμολογίου δεν έχει αλλοιωθεί (ακεραιότητα
του περιεχομένου) δεν σχετίζεται με τη μορφή ενός ηλεκτρονικού τιμολογίου.
Υπό την προϋπόθεση ότι το περιεχόμενο του τιμολογίου όπως απαιτείται από την
Οδηγία για τον ΦΠΑ δεν έχει αλλάξει, η μορφή με την οποία το εν λόγω
περιεχόμενο παραμένει, μπορεί να μετατραπεί σε άλλες μορφές. Αυτό επιτρέπει
στον πελάτη ή παρόχο υπηρεσιών που ενεργεί για λογαριασμό του, να μετατρέψει
ή να παρουσιάσει ένα διαφορετικό τρόπο με τα ηλεκτρονικά δεδομένα,
προκειμένου για να ταιριάξει με το δικό του σύστημα πληροφορικής ή λόγω των
τεχνολογικών αλλαγών με την πάροδο του χρόνου.
Στην περίπτωση που ο υποκείμενος στο φόρο έχει επιλέξει να εκπληρώσει
την υποχρέωση της ακεραιότητας του περιεχομένου χρησιμοποιώντας μια προηγμένη
ηλεκτρονική υπογραφή, κατά τη μετατροπή από μια μορφή σε μια άλλη, η αλλαγή
πρέπει να καταγράφονται σε μια διαδικασία παρακολούθησης.
Ακόμη και αν τα Κράτη Μέλη κάνουν χρήση της δυνατότητας του άρθρου
247 (2) που απαιτεί ότι το τιμολόγιο διατηρείται στην αρχική του μορφή,
έντυπη ή ηλεκτρονική, η μορφή του τιμολογίου μπορεί σε κάθε περίπτωση ακόμη
να αλλάξει.
Φόρμα νοείται το είδος του τιμολογίου (έντυπο ή ηλεκτρονικό) και η
μορφή σχετίζεται με την παρουσίαση του ηλεκτρονικού τιμολογίου. Μια αλλαγή
μορφής μπορεί για παράδειγμα να είναι μια αλλαγή για τον τρόπο που η
ημερομηνία παρουσιάζεται π.χ. ηη / μμ / εε σε εεεε / μμ / ηη, ή του ίδιου του
τύπου του αρχείου π.χ. XML.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
A-6
Topic: Legibility
Reference: Article
233(1), first and second subparagraphs
The authenticity of
the origin, the integrity of the content and the legibility of an invoice, whether
on paper or in electronic form, shall be ensured from the point in time of
issue until the end of the period for storage of the invoice.
Each taxable person
shall determine the way to ensure the authenticity of the origin, the integrity
of the content and the legibility of the invoice. This may be achieved by any
business controls which create a reliable audit trail between an invoice and
a supply of goods or services.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-6
Θέμα: Αναγνωσιμότητα
Παραπομπή: Άρθρο 233 (1), πρώτο και δεύτερο εδάφιο
Η αυθεντικότητα της προέλευσης, η ακεραιότητα του περιεχομένου και η αναγνωσιμότητα
των τιμολογίων, είτε σε έντυπη είτε σε ηλεκτρονική μορφή, θα πρέπει να
διασφαλίζεται από τη χρονική στιγμή της έκδοσής τους μέχρι το τέλος της
περιόδου για την αποθήκευση του τιμολογίου.
Κάθε υποκείμενος στον φόρο ορίζει τον τρόπο διασφάλισης
της αυθεντικότητας της προέλευσης, την ακεραιότητα του περιεχομένου και την
αναγνωσιμότητα του τιμολογίου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με οποιαδήποτε
έλεγχο των διαδικασιών παρακολούθησης που δημιουργούν μια αξιόπιστη διαδρομή
ελέγχου μεταξύ τιμολογίου και παράδοσης αγαθών ή υπηρεσιών.
|
|
Comments:
Legibility of an
invoice means that the invoice is human readable. It must remain so until the
end of the storage period. The invoice should be presentable in a style where
all the VAT contents of the invoice are clearly readable, on paper or on
screen, without the need for excessive scrutiny or interpretation, e.g. EDI
messages, XML messages and other structured messages in the original format
are not considered human readable (after a conversion process they may be
considered human readable – see below).
For electronic
invoices, this condition will be considered as being fulfilled if the invoice
can be presented on request within a reasonable time in the same manner as is
required without delay in Article 245(1) – including after a conversion
process – in a human readable form on screen or through printing.
It should be possible to check the information
between the original electronic file and the readable document presented has not
changed.
In order to ensure
legibility, a suitable and reliable viewer for the e-invoice format should be
available throughout the entire storage period.
The legibility of an
electronic invoice from the point of issue until the end of the period of
storage can be ensured by any means, but advanced electronic signatures and
EDI, as mentioned in Article 233(2) are not sufficient by themselves to
ensure legibility.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Αναγνωσιμότητα των τιμολογίων σημαίνει ότι το τιμολόγιο είναι
αναγνώσιμο από τον άνθρωπο. Θα πρέπει να παραμείνει έτσι έως ότου το τέλος
της περιόδου αποθεματοποίησης. Το τιμολόγιο θα πρέπει να είναι ευπαρουσίαστο
σε ένα στυλ όπου όλα τα Περιεχόμενα ΦΠΑ του τιμολογίου είναι ευανάγνωστο, σε
χαρτί ή στην οθόνη, χωρίς την ανάγκη για υπερβολικό έλεγχο ή ερμηνεία, π.χ.
Μηνύματα EDI, τα μηνύματα XML και άλλα δομημένα μηνύματα στην αρχική τους
μορφή δεν θεωρούνται αναγνώσιμα από τον άνθρωπο (μετά από ένα διαδικασία
μετατροπής μπορεί να θεωρηθεί αναγνώσιμο από τον άνθρωπο - βλέπε παρακάτω).
Για τα ηλεκτρονικά τιμολόγια, η προϋπόθεση αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί
ότι πληρούται εάν το τιμολόγιο μπορούν να παρουσιαστούν στην αίτηση εντός
εύλογου χρονικού διαστήματος με τον ίδιο τρόπο που απαιτείται χωρίς
καθυστέρηση στο άρθρο 245 (1) - ακόμη και μετά από μια διαδικασία μετατροπής
- σε έναν άνθρωπο ευανάγνωστη μορφή στην οθόνη ή μέσω εκτύπωσης. Θα πρέπει να
είναι δυνατόν να ελεγχθεί η πληροφοριών μεταξύ του αρχικού ηλεκτρονικού
αρχείου και το ευανάγνωστο έγγραφο που παρουσιάστηκε έχει δεν έχει αλλάξει.
Προκειμένου να εξασφαλίζεται η αναγνωσιμότητα, μια κατάλληλη και
αξιόπιστη θεατή για τη μορφή του e-τιμολόγιο θα πρέπει να είναι διαθέσιμη σε
όλο το χρονικό διάστημα αποθήκευσης.
Η αναγνωσιμότητα ενός ηλεκτρονικού τιμολογίου από το σημείο της
έκδοσής τους μέχρι το τέλος της περιόδου αποθήκευσης μπορεί να εξασφαλιστεί
με κάθε μέσο, αλλά οι προηγμένες ηλεκτρονικές υπογραφές και EDI, όπως που
αναφέρονται στο άρθρο 233 (2), δεν επαρκούν από μόνες τους για να
εξασφαλίζεται η αναγνωσιμότητα.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
A-7
Topic: Choice of means
of ensuring the authenticity of origin, integrity of content and legibility
Reference: Article
233(1), second subparagraph
Each taxable person shall determine the way to ensure the
authenticity of the origin, the integrity of the content and the legibility
of the invoice. This may be achieved by any business controls which create a reliable
audit trail between an invoice and a supply of goods or services.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-7
Θέμα: Επιλογή των μέσων για τη διασφάλιση της αυθεντικότητας της
προέλευσης, η ακεραιότητα του περιεχομένου και η αναγνωσιμότητα
Παραπομπή: Άρθρο 233 (1), δεύτερο εδάφιο
Κάθε υποκείμενος στον φόρο ορίζει τον τρόπο διασφάλισης
της αυθεντικότητας της προέλευσης, της ακεραιότητα του περιεχομένου και η
αναγνωσιμότητα του τιμολογίου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με οποιαδήποτε
ελέγχους των επιχειρήσεων οι οποίοι δημιουργούν μια αξιόπιστη διαδρομή
ελέγχου μεταξύ τιμολογίου και παράδοσης του αγαθών ή υπηρεσιών.
|
|
Comments:
Both the supplier and
customer are free to choose how to ensure the authenticity of the origin, the
integrity of the content and the legibility of the invoice. The choice should
not be restricted by Member States.
Where Member States
provide guidance it should be made clear that this only represents guidance
and it does not restrict the choice of the taxable person.
The three examples of
procedures or technologies listed in Directive 2010/45/EU (business controls
creating a reliable audit trail, advanced electronic signatures and EDI),
should not prevent
other technologies or procedures from being used if they meet the conditions
of ensuring the authenticity of the origin, the integrity of the content and
the legibility of the invoice.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Τόσο ο προμηθευτής όσο και ο πελάτης είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τον
τρόπο να εξασφαλίσουν την αυθεντικότητα της προέλευσης, την ακεραιότητα του
περιεχομένου και την αναγνωσιμότητα του τιμολογίου. Η επιλογή αυτή δεν θα
πρέπει να να περιορίζεται από τα Κράτη Μέλη.
Όταν τα Κράτη Μέλη παρέχουν καθοδήγηση θα πρέπει να καταστεί σαφές
ότι αυτό αντιπροσωπεύει μόνο καθοδήγηση και δεν περιορίζουν την επιλογή του
υποκείμενου στο φόρο.
Τα τρία παραδείγματα των διαδικασιών ή τεχνολογιών που απαριθμούνται
στην οδηγία 2010/45 / ΕΕ (Οι έλεγχοι των επιχειρήσεων δημιουργούν μια
αξιόπιστη διαδρομή ελέγχου, οι προηγμένες ηλεκτρονικές υπογραφές και το EDI),
δεν θα πρέπει να εμποδίζει άλλες τεχνολογίες ή διαδικασίες από το να
χρησιμοποιηθούν εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις για τη διασφάλιση της
αυθεντικότητας της προέλευσης, της ακεραιότητας του περιεχομένου και της
αναγνωσιμότητας του τιμολογίου.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
A-8
Topic: Business controls
Reference: Article
233(1), second subparagraph
Each taxable person shall determine the way to ensure the
authenticity of the origin, the integrity of the content and the legibility
of the invoice. This may be achieved by any business controls which create a
reliable audit trail between an invoice and a supply of goods or services.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-8
Θέμα: Οι έλεγχοι των επιχειρήσεων
Παραπομπή: Άρθρο 233 (1), δεύτερο εδάφιο.
Κάθε υποκείμενος στον φόρο ορίζει τον τρόπο διασφάλισης
της αυθεντικότητας της προέλευσης, της ακεραιότητα του περιεχομένου και της
αναγνωσιμότητα του τιμολογίου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με οποιαδήποτε
ελέγχους των επιχειρήσεων οι οποίοι δημιουργούν μια αξιόπιστη διαδρομή
ελέγχου μεταξύ τιμολογίου και παράδοσης των αγαθών ή υπηρεσιών.
|
|
Comments:
Business control is a
wide concept. It is the process created, implemented and kept up to date by
those responsible (management, personnel and owners) for providing reasonable
assurance on financial, accounting and regulatory reporting and that legal
requirements are complied with.
Specifically, in the
context of Article 233, it should be taken to mean the process by which a
taxable person has created, implemented and kept up to date a reasonable
level of assurance on the identity of the supplier or issuer of the invoice
(authenticity of the origin), that the VAT content has not been altered
(integrity of the content) and the legibility of the invoice from the moment
of issue until the end of the storage period.
The business controls
should be appropriate to the size, activity and type of taxable person and
should take account of the number and value of transactions as well as the number
and type of suppliers and customers. Where relevant other factors should also
be taken into consideration.
An example of a
business control is the matching of supporting documents. The importance
attached to supporting documents should reflect factors such as the degree of
independence of the issuer of the supporting documents from the taxable
person and the weight attached to those documents in the accounting process.
An important aspect of this type of business control is that the invoice is
checked as a document within the business and accounting process and is not
treated as an independent stand alone document.
It is important to
keep in mind that invoices, whether paper or electronic, are generally only
one document in a set of documents (e.g. purchase order, contract, transport document,
payment notice etc.) related to and documenting a transaction.
For the supplier, the
invoice could be matched with a purchase order, transport documents and
receipt of payment. For the customer, the invoice could be matched with the
approved purchase order (purchase confirmation note), the delivery note, the
payment and remittance advice. However, these are only examples of typical
documents that may be available and many other documents could be matched
with the invoice.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Ο έλεγχος των επιχειρήσεων είναι μια μεγάλη ιδέα. Είναι η διαδικασία
που δημιουργείται, εφαρμόζεται και διατηρείται σε λειτουργία από τους
υπεύθυνους (διοίκηση, το προσωπικό και τους ιδιοκτήτες) για την παροχή
εύλογης διαβεβαίωση για την οικονομική, λογιστική και τις κανονικές αναφορές
και ότι οι νομικές απαιτήσεις τηρούνται.
Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του άρθρου 233, θα πρέπει να νοείται μια
διαδικασία που έχει δημιουργήσει ο υποκείμενος στον φόρο, να εφαρμόζεται και να διατηρείται σε λειτουργία σε ένα
λογικό επίπεδο αξιοπιστίας σχετικά με την ταυτότητα του προμηθευτή ή του
εκδότη του τιμολογίου (αυθεντικότητα της προέλευσης), στο ότι το περιεχόμενο
του ΦΠΑ δεν έχει αλλοιωθεί (ακεραιότητα του περιεχομένου) και στην
αναγνωσιμότητας του τιμολογίου από τη στιγμή της έκδοσής τους μέχρι το τέλος
της περιόδου απόσυρσης.
Οι έλεγχοι των επιχειρήσεων θα πρέπει να είναι κατάλληλοι για το
μέγεθος, τη δραστηριότητα και τον είδος των φορολογουμένων προσώπων και θα
πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον αριθμό και την αξία των συναλλαγών, καθώς και
τον αριθμό και το είδος των προμηθευτών και των πελατών. Αντίστοιχοι άλλοι
παράγοντες θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη.
Ένα παράδειγμα συστήματος ελέγχου των επιχειρήσεων είναι η
διασταύρωση των δικαιολογητικών. Η
σημασία που αποδίδεται στα δικαιολογητικά έγγραφα θα πρέπει να αντανακλούν σε
παράγοντες όπως ο βαθμός ανεξαρτησίας του εκδότη των δικαιολογητικών από τον
υποκείμενο στον φόρο και η βαρύτητα
αυτών των εγγράφων στη λογιστική διαδικασία. Μια σημαντική πτυχή αυτού
του τύπου ελέγχου των επιχειρήσεων είναι ότι το τιμολόγιο ελέγχεται ως
έγγραφο εντός της επιχειρήσεων και της λογιστικής διαδικασίας και δεν
αντιμετωπίζεται ως ανεξάρτητο αυτόνομο έγγραφο.
Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι τα τιμολόγια, σε χαρτί ή
ηλεκτρονικά, είναι γενικά μόνο ένα έγγραφο από μια σειρά εγγράφων (π.χ.
εντολή αγοράς, σύμβαση, μεταφορά εγγράφου, ειδοποίηση πληρωμής κ.λπ.) που
σχετίζονται με την τεκμηρίωση μιας συναλλαγής.
Για τον προμηθευτή, το τιμολόγιο θα μπορούσε να συνδυαστεί με μια
εντολή αγοράς, μεταφοράς εγγράφων και την απόδειξη της πληρωμής. Για τον
πελάτη, το τιμολόγιο θα μπορούσε να συνδυαστεί με την εγκεκριμένη εντολή
αγοράς (αγορά, επιβεβαίωση παραγγελίας), το δελτίο παράδοσης, η πληρωμή και η
ειδοποίηση εμβάσματος. Ωστόσο, αυτά είναι μόνο παραδείγματα τυπικών εγγράφων
τα οποία μπορεί είναι διαθέσιμα και πολλά άλλα έγγραφα θα μπορούσαν να
συνδυαστούν με το τιμολόγιο.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
A-9
Topic: Reliable audit
trail
Reference: Article
233(1), second subparagraph
Each taxable person shall determine the way to ensure the
authenticity of the origin, the integrity of the content and the legibility
of the invoice. This may be achieved by any business controls which create a reliable
audit trail between an invoice and a supply of goods or services.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-9
Θέμα: Αξιόπιστη διαδρομή ελέγχου
Παραπομπή: Άρθρο 233 (1), δεύτερο εδάφιο
Κάθε υποκείμενος στον φόρο ορίζει τον τρόπο διασφάλισης
της αυθεντικότητας της προέλευσης, την ακεραιότητα του περιεχομένου και την
αναγνωσιμότητα του τιμολογίου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με οποιουδήποτε
ελέγχους των επιχειρήσεων οι οποίοι δημιουργούν μια αξιόπιστη διαδρομή
ελέγχου μεταξύ τιμολογίου και παράδοσης του αγαθών ή υπηρεσιών.
|
|
Comments:
Within accounting, an
audit trail can be described as a documented flow of a transaction from
initiation, the source document such as a purchase order, to completion, such
as the final recording in the annual accounts, and vice versa, that provides
links between the various documents in the process. An audit trail includes
source documents, processed transactions and references to the link between
the two.
An audit trail can be
described as reliable when the link between supporting documents and
processed transactions is easy to follow (through having sufficient detail to
link the documents), compliant with stated procedures and reflects the
processes that have actually occurred.
This can be achieved
with for example third party documents e.g. bank statements, documents from
the customer or supplier (second party documents) and internal controls e.g.
segregation of duties.
For VAT purposes an
audit trail should, as stipulated in the second subparagraph of Article
233(1), provide an auditable link between an invoice and a supply of goods or
services to enable the checking of whether an invoice reflects that a supply
of goods or services has taken place.
The means by which a
taxable person can demonstrate the link between an invoice and a supply of
goods or services is left to the discretion of the taxable person. The Member
State may issue guidance to help the taxable person establish a reliable
audit trail but this guidance must not include any mandatory requirements. An
example could be a set of different documents such a purchase order,
transport documents and the invoice itself with the trace of the matching of
those documents or even the mere fact that the three documents actually
match.
As with business
controls, a reliable audit trail should be appropriate to the size, activity and
type of taxable person and should take account of the number and value of transactions
as well as the number and type of suppliers and customers. Where relevant other
factors should also be taken into consideration, such as requirements for
financial reporting and auditing.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Στο πλαίσιο της λογιστικής, μια διαδρομή ελέγχου μπορεί να περιγραφεί
ως μια τεκμηριωμένη ροή της συναλλαγής από την έναρξη, το αρχικό έγγραφο,
όπως μια εντολή αγοράς, για να ολοκληρωθεί, όπως η τελική εγγραφή στους
ετήσιους λογαριασμούς, και αντίστροφα, αυτό παρέχει συνδέσεις μεταξύ των διαφόρων
εγγράφων της διαδικασίας. Η διαδρομή ελέγχου περιλαμβάνει τα αρχικά έγγραφα, επεξεργασία στις συναλλαγές και οι
αναφορές στη σχέση μεταξύ των δύο.
Η διαδρομή ελέγχου μπορεί να περιγραφεί ως αξιόπιστος, όταν η σχέση
μεταξύ υποστηρικτικών δικαιολογητικών και της διαδικασίας συναλλαγών είναι
εύκολο να ακολουθήσει (έχοντας επαρκείς λεπτομέρειες ώστε να συνδέσει τα έγγραφα),
συμβατά με τις δηλωμένες διαδικασίες και αντικατοπτρίζει τις διαδικασίες που
έχουν πράγματι συνέβη.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με π.χ. έγγραφα τρίτων, π.χ. βεβαιώσεις τραπεζών,
έγγραφα από τον πελάτη ή προμηθευτή (δεύτερης κατηγορίας έγγραφα) και
εσωτερικών ελέγχων π.χ. διαχωρισμός καθηκόντων.
Για τους σκοπούς του ΦΠΑ μια διαδρομή ελέγχου θα πρέπει, όπως
ορίζεται στο δεύτερο εδάφιο του Άρθρο 233 (1), να παρέχουν μια ελέγξιμη συνοχή
μεταξύ τιμολογίου και παράδοσης αγαθών ή υπηρεσιών να ενεργοποιήσει τον έλεγχο του κατά πόσον
ένα τιμολόγιο αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι η παράδοση των αγαθών ή υπηρεσιών
έχει πραγματοποιηθεί.
Τα μέσα με τα οποία ο υποκείμενος στον φόρο μπορεί να αποδείξει τη
σχέση μεταξύ τιμολογίου και της προμήθειας αγαθών ή υπηρεσιών επαφίεται στη
διακριτική ευχέρεια του υποκείμενου στο φόρο. Το Κράτος Μέλος δύναται να
εκδίδει κατευθυντήριες γραμμές για να βοηθήσει τον υποκείμενο στον φόρο να δημιουργήσει
μια αξιόπιστη διαδρομή ελέγχου, αλλά αυτή η καθοδήγηση δεν πρέπει να περιλαμβάνει
υποχρεωτικές απαιτήσεις. Ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι ένα σύνολο
διάφορων εγγράφων όπως μια εντολή
αγοράς, τα έγγραφα μεταφοράς και το ίδιο το τιμολόγιο με την διασταύρωση των εν λόγω εγγράφων ή ακόμα
και μόνο με το γεγονός ότι τα τρία έγγραφα ταιριάζουν πραγματικά.
Όπως και με τις επιχειρηματικούς ελέγχους, μια αξιόπιστη διαδρομή
ελέγχου πρέπει να είναι ανάλογα με το μέγεθος, τη δραστηριότητα και το είδος
του υποκειμένου στον φόρο και θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη τον αριθμό και
την αξία των συναλλαγών, καθώς και τον αριθμό και το είδος των προμηθευτών
και των πελατών. Ανάλογα με την περίπτωση θα πρέπει επίσης να ληφθούν και
άλλοι παράγοντες υπόψη, όπως οι απαιτήσεις για την οικονομικές αναφορές και έλεγχοι.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
A-10
Topic: Advanced
electronic signature and EDI
Reference: Article
233(2)
Other than by way of
the type of business controls described in paragraph 1, the following are
examples of technologies that ensure the authenticity of the origin and the integrity
of the content of an electronic invoice:
(a) an advanced
electronic signature within the meaning of point (2) of Article 2 of Directive
1999/93/EC of the European Parliament and of the Council of 13 December 1999
on a Community framework for electronic signatures (*), based on a qualified certificate
and created by a secure signature creation device, within the meaning of points
(6) and (10) of Article 2 of Directive 1999/93/EC;
(b) electronic data interchange (EDI), as defined in
Article 2 of Annex 1 to Commission Recommendation 1994/820/EC of 19 October 1994
relating to the legal aspects of electronic data interchange (**), where the
agreement relating to the exchange provides for the use of procedures
guaranteeing the authenticity of the origin and integrity of the data.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-10
Θέμα: Προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή και EDI
Παραπομπή: Άρθρο 233 (2)
Άλλο τρόπο πλην του τύπου ελέγχων των επιχειρήσεων που περιγράφεται
στην παράγραφο 1, αποτελούν τα ακόλουθα παραδείγματα τεχνολογιών οι οποίες
διασφαλίζουν την αυθεντικότητα της προέλευσης και την ακεραιότητα του
περιεχομένου ενός ηλεκτρονικού τιμολογίου:
(α) μια προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή κατά την έννοια του σημείου
(2) του άρθρου 2 της Οδηγία 1999/93 / ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του
Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 1999 σχετικά με το κοινοτικό πλαίσιο για
ηλεκτρονικές υπογραφές (*), που βασίζεται σε αναγνωρισμένο πιστοποιητικό και
δημιουργείται από ασφαλή διάταξη δημιουργίας υπογραφής, κατά την έννοια του
σημεία (6) και (10) του άρθρου 2 της οδηγίας 1999/93 / ΕΚ?
(β) η ηλεκτρονική ανταλλαγή δεδομένων (EDI), όπως αυτή
ορίζεται στο άρθρο 2 του παραρτήματος 1 της Επιτροπής Σύσταση 1994/820 / ΕΚ
του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1994 σχετικά με τις νομικές πτυχές της
ηλεκτρονικής ανταλλαγής δεδομένων (**), όπου η συμφωνία σχετικά με αυτήν την
ανταλλαγή προβλέπει τη χρήση διαδικασιών που να εξασφαλίζουν τη γνησιότητα
της προέλευσης και την ακεραιότητα του δεδομένων.
|
|
Comments:
The two options, an
advanced electronic signature and EDI, are only examples of electronic
invoicing technologies to ensure the authenticity of the origin and the
integrity of the content and cannot be mandatory requirements. Where
electronic invoices do not meet the conditions of Article 233(2)(a) or (b)
they may still meet the requirements of business controls in the second
subparagraph of Article 233(1) or may fulfil the condition of authenticity of
the origin and integrity of the content through an alternative technology (including
for instance advanced electronic signatures which are not based on a
qualified certificate) or procedure.
EDI is based on an
agreement to exchange structured data in accordance with Commission
Recommendation 1994/820/EC and can refer to any standardised format. It does
not refer only to EDIFACT, which is just one example of such formats.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Οι δύο επιλογές, η προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή και το EDI, είναι
μόνο παραδείγματα τεχνολογίας ηλεκτρονικής τιμολόγησης για τη διασφάλιση της
αυθεντικότητας της προέλευσης και της ακεραιότητας του περιεχομένου και δεν
μπορεί να είναι απαιτήσεις υποχρεωτικές. Σε περίπτωση που τα ηλεκτρονικά
τιμολόγια δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 233 (2) (α) ή (β), μπορούν
να εξακολουθούν να πληρούν τις απαιτήσεις του ελέγχου των επιχειρήσεων στο
δεύτερο εδάφιο του άρθρου 233 (1) ή μπορεί να εκπληρώσει την κατάσταση της
αυθεντικότητας της προέλευσης και της ακεραιότητας του περιεχομένου μέσω μιας
εναλλακτικής τεχνολογίας (συμπεριλαμβανομένων, για παράδειγμα, οι προηγμένες
ηλεκτρονικές υπογραφές που δεν βασίζονται σε αναγνωρισμένο πιστοποιητικό) ή
διαδικασία.
Το EDI βασίζεται σε μια συμφωνία για την ανταλλαγή δομημένων
δεδομένων, σύμφωνα με τη Σύσταση της Επιτροπής 1994/820 / ΕΚ και μπορεί να
αναφέρεται σε οποιαδήποτε τυποποιημένη μορφή. Αυτό δεν αναφέρεται μόνο στην
EDIFACT, που είναι μόνο ένα παράδειγμα αυτών των μορφών.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
A-11
Topic: Point in time
of issue and end of storage period
Reference: Article
233(1), first subparagraph
The authenticity of the origin, the integrity of the
content and the legibility of an invoice, whether on paper or in electronic
form, shall be ensured from the point in time of issue until the end of the
period for storage of the invoice.
|
Έγγραφο αναφοράς: A-11
Θέμα: Το σημείο του χρόνο έκδοσης και λήξης της περιόδου
αποθεματοποίησης
Παραπομπή: Άρθρο 233 (1), πρώτο εδάφιο
Η αυθεντικότητα της προέλευσης, η ακεραιότητα του
περιεχομένου και η αναγνωσιμότητα των τιμολογίων, είτε σε έντυπη είτε σε
ηλεκτρονική μορφή, θα πρέπει να διασφαλίζεται από τη χρονική στιγμή της
έκδοσής τους μέχρι το τέλος της περιόδου με την αποθήκευση του τιμολογίου.
|
|
Comments:
The period for which
the authenticity of the origin, the integrity of the content and the legibility
of the invoice must be ensured is from the time of issue until the end of the
storage period. The storage period is that determined by the Member State
according to the VAT Directive (Article 247). The deadline for the time of
issue of an invoice is also that determined by the VAT Directive (Article
222).
At all moments between the time of issue and the end of
the storage period the taxable person must be able to ensure the authenticity
of the origin, the integrity of the content and the legibility of the
invoice. However, as business practices change over time, the means by which
the authenticity of the origin, the integrity of the content and the legibility
of the invoice are ensured can also change.
|
Σχόλια:
Η περίοδος για την οποία η αυθεντικότητα της προέλευσης, η
ακεραιότητα του περιεχομένου και η αναγνωσιμότητα του τιμολογίου πρέπει να
διασφαλιστεί από τη στιγμή της έκδοσής
τους έως το τέλος του περίοδο με αποθήκευση. Ο χρόνος για αποθήκευση
καθορίζεται από το Κράτος Μέλος σύμφωνα με η οδηγία για τον ΦΠΑ (άρθρο 247).
Η προθεσμία για τον χρόνο έκδοσης του τιμολογίου επίσης καθορίζεται από την
οδηγία για τον ΦΠΑ (άρθρο 222).
Σε όλες τις περιόδους το χρόνο της έκδοσης και το τέλος
της περιόδου αποθήκευσης το φορολογούμενο πρόσωπο πρέπει να είναι σε θέση να
διασφαλίζει την αυθεντικότητα της προέλευσης, της ακεραιότητας του
περιεχομένου και της αναγνωσιμότητα του τιμολογίου. Ωστόσο, επειδή οι επιχειρηματικές
πρακτικές μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου, τα μέσα με τα οποία η
αυθεντικότητα της προέλευσης, η ακεραιότητα του περιεχομένου και η
αναγνωσιμότητας του τιμολογίου διασφαλίζονται μπορεί επίσης να αλλάξει.
|
|
EUROPEAN COMMISSION
DIRECTORATE-GENERAL
TAXATION AND CUSTOMS
UNION
Indirect Taxation and
Tax administration
Unit C1: VAT and other turnover taxes
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ
Έμμεση φορολογία και φορολογική διαχείριση
Μονάδα C1: ΦΠΑ και λοιποί φόροι κύκλου εργασιών
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference: B
Subject: Issue of
invoices
Topics covered
Legal base: Council
Directive 2010/45/EU of 13 July 2010 amending Directive 2006/112/EC on the
common system of value added tax as regards the rules on invoicing
References: Articles
219a, 220, 221, 222 and 224
Topics covered
1. Article 219a –
Which Member State's rules are applicable?
2. Article 221(3) –
Applicable Member State's invoicing rules for exempt supplies
3. Articles 220(2) and
221(2) – Invoicing rules for exempt financial supplies (Article 135(1)(a) to
(g))
4. Article 224(1) –
Self-billed invoices
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Έγγραφο αναφοράς: Β
Θέμα: Έκδοση τιμολογίων
Θέματα που καλύπτονται
Νομική βάση: Οδηγία 2010/45 / ΕΕ της 13ης Ιουλίου 2010 για την
τροποποίηση της οδηγίας 2006/112 / ΕΚ σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου
προστιθέμενης αξίας όσον αφορά τους κανόνες σχετικά με την τιμολόγηση
Αναφορές: Τα άρθρα 219α, 220, 221, 222 και 224
Θέματα που καλύπτονται
1. Το άρθρο 219απου οι κανόνες του κράτους μέλους εφαρμόζονται;
2. Το άρθρο 221 (3) - οι ισχύοντες κανόνες τιμολόγησης του κράτους
μέλους για τις απαλλασσόμενες παραδόσεις
3. Τα άρθρα 220 (2) και 221 (2) - Κανόνες τιμολόγησης για τις
απαλλασσόμενες χρηματοοικονομικές προμήθειες (Άρθρο 135 (1), (α) έως (ζ))
4. Το άρθρο 224 (1) - τιμολόγια αυτοτιμολόγησης
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
B-1
Topic: Which Member
State's rules are applicable?
Reference: Article
219a
Without prejudice to
Articles 244 to 248, the following shall apply:
(1) Invoicing shall be
subject to the rules applying in the Member State in which the supply of
goods or services is deemed to be made, in accordance with the provisions of Title
V.
(2) By way of
derogation from point (1), invoicing shall be subject to the rules applying in
the Member State in which the supplier has established his business or has a
fixed establishment from which the supply is made or, in the absence of such
place of establishment or fixed establishment, the Member State where the
supplier has his permanent address or usually resides, where:
(a) the supplier is
not established in the Member State in which the supply of goods or services
is deemed to be made, in accordance with the provisions of Title V, or his establishment
in that Member State does not intervene in the supply within the meaning of
Article 192a, and the person liable for the payment of the VAT is the person
to whom the goods or services are supplied.
However where the
customer issues the invoice (self-billing), point (1) shall apply.
(b) the supply of goods or services is deemed not to be
made within the Community, in accordance with the provisions of Title V.
|
Έγγραφο αναφοράς: B-1
Θέμα: Ποια κανόνες του κράτους μέλους εφαρμόζονται;
Παραπομπή: Άρθρο 219α
Με την επιφύλαξη των άρθρων 244 έως 248, εφαρμόζονται τα ακόλουθα:
(1) Η τιμολόγηση διέπεται από τους κανόνες που ισχύουν στο κράτος
μέλος στο οποίο η προμήθεια αγαθών ή η παροχή υπηρεσιών θεωρείται ότι πρέπει
να γίνει, σύμφωνα με τις διατάξεις του Τίτλος V.
(2) Κατά παρέκκλιση από το σημείο (1), η τιμολόγηση θα πρέπει να
υπόκεινται στους κανόνες που ισχύουν στο κράτος μέλος στο οποίο ο προμηθευτής
έχει την έδρα της οικονομικής του δραστηριότητας ή έχει μία σταθερή
εγκατάσταση από την οποία πραγματοποιείται η παράδοση ή, ελλείψει τέτοιας
έδρας ή μόνιμης εγκατάστασης, το κράτος μέλος όπου ο προμηθευτής έχει τη
μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του, εφόσον:
(α) ο προμηθευτής δεν είναι εγκατεστημένος στο κράτος μέλος στο οποίο
η παράδοση των αγαθών ή υπηρεσιών θεωρείται ότι πρέπει να γίνουν, σύμφωνα με
τις διατάξεις του τίτλου V, ή η εγκατάσταση στο εν λόγω κράτος μέλος δεν
παρεμβαίνει στην παράδοση κατά την έννοια του άρθρου 192α, και ο υπόχρεος για
την καταβολή του ΦΠΑ είναι το πρόσωπο στο οποίο τα αγαθά ή οι υπηρεσίες
παρέχονται.
Ωστόσο, όταν ο πελάτης εκδίδει το τιμολόγιο (αυτοτιμολόγηση), το σημείο
(1) εφαρμόζεται.
(β) η παράδοση αγαθών ή η παροχή υπηρεσιών δεν θεωρείται
ότι πραγματοποιείται εντός της Κοινότητας, σύμφωνα με τις διατάξεις του
τίτλου V.
|
|
Comments:
Where businesses make
supplies to customers in other Member States it may be difficult to establish
which Member State's invoicing rules apply. To clarify which rules apply and provide
legal certainty for businesses Article 219a is introduced to the VAT
Directive.
The objective of
Article 219a is to provide clear rules on which Member State should establish
the invoicing rules in relation to VAT supplies. These rules exclude those related
to the storage of invoices but apply to other invoicing rules regarding the
issue, content or simplification measures of invoices when there is an option
for the Member State or the invoice requirement relates to a national matter.
For example the option
to extend the time period for summary invoices or to require selfbilled invoices
to be issued in the name and on behalf of the taxable person is at the discretion
of Member States. The Member State that applies these and other options is the
Member State referred to in Article 219a, unless it is expressly stated
elsewhere.
In terms of invoicing
requirements such as the national reference for exempt supplies or the
currency of the VAT amount, while not options for the Member State, these
should still be clarified with reference to a particular Member State. In
these and other cases where the appropriate national requirements are needed
the relevant Member State should be that referred to in Article 219a.
The basic rule is that
the Member State where the supply takes place sets the invoicing rules.
However, there are two
exceptions to the basic rule which are contained in Article 219a(2)(a) and
(2)(b). These are for cross-border supplies subject to the reverse charge and
for supplies taxable outside the EU. In these cases the invoicing rules of
the Member State where the supplier is established or has a fixed
establishment from which the supply is made or has his permanent address or
usually resides shall apply.
Although not
exhaustive the tables in annex provide illustrative examples of which Member
States' rules apply.
For suppliers not
established in the EU making taxable supplies of goods or services in the EU,
the exceptions do not apply and the basic invoicing rule always applies, that
being the Member State where the supply takes place.
Equally the basic rule
will always apply in the case of self-billed invoices where the customer
issuing the invoice is also liable to pay the VAT under the reverse charge procedure.
Thus the Member State where the supply takes place will set the invoicing rules.
In the case of a
supply from a non-EU country to an EU Member State which results in an
importation of goods, the place of the supply of the goods is outside the EU.
As the supply does not take place within the EU and when the supplier is
outside the EU no Member State's invoicing rules will apply. Additionally,
there is no invoicing obligation relating to the importation of goods into
the EU.
Where the customer is
liable for payment of the VAT under the reverse charge procedure and he
appoints a tax representative under Article 204 of the VAT Directive, Article
219a(2)(a) should be applied as if the customer was still liable for the
payment of VAT.
Where in this case the
tax representative also issues the invoice it should be treated as if the
customer had issued the invoice and so Article 219a(1) will apply.
|
Σχόλια:
Όταν οι επιχειρήσεις προμηθεύουν τους πελάτες σε άλλα κράτη μέλη
μπορεί να είναι δύσκολο να διαπιστωθεί ποιοι κανόνες του κράτους μέλους εφαρμόζονται
για τιμολόγηση. Για να διευκρινιστεί ποιοι
κανόνες παρέχουν ασφάλεια νομική για
τις επιχειρήσεις του άρθρου 219α αναφέρεται στην οδηγία ΦΠΑ.
Ο στόχος του άρθρου 219α είναι να παρέχει σαφείς κανόνες σχετικά με
το ποιο κράτος μέλος θα πρέπει να θέσπιση των κανόνων τιμολόγησης σε σχέση με
τον ΦΠΑ στις παραδόσεις. Οι κανόνες αυτοί αποκλείουν εκείνους που σχετίζονται
με την αποθήκευση των τιμολογίων, αλλά εφαρμόζονται άλλοι κανόνες τιμολόγησης
σχετικά με τηνέκδοση, το περιεχόμενο ή τα μέτρα απλούστευσης των τιμολογίων όταν
υπάρχει μια επιλογή για τα Κράτη Μέλη ή η απαίτηση τιμολογίου που αφορά σε
εθνικό θέμα.
Για παράδειγμα, η επιλογή να παρατείνει την προθεσμία για τα
συγκεντρωτικά τιμολόγια ή να απαιτούν αυτό-τιμολόγησησς τιμολόγια που θα
εκδοθούν στο όνομα και για λογαριασμό του υποκείμενου στο φόρο θα είναι στη
διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών. Το κράτος μέλος που εφαρμόζει αυτές και
άλλες επιλογές είναι το κράτος μέλος που αναφέρεται στο άρθρο 219α, εκτός αν
ρητά αναφέρεται αλλού.
Όσον αφορά τις υποχρεώσεις τιμολόγησης, όπως η εθνική υποχρέωση για
απαλλασσόμενες παραδόσεις ή για το νόμισμα υπολογισμού του ΦΠΑ, ενώ δεν είναι
επιλογές για το κράτος μέλος, αυτά θα πρέπει να εξακολουθούν να διευκρινίζονται με αναφορά σε ένα
συγκεκριμένο κράτος μέλος. Σε αυτές και σε άλλες περιπτώσεις όπου οι κατάλληλες
εθνικές απαιτήσεις που απαιτούνται, το οικείο κράτος μέλος θα πρέπει να είναι
εκείνο που αναφέρεται στο άρθρο 219α.
Ο βασικός κανόνας είναι ότι το κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιείται
η παράδοση ορίζει τους κανόνες τιμολόγηση.
Ωστόσο, υπάρχουν δύο εξαιρέσεις από τον βασικό κανόνα που περιέχονται
στο άρθρο 219α (2) (α) και (2) (β). Πρόκειται για τις διασυνοριακές
προμήθειες που υπόκεινται στην αντίστροφη χρέωση και για τις προμήθειες
φορολογητέες εκτός της ΕΕ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι κανόνες τιμολόγησης
του Κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένος ο προμηθευτής ή έχει τη
μόνιμη εγκατάσταση από την οποία η προμήθεια γίνεται ή έχει τη μόνιμη
κατοικία ή τη συνήθη διαμονή όπου εφαρμόζεται.
Αν και δεν είναι εξαντλητικοί τους πίνακες στο παράρτημα παρέχουν
ενδεικτικά παραδείγματα που εφαρμόζονται οι κανόνες των κρατών μελών.
Για τους προμηθευτές που δεν είναι εγκατεστημένοι στην ΕΕ προβαίνουν
σε φορολογητέες παραδόσεις αγαθών ή υπηρεσιών σε η ΕΕ, οι εξαιρέσεις δεν
ισχύουν και ο βασικός κανόνας τιμολόγησης ισχύει πάντα, το κράτος μέλος στο
οποίο πραγματοποιείται η παράδοση.
Ομοίως, ο βασικός κανόνας θα εφαρμόζεται πάντα στην περίπτωση της αυτό-τιμολόγησης
τιμολογίων όπου ο πελάτης που εκδίδει το τιμολόγιο είναι υπόχρεος για την
καταβολή του ΦΠΑ στο πλαίσιο της αντιστροφής της επιβάρυνσης διαδικασία.
Έτσι, το κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιείται η παράδοση θα ρυθμίσετε την
τιμολόγηση κανόνες.
Στην περίπτωση παροχής από χώρα εκτός ΕΕ σε ένα κράτος μέλος της ΕΕ η
οποία οδηγεί σε εισαγωγή αγαθών, ο
τόπος παροχής των αγαθών εκτός της ΕΕ. καθώς και η προμήθεια δεν
πραγματοποιηθεί εντός της ΕΕ και όταν ο προμηθευτής είναι εκτός της ΕΕ δεν θα
εφαρμόζονται οι κανόνες τιμολόγησης του κράτους μέλους. Επιπλέον, δεν υπάρχει
υποχρέωση έκδοσης τιμολογίων σχετικά με την εισαγωγή αγαθών στην ΕΕ.
Σε περίπτωση που ο πελάτης είναι υπόχρεος για την καταβολή του ΦΠΑ,
σύμφωνα με τη διαδικασία αντιστροφής της επιβάρυνσης και διορίζει έναν
φορολογικό αντιπρόσωπο σύμφωνα με το άρθρο 204 της οδηγίας ΦΠΑ, Το άρθρο 219α
(2) (α) πρέπει να εφαρμόζονται ως εάν ο πελάτης ήταν ακόμη υπεύθυνος για την
καταβολή του ΦΠΑ.
Σε κάθε τέτοια περίπτωση που ο φορολογικός εκπρόσωπος εκδίδει επίσης
το τιμολόγιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εάν ο πελάτης είχε εκδώσει το
τιμολόγιο και θα ισχύει το άρθρο 219α (1).
|
|
Υπάρχει πίνακας
Created: 05/10/2011
Last edited: 05/10/2011
Document reference:
B-2
Topic: Applicable
MemberState's invoicing rules for exempt supplies
Reference: Article
221(3)
Member States may release taxable persons from the obligation
laid down in Article 220(1) or in Article 220a to issue an invoice in respect
of supplies of goods or services which they have made in their territory and
which are exempt, with or without deductibility of the VAT paid in the
preceding stage, pursuant to Articles 110 and 111, Article 125(1), Article
127, Article 128(1), Article 132, points (h) to (l) of Article 135(1), Articles
136, 371, 375, 376 and 377, Articles 378(2) and 379(2) and Articles 380 to
390b.
|
Υπάρχει πίνακας
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία: 05/10/2011
Έγγραφο αναφοράς: Β-2
Θέμα: κανόνες τιμολόγησης που ισχύουν σε κράτος μέλος για τις
απαλλασσόμενες προμήθειες
Παραπομπή: Άρθρο 221 (3)
Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τους υποκείμενους
στον φόρο από την υποχρέωση που προβλέπεται στο Άρθρο 220 (1) ή στο άρθρο
220α όσον αφορά την έκδοση τιμολογίου για παραδόσεις αγαθών ή υπηρεσιών που
πραγματοποιούν στο έδαφός τους και οι οποίες απαλλάσσονται, με ή χωρίς δικαίωμα
έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε σε προηγούμενο στάδιο, σύμφωνα με τα άρθρα
110 και 111, Άρθρο 125 (1), το άρθρο 127, το άρθρο 128 (1), άρθρο 132, σημεία
(η) έως (ι) του άρθρου 135 (1), Τα άρθρα 136, 371, 375, 376 και 377, τα άρθρα
378 (2) και 379 (2) και τα άρθρα 380 έως 390β.
|
|
Background:
Article 219a establishes
which Member State's invoicing rules apply.
However, Article
221(3) provides invoicing options for Member States when the supply takes
place in that Member State. This raises an issue where two rules combine,
such as that between Article 219a which sets which Member State's invoicing
rules apply and Article 221(3) which allows other Member States to apply
options.
|
Ιστορικό:
Το άρθρο 219α καθορίζει ποιοι κανόνες τιμολόγησης του κράτους μέλους
εφαρμόζονται οι.
Ωστόσο, το άρθρο 221 (3) παρέχει επιλογές τιμολόγησης για
τα κράτη μέλη, όταν η προμήθεια λαμβάνει χώρα στο εν λόγω κράτος μέλος. Αυτό
εγείρει ένα ζήτημα όπου δύο κανόνες συνδυάζουν, όπως αυτοί μεταξύ του άρθρου
219α, που ορίζει ποιοι κανόνες τιμολόγησης των κρατών μελών και του άρθρου 221 (3), που επιτρέπει σε άλλα κράτη
μέλη να εφαρμόσουν τις επιλογές.
|
|
Comments:
For a cross-border
exempt supply mentioned in Article 221(3) for which the supplier is not
established in the Member State where the supply takes place (A) and the
customer is liable for payment of the VAT (reverse charge) the Member State
where the supplier is established (B) sets the invoicing rules (Article
219a(2)(a)).
However, the Member
State where the supply is made (A) may release the taxable person from
issuing an invoice (Article 221(3)). Since in this case that Member State (A)
is not the Member State that sets the invoicing rules (B), there will always
be a requirement to issue an invoice for these supplies.
In the above case the
mention "reverse charge" according to Article 226(11a) should be mentioned
on the invoice (see also document reference C3).
Only when the exempt
supply mentioned in Article 221(3) is made in the same Member State that sets
the invoicing rules in Article 219a, may that Member State release the taxable
person from issuing an invoice.
In conclusion these
cross-border B2B exempt supplies will always require an invoice.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Για διασυνοριακή απαλλασσόμενη παράδοση που αναφέρεται στο άρθρο 221
(3), που ο προμηθευτής δεν είναι εγκατεστημένος στο κράτος μέλος όπου
πραγματοποιείται η παράδοση (Α) και ο πελάτης είναι υπόχρεος για την καταβολή
του ΦΠΑ (αντιστροφής επιβάρυνση) το κράτος μέλος όπου ο προμηθευτής είναι
εγκατεστημένος (Β) ορίζει τους κανόνες τιμολόγησης (άρθρο 219α (2) (α)).
Ωστόσο, το κράτος μέλος όπου η προμήθεια γίνεται (Α) μπορεί να
απελευθερώσει τον υποκείμενο στον φόρο από την έκδοση του τιμολογίου (Άρθρο
221 (3)). Δεδομένου ότι στην περίπτωση αυτή το εν λόγω κράτος μέλος (Α) δεν
είναι το κράτος μέλος που καθορίζει τους κανόνες τιμολόγησης (Β), θα υπάρχει
πάντα μια απαίτηση να εκδώσει τιμολόγιο για αυτές οι προμήθειες.
Στην ανωτέρω περίπτωση, η αναφορά «αντιστροφής επιβάρυνσης», σύμφωνα
με το άρθρο 226 (11α) θα πρέπει να αναγράφεται στο τιμολόγιο (βλέπε επίσης
έγγραφο Γ3 αναφοράς).
Μόνο όταν η απαλλασσόμενη παράδοση που αναφέρεται στο άρθρο 221 (3)
γίνεται στο ίδιο Κράτος Μέλος που θέτει τους κανόνες τιμολόγησης του άρθρου
219α, μπορεί το εν λόγω κράτος μέλος να αφήσει τον υποκείμενο στο φόρο από
την έκδοση του τιμολογίου.
Συμπερασματικά αυτές οι διασυνοριακές B2B απαλλασσόμενες παραδόσεις
θα απαιτούν πάντα ένα τιμολόγιο.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
B-3
Topic: Invoicing rules
for exempt insurance and financial supplies (Article 135(1)(a) to (g))
References: Articles
220 and 221 Article 220(2)
By way of derogation
from paragraph 1, and without prejudice to Article 221(2), the
issue of an invoice
shall not be required in respect of supplies of services exempted under
points (a) to (g) of Article 135(1).
Article 221(2) Member
States may impose on taxable persons who have established their business in their
territory or who have a fixed establishment in their territory from which the
supply is made, an obligation to issue an invoice in accordance with the
details required in Article 226 or 226b in respect of supplies of services
exempted under points (a) to (g) of Article 135(1) which those taxable
persons have made in their territory or outside the Community.
|
Έγγραφο αναφοράς: Β-3
Θέμα: Κανόνες τιμολόγησης για τις απαλλασσόμενες ασφαλιστικές και
χρηματοπιστωτικές: προμήθειες (άρθρο 135 (1) (α) έως (ζ))
Αναφορές: άρθρα 220 και 221
Το άρθρο 220 (2)
Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, και με την επιφύλαξη του άρθρου
221 (2), η έκδοση ενός τιμολογίου δεν απαιτείται για τις παροχές υπηρεσιών
που απαλλάσσονται σημεία (α) έως (ζ) του άρθρου 135 (1).
Το άρθρο 221 (2) Τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν στους
υποκείμενους στο φόρο που έχουν την έδρα τους στην επικράτειά τους ή που
έχουν μόνιμη εγκατάσταση στο έδαφός τους, από το οποίο η προσφορά γίνεται,
μια υποχρέωση έκδοσης τιμολογίου σύμφωνα με τις λεπτομέρειες που απαιτείται
από το άρθρο 226 ή 226β για τις παροχές υπηρεσιών που απαλλάσσονται βάσει των (α) έως (ζ) του άρθρου 135 (1), το οποίο
οι εν λόγω υποκείμενοι σε φόρο πραγματοποιούν στο έδαφός τους ή εκτός της
Κοινότητας.
|
|
Background:
In general invoices
are required for taxable supplies between taxable persons, with the option
for Member States to allow certain exempt supplies to be released from this invoicing
obligation.
Directive 2010/45/EU
for supplies of services exempt under points (a) to (g) of Article 135(1)
changes the rules so that these supplies no longer require an invoice (Article
220(2)) but Member States may, if they choose, impose an invoicing
obligation.
The invoice can be
required only where the supplier is established in that Member State and the
place of taxation is there, or it is supplied outside the EU.
|
Ιστορικό:
Σε γενικές γραμμές τα τιμολόγια που απαιτούνται για φορολογητέες
παραδόσεις μεταξύ υποκειμένων στον φόρο, με τη δυνατότητα των κρατών μελών να
επιτρέπουν σε ορισμένες απαλλασσόμενες παραδόσεις να απελευθερωθεί η
υποχρέωση τιμολόγησης.
Η Οδηγία 2010/45 / ΕΕ για τις παροχές υπηρεσιών που απαλλάσσονται
σύμφωνα με τα σημεία (α) έως (ζ) του Άρθρο 135 (1) αλλάζει τους κανόνες, έτσι
ώστε οι προμήθειες αυτές δεν απαιτούν πλέον ένα τιμολόγιο (Άρθρο 220 (2)),
αλλά τα κράτη μέλη μπορούν, εφόσον το επιλέξουν, να επιβάλλουν υποχρέωση
έκδοσης τιμολογίων.
Μπορεί να αναζητηθεί το τιμολόγιο μόνο στην περίπτωση που ο
προμηθευτής είναι εγκατεστημένος στο εν λόγω κράτος μέλος και ο τόπος
φορολόγησης είναι εκεί, ή θα παρέχεται εκτός της ΕΕ.
|
|
Comments:
Member States may not
require an invoice for supplies exempt under points (a) to (g) of Article
135(1) when the supplier – established in their territory or who has a fixed establishment
in their territory from which the supply is made – makes such a supply taxable
in another Member State.
When the place of
taxation and the establishment of the supplier making the supply are in the
same Member Sate then for B2B and B2C supplies that Member State may require
an invoice.
In conclusion the
option in Article 221(2) can be used for domestic supplies and supplies outside
the EU but not in respect of B2B transactions with other Member States.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Τα κράτη μέλη δεν μπορούν να απαιτούν την έκδοση τιμολογίου για
παραδόσεις που απαλλάσσονται βάσει των σημείων (α) έως (ζ) του άρθρο 135 (1),
όταν ο προμηθευτής - είναι εγκατεστημένος στο έδαφός τους, ή που έχει μόνιμη
εγκατάσταση στο έδαφός τους από την οποία πραγματοποιείται η παράδοση - κάνει
μια τέτοια προμήθεια που φορολογείται σε άλλο κράτος μέλος.
Όταν ο τόπος φορολόγησης και η εγκατάσταση του προμηθευτή που πραγματοποιεί την
παράδοση είναι στο ίδιο Κράτος μέλος, στη συνέχεια, με τις B2B και B2C
προμήθειες που το κράτος μέλος μπορεί να απαιτήσει ένα τιμολόγιο.
Εν κατακλείδι, η επιλογή του άρθρου 221 (2) μπορεί να χρησιμοποιηθεί
για τις εγχώριες προμήθειες και προμήθειες εκτός της ΕΕ, αλλά όχι όσον αφορά
τις συναλλαγές B2B με άλλα κράτη μέλη.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
B-4
Topic: Self-billed
invoices
Reference: Article
224(1)
Invoices may be drawn
up by the customer in respect of the supply to him, by a taxable person, of
goods or services, where there is a prior agreement between the two parties and
provided that a procedure exists for the acceptance of each invoice by the
taxable person supplying the goods or services.
Member State may
require that such invoices be issued in the name and on behalf of the taxable
person.
|
Έγγραφο αναφοράς: Β-4
Θέμα: τιμολόγια αυτοτιμολόγησης
Παραπομπή: Άρθρο 224 (1)
Η έκδοση τιμολογίων από τον πελάτη σε σχέση με την
προμήθεια αγαθών σε αυτόν, από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, αγαθών ή
υπηρεσιών, όταν υπάρχει προηγούμενη συμφωνία μεταξύ των δύο μερών και υπό την
προϋπόθεση ότι υπάρχει διαδικασία για την αποδοχή κάθε τιμολογίου από το
υποκείμενο πρόσωπο που παραδίδει τα αγαθά ή τις υπηρεσίες.
Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι τα τιμολόγια
εκδίδονται στο όνομα και για λογαριασμό του υποκείμενου στο φόρο.
|
|
Background:
The rules on self-billed invoices should have a more
uniform application with the removal of many of the options and conditions
that Member States can apply.
Although the condition for a prior agreement between the
buyer and seller as well as a procedure for acceptance of each invoice
remains, the reference to the Member State determining those terms and
conditions is deleted. Thus clarification on what is meant by prior agreement
and acceptance of each invoice is now required.
|
Ιστορικό:
Οι κανόνες για τα αυτο-τιμολογημένα τιμολόγια θα πρέπει να
έχουν μια πιο ομοιόμορφη εφαρμογή με την απομάκρυνση πολλών από τις επιλογές
και τις συνθήκες που μπορούν να εφαρμόζουν τα κράτη μέλη.
Αν και η προϋπόθεση για μια εκ των προτέρων συμφωνία
μεταξύ του αγοραστή και του πωλητή, όπως και μια διαδικασία για την αποδοχή
του κάθε τιμολογίου παραμένει, η αναφορά στο κράτος μέλος με καθορισμένους
όρους και προϋποθέσεις διαγράφονται. Έτσι διευκρινίσεις σχετικά με το τι
σημαίνει προ συμφωνία και αποδοχή του κάθε τιμολογίου τώρα απαιτείται.
|
|
Comments:
The terms and conditions
of the prior agreement and the acceptance procedures for each invoice between
the supplier and the customer as laid down in Article 224 shall be determined
by the two parties.
Member States cannot
prescribe the type of agreement between the two parties.
Nevertheless, a
"prior" agreement means that the agreement is made before the commencement
of issuing self-billed invoices.
Also, on request from
the tax authorities the two parties must be able to show that a prior
agreement existed. With this in mind, it is recommended that for the legal
certainty of the trading parties evidence of the prior agreement is kept.
The acceptance procedure of each invoice can be explicit
or implicit. It can be agreed and described through the prior agreement or it
can be evidenced through the processing of the invoice or the receipt of
payment by the supplier of the goods or services.
|
Σχόλια:
Οι όροι και οι προϋποθέσεις της προηγούμενης συμφωνίας και οι
διαδικασίες αποδοχής για κάθε τιμολόγιο μεταξύ του προμηθευτή και του πελάτη,
όπως ορίζεται στο άρθρο 224 πρέπει να προσδιορίζεται από τα δύο μέρη.
Τα κράτη μέλη δεν μπορούν να ορίσουν το είδος της συμφωνίας μεταξύ
των δύο μερών.
Παρ 'όλα αυτά, μία «προ» συμφωνία σημαίνει ότι η συμφωνία έχει
συναφθεί πριν από την έναρξη της έκδοσης αυτό- τιμολογούμενων τιμολογίων.
Επίσης, κατόπιν αιτήσεως στις φορολογικές αρχές τα δύο μέρη πρέπει να
είναι σε θέση να αποδείξουν ότι υπάρχει προηγούμενη συμφωνία.
Με αυτό κατά νου, συνιστάται για τη νομική ασφάλεια των συναλλασσομένων
απόδειξη ότι η προηγούμενη συμφωνίας διατηρείται.
Η διαδικασία αποδοχής του κάθε τιμολογίου μπορεί να είναι
ρητή ή σιωπηρή. Μπορεί να συμφωνηθεί και να περιγράφεται μέσα από την
προηγούμενη συμφωνία ή μπορεί να αποδεικνύεται με την επεξεργασία των τιμολογίων
ή την απόδειξη πληρωμής εκ μέρους του προμηθευτή των αγαθών ή των υπηρεσιών.
|
|
EUROPEAN COMMISSION
DIRECTORATE-GENERAL
TAXATION AND CUSTOMS
UNION
Indirect Taxation and
Tax administration
Unit C1: VAT and other turnover taxes
Created: 05/10/2011
Last edited: 05/10/2011
Document reference: C
Subject: Content of
invoices
Background and topics
covered
Legal base: Council
Directive 2010/45/EU of 13 July 2010 amending Directive 2006/112/EC on the
common system of value added tax as regards the rules on invoicing References:
Articles 91, 226, 226b and 230 Topics covered:
1. Article 226(2) –
Sequential numbering
2. Article 226(7a) –
Cash accounting
3. Article 226(11) –
Exempt supplies
4. Articles 91 and 230
– Conversion of the VAT amount into the national currency
5. Article 226b – Simplified invoices
|
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ
Έμμεση φορολογία και φορολογική διαχείριση
Μονάδα C1: ΦΠΑ και λοιποί φόροι κύκλου εργασιών
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία: 05/10/2011
Έγγραφο αναφοράς: C
Θέμα: Περιεχόμενο των τιμολογίων
Ιστορικό και θέματα που καλύπτονται
Νομική βάση: Οδηγία 2010/45 / ΕΕ της 13ης Ιουλίου 2010 για την
τροποποίηση της οδηγίας 2006/112 / ΕΚ σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου
προστιθέμενης αξίας όσον αφορά τους κανόνες
σχετικά με την τιμολόγηση
Αναφορές: Τα άρθρα 91, 226, 226β και 230
Θέματα που καλύπτονται:
1. Το άρθρο 226 (2) - Διαδοχική αρίθμηση
2. Το άρθρο 226 (7α) - ταμειακής λογιστικής
3. Το άρθρο 226 (11) - Απαλλαγή των παραδόσεων
4. Τα άρθρα 91 και 230 - Μετατροπή του ποσού του ΦΠΑ στο εθνικό
νόμισμα
5. Το άρθρο 226β - Απλοποιημένη τιμολόγηση
|
|
Comments:
The content of the
invoice is harmonised at EU level with very few options for Member States.
With the changes that have been made to the content of invoices by Directive 2010/45/EU,
primarily to reduce burdens on business, these need to be clarified as well as
existing articles, which although not changed, lead to differences in
interpretation across the EU.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Το περιεχόμενο του τιμολογίου είναι εναρμονισμένο σε επίπεδο ΕΕ, με
πολύ λίγες επιλογές για τα κράτη Κράτη μέλη. Με τις αλλαγές που έχουν γίνει
στο περιεχόμενο των τιμολογίων από την οδηγία 2010/45 / ΕΕ, κυρίως για τη
μείωση του φόρτου για τις επιχειρήσεις, αυτοί πρέπει να αποσαφηνιστούν, καθώς
και ως υπάρχοντα άρθρα, τα οποία, αν και δεν έχει αλλάξει, να οδηγήσουν σε
διαφορές στην ερμηνεία σε όλη την ΕΕ.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
C-1
Topic: Sequential
numbering
Reference: Article 226
(2) a sequential number, based on one or more series, which uniquely
identifies the invoice;
Comments:
The sequential number
required in Article 226(2) to uniquely identify the invoice may be based on
one or more series of numbers, which may include as well alphanumeric characters.
The choice of using a
different series of numbers lies with the business and it may be used for
instance for each branch, or for each type of supply or for each customer, and
covers as well self-billed invoices or invoices issued by third parties..
Where Member States
choose to require sequential numbers for simplified invoices the basis for a
different series of numbers remains the same as with a full VAT invoice.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Έγγραφο αναφοράς: C-1
Θέμα: Διαδοχική αρίθμηση
Παραπομπή: Άρθρο 226 (2) αλληλοδιάδοχος αριθμός, βασισμένος σε μία ή
περισσότερες σειρές, ο οποίος προσδιορίζει μοναδικά το τιμολόγιο?
Σχόλια:
Ο αύξων αριθμός που απαιτείται από το άρθρο 226 (2) να προσδιορίσει
επακριβώς το τιμολόγιο μπορεί να βασίζεται σε μία ή περισσότερες σειρές
αριθμών, που μπορεί να περιλαμβάνει επίσης αλφαριθμητικούς χαρακτήρες.
Η επιλογή να χρησιμοποιηθεί μια διαφορετική σειρά των αριθμών
παραμένει στην επιχείρηση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για παράδειγμα για
κάθε κλάδο, ή για κάθε τύπο της προσφοράς ή για κάθε πελάτη, και καλύπτει,
και τα τιμολόγια αυτό-τιμολόγησης ή τα τιμολόγια που εκδίδονται από τρίτους
..
Όταν τα κράτη μέλη επιλέγουν να απαιτούν διαδοχικούς αριθμούς για
απλουστευμένα τιμολόγια η βάση για μια διαφορετική σειρά των αριθμών
παραμένει η ίδια όπως και με ένα πλήρες τιμολόγιο ΦΠΑ.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
C-2
Topic: Cash accounting
Reference: Article 226 (7a) where the VAT becomes
chargeable at the time when the payment is received in accordance with
Article 66(b) and the right of deduction arises at the time the deductible tax
becomes chargeable, the mention “Cash accounting";
|
Έγγραφο αναφοράς: C-2
Θέμα: ταμειακή λογιστική
Παραπομπή: Το άρθρο 226 (7α) εφόσον ο ΦΠΑ καθίσταται
απαιτητός κατά τον χρόνο είσπραξης του τιμήματος και σύμφωνα με το άρθρο 66
(β) και γεννάται το δικαίωμα έκπτωσης κατά το χρόνο που ο εκπίπτον φόρος
καθίσταται απαιτητή, η αναφορά «ταμειακής λογιστικής"?
|
|
Comments:
The cash accounting
scheme allows the supplier to declare the VAT in the tax period in which the
payment for the supplies of goods or services is received or made. In order
for the customer to know when his VAT becomes deductible the supplier should
mention on the invoice that he is using the "Cash accounting"
scheme.
There are two
conditions to be fulfilled for the supplier to mention "Cash
accounting" on the invoice.
1. The supplier meets
the conditions and is applying the cash accounting scheme.
2. For the customer of
a taxable person applying such a cash accounting scheme, the right to deduct
VAT arises at the moment the tax is due by the supplier.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Το σύστημα ταμειακής λογιστικής επιτρέπει στον προμηθευτή να δηλώσει
τον ΦΠΑ κατά τη φορολογική περίοδο στην την οποία η πληρωμή για τις
παραδόσεις αγαθών ή υπηρεσιών λαμβάνεται ή γίνεται. Προκειμένου ο πελάτης να
γνωρίζει πότε ο ΦΠΑ εκπίπτεται ο προμηθευτής πρέπει να αναφέρει στο τιμολόγιο
που ο ίδιος χειρίζεται το σύστημα «ταμειακής λογιστικής».
Υπάρχουν δύο προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για τον προμηθευτή
που αναφέρει την "ταμειακή λογιστική» στο τιμολόγιο.
1. Ο προμηθευτής πληροί τους όρους και εφαρμόζει το σύστημα ταμειακής
λογιστικής.
2. Για τον πελάτη υποκειμένου στο φόρο που εφαρμόζει το εν λόγω
καθεστώς ταμειακής λογιστικής, το δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ γεννάται κατά τη
στιγμή που ο φόρος οφείλεται από τον προμηθευτή.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
C-3
Topic: Exempt supplies
Reference: Article 226
(11) in the case of an
exemption, reference to the applicable provision of this Directive, or to the
corresponding national provision, or any other reference indicating that the supply
of goods or services is exempt;
Comments:
The taxable person has
the choice for exempt supplies (Note: exempt supplies are also in some cases
referred to as "zero-rated" when there is a right to deduct VAT) to
mention a reference to the appropriate article in the VAT Directive or
national law, but may also choose to provide any other reference that shows
the supply is exempt.
In the case where the
taxable person chooses to provide any other reference, the word
"Exempt" shall be sufficient as the reference that a supply of
goods or services is exempt. Other wording as appropriate may also be used.
When the supply is
subject to the reverse charge, and that supply is also an exempt supply in
the Member State of taxation, it is sufficient to only mention the wording "Reverse
charge" as contained in Article 226(11a).
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Έγγραφο αναφοράς: C-3
Θέμα: Απαλλαγή των παραδόσεων
Παραπομπή: Το άρθρο 226 (11) σε περίπτωση απαλλαγής, η αναφορά στην
εφαρμοζόμενη διάταξη της παρούσας οδηγίας, ή στην αντίστοιχη εθνική διάταξη ή
σε κάθε άλλη δείχνει ότι η προμήθεια
αγαθών ή η παροχή υπηρεσιών απαλλάσσεται?
Σχόλια:
Ο υποκείμενος στο φόρο έχει την επιλογή για απαλλασσόμενες παραδόσεις
(Σημείωση: απαλλασσόμενες παραδόσεις είναι επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις οι
αναφερόμενες σαν "μηδενικός συντελεστής" όταν υπάρχει δικαίωμα
έκπτωσης του ΦΠΑ), για να αναφερθούμε στο κατάλληλο άρθρο της οδηγίας ΦΠΑ ή
του εθνικού δικαίου, αλλά μπορεί επίσης να επιλέξουν να παράσχουν οποιαδήποτε
άλλη αναφορά που δείχνει ότι η παράδοση απαλλάσσεται.
Στην περίπτωση όπου ο υποκείμενος στο φόρο επιλέγει να παρέχει οποιαδήποτε
άλλη διάταξη, η λέξη «απαλλαγμένη» πρέπει να είναι επαρκής ως διάταξη ότι η
παροχή των αγαθών ή η παροχή υπηρεσιών απαλλάσσεται. Άλλες διατυπώσεις μπορούν
επίσης να χρησιμοποιηθούν κατάλληλα.
Όταν η προσφορά υπόκειται στην αντιστροφή της επιβάρυνσης, η παράδοση
αυτή είναι επίσης η απαλλασσόμενη παράδοση στο κράτος μέλος της φορολογίας,
αρκεί να αναφέρουμε μόνο τη διατύπωση «Αντίστροφη επιβάρυνση", όπως
περιέχεται στο άρθρο 226 (11α).
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
C-4
Topic: Conversion of
the VAT amount into the national currency
References: Articles
91 and 230
Article 91 second
paragraph Member States shall accept instead the use of the latest exchange
rate published by the European Central Bank at the time the tax becomes
chargeable.
Conversion between currencies
other than the euro shall be made by using the euro exchange rate of each currency.
Member States may require that they be notified of the exercise of this
option by the taxable person.
Article 230
The amounts which appear on the invoice may be expressed
in any currency, provided that the amount of VAT payable or to be adjusted is
expressed in the national currency of the Member State, using the conversion
rate mechanism provided for in Article 91
|
Έγγραφο αναφοράς: C-4
Θέμα: Μετατροπή του ποσού του ΦΠΑ στο εθνικό νόμισμα
Παραπομπές: Άρθρα 91 και 230
Το άρθρο 91, δεύτερο εδάφιο τα κράτη μέλη αποδέχονται αντί αυτής τη
χρήση της πλέον πρόσφατης συναλλαγματικής ισοτιμίας που δημοσιεύθηκε από την
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατά το χρόνο που ο φόρος καθίσταται απαιτητός.
Η μετατροπή μεταξύ νομισμάτων εκτός του ευρώ θα πρέπει να γίνει με τη
χρήση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ με το καθένα νόμισμα. Τα κράτη
μέλη μπορούν να απαιτούν να τους κοινοποιηθεί η άσκηση αυτού του δικαιώματος
από τον υποκείμενο στον φόρο.
Άρθρο 230
Τα ποσά που αναγράφονται στα τιμολόγια είναι δυνατόν να
εκφράζονται σε οποιοδήποτε νόμισμα, υπό την προϋπόθεση ότι το ποσό του
οφειλόμενου ΦΠΑ ή να προσαρμοστεί και να εκφράζεται στο εθνικό νόμισμα του
κράτους μέλους, με τη χρήση του μηχανισμού μετατροπής ισοτιμιών που
προβλέπεται στο άρθρο 91.
|
|
Comments:
Where the VAT amount
on the invoice is converted into the national currency as required by Article
230 and this is done using the exchange rate published by the European Central
Bank (ECB), a Member State that requires this notification may only require
one notification before the taxable person begins to use the rate of the ECB.
A taxable person is
not required to apply the conversion rate of the ECB to all invoices even
where the Member State requires notification for use of the ECB rate.
Article 230 does not
allow any requirement for a reference on the invoice, such as the exchange
rate used or the method of conversion, as these would be details above those required
in Article 226.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Σχόλια:
Σε περίπτωση που το ποσό του ΦΠΑ στο τιμολόγιο μετατρέπεται σε εθνικό
νόμισμα, όπως απαιτείται από το άρθρο 230 και αυτό γίνεται με βάση τη
συναλλαγματική ισοτιμία που δημοσιεύεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
(ΕΚΤ), ένα κράτος μέλος που απαιτεί αυτή την κοινοποίηση μπορεί να απαιτήσει
μόνο μία κοινοποίηση πριν ο υποκείμενος στον φόρο αρχίσει να χρησιμοποιεί το
επιτόκιο της ΕΚΤ.
Ένας υποκείμενος στο φόρο δεν υποχρεούται να εφαρμόσει την τιμή
μετατροπής της ΕΚΤ σε όλα τα τιμολόγια ακόμη και όταν το κράτος μέλος απαιτεί
κοινοποίηση για τη χρήση του επιτοκίου της ΕΚΤ.
Το άρθρο 230 δεν επιτρέπει καμία απαίτηση για μια αναφορά στο
τιμολόγιο, όπως η συναλλαγματική ισοτιμία που χρησιμοποιήθηκε ή η μέθοδος της
μετατροπής, όπως αυτά τα παραπάνω στοιχεία απαιτούντα από το άρθρο 226.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Topic: Simplified
invoices
Reference: Article
226b
As regards simplified
invoices issued pursuant to Article 220a and Article 221(1) and (2), Member
States shall require at least the following details:
(a) the date of issue;
(b) identification of
the taxable person supplying the goods or services;
(c) identification of
the type of goods or services supplied;
(d) the VAT amount
payable or the information needed to calculate it;
(e) where the invoice
issued is a document or message treated as an invoice pursuant to Article
219, specific and unambiguous reference to that initial invoice and the
specific details which are being amended.
They may not require details on invoices other than those
referred to in Articles 226, 227 and 230.
|
Έγγραφο αναφοράς: C-5
Θέμα: απλουστευμένα τιμολόγια
Παραπομπή: Άρθρο 226β
Όσον αφορά τα απλουστευμένα τιμολόγια που εκδίδονται σύμφωνα με το
άρθρο 220α και το άρθρο 221 (1) και (2),τα κράτη μέλη απαιτούν τουλάχιστον τα
ακόλουθα στοιχεία:
(α) η ημερομηνία έκδοσης?
(β) στοιχεία του υποκείμενου στο φόρο που παραδίδει τα αγαθά ή τις
υπηρεσίες?
(γ) προσδιορισμός του είδους των αγαθών ή υπηρεσιών που παρέχονται?
(δ) το ποσό του οφειλόμενου ΦΠΑ ή δεδομένα που επιτρέπουν τον
υπολογισμό?
(ε) όταν το τιμολόγιο που εκδόθηκε είναι έγγραφο ή μήνυμα που
εξομοιώνεται με τιμολόγιο, σύμφωνα με το άρθρο 219, ρητή και σαφή παραπομπή
σε αυτό το αρχικό τιμολόγιο και τις συγκεκριμένες στοιχεία που
τροποποιούνται.
Δεν μπορούν να απαιτούν περισσότερες ενδείξεις στα τιμολόγια από
εκείνες που αναφέρονται στα άρθρα 226, 227 και 230.
|
|
Document reference:
C-5
Comments:
The contents of
simplified invoices that taxable persons may issue should contain at least the
details in Article 226b but not all the details in Article 226, otherwise the
objective of reducing burdens on business is not met.
More details on a
simplified invoice than those required in Article 226 is not allowed.
This will apply in the
case of simplified invoices allowed under Article 220a for amounts lower than
EUR 100 or for credit notes, under Article 238 after Member States have consulted
the VAT Committee and under Articles 221(1) and (2) for B2C supplies or exempt
insurance and financial supplies.
However, simplified
invoices cannot be allowed for distance sales, exempt intra- Community
supplies of goods or for cross-border reverse charge supplies
(Articles 220a(2) and 238(3)).
|
Σχόλια:
Το περιεχόμενο των απλουστευμένων τιμολογίων που οι υποκείμενοι στον
φόρο μπορούν να εκδίδουν πρέπει να περιέχει τουλάχιστον τις λεπτομέρειες του
άρθρου 226β, αλλά όχι όλα τα στοιχεία του άρθρου 226, διαφορετικά ο στόχος
της μείωσης του φόρτου για τις επιχειρήσεις που δεν ικανοποιείται.
Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με ένα απλουστευμένο τιμολόγιο από εκείνες που
απαιτείται από το άρθρο 226 δεν επιτρέπεται.
Αυτό θα ισχύει στην περίπτωση των απλουστευμένων τιμολογίων που
επιτρέπονται βάσει του άρθρου 220α για ποσά μικρότερο από 100 ευρώ ή για
πιστωτικά σημειώματα, σύμφωνα με το άρθρο 238, αφού τα κράτη μέλη έχουν
διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ και σύμφωνα με τα άρθρα 221 (1) και (2) για
τις προμήθειες ή B2C ή οι απαλλασσόμενες ασφαλιστικές και χρηματοπιστωτικές
προμήθειες.
Ωστόσο, δεν μπορεί να επιτραπούν απλουστευμένα τιμολόγια για τις
πωλήσεις εξ αποστάσεως, εκτός των ενδοκοινοτικών παραδόσεων αγαθών ή για τον
εφοδιασμό των διασυνοριακών αντιστροφής της επιβάρυνσης (Άρθρα 220α (2) και
238 (3)).
|
|
EUROPEAN COMMISSION
DIRECTORATE-GENERAL
TAXATION AND CUSTOMS
UNION
Indirect Taxation and
Tax administration
Unit C1: VAT and other turnover taxes
Created: 05/10/2011
Last edited: 05/10/2011
Document reference: D
Subject: Storage of
invoices
Background and topics
covered
Legal base: Council
Directive 2010/45/EU of 13 July 2010 amending Directive 2006/112/EC on the
common system of value added tax as regards the rules on invoicing
References: Articles
247 and 248a
Topics covered:
1. Article 247 –
Storage period
2. Article 248a –
Translation and languages used on invoices
3. Article 247 –
Medium of storage
Comments:
There are no major
changes regarding the storage of invoices in Directive 2010/45/EU.
However, in certain
cases changes elsewhere in the invoicing rules, in particular Article 233,
have an impact on the interpretation of the storage rules.
There are also
instances where clarification of the existing rules is needed.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ
Έμμεση φορολογία και φορολογική διαχείριση
Μονάδα C1: ΦΠΑ και λοιποί φόροι κύκλου εργασιών
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία: 05/10/2011 αναφοράς
εγγράφου: D
Θέμα: Αποθήκευση των τιμολογίων
Ιστορικό και θέματα που καλύπτονται
Νομική βάση: Οδηγία 2010/45 / ΕΕ της 13ης Ιουλίου 2010 για την
τροποποίηση της οδηγίας 2006/112 / ΕΚ σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου
προστιθέμενης αξίας όσον αφορά τους κανόνες σχετικά με την τιμολόγηση
Αναφορές: άρθρα 247 και 248α
Θέματα που καλύπτονται:
1. Το άρθρο 247 - Χρόνος αποθήκευσης
2. Το άρθρο 248α - Μετάφραση και γλώσσες που χρησιμοποιούνται στα
τιμολόγια
3. Το άρθρο 247 - Μέσο αποθήκευσης
Σχόλια:
Δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές όσον αφορά την αποθήκευση των
τιμολογίων στην οδηγία 2010/45 / ΕΕ.
Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις αλλάζει αλλού τους κανόνες
τιμολόγησης, ιδίως το άρθρο 233, έχει αντίκτυπο στην ερμηνεία των κανόνων
αποθήκευσης.
Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου απαιτείται αποσαφήνιση των
υφιστάμενων κανόνων.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
D-1
Topic: Storage period
Reference: Article
247(1)
Each Member State
shall determine the period throughout which taxable persons must ensure the
storage of invoices relating to the supply of goods or services in its
territory and invoices received by taxable persons established in its
territory.
Comments:
The period of storage
of invoices is set by Member States according to Article 247(1).
Article 219a does not
apply as regards the storage of invoices.
The Member State may
only set the storage period for the supplier of goods or services when the
place of supply is in that Member State.
A supplier making
supplies taxable in another Member State, such as under the reverse charge
procedure, should comply with the storage rules in the Member State where the
supply takes place.
In addition, for a
taxable person receiving supplies, the invoice storage period is set by the
Member State where that business is established.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Έγγραφο αναφοράς: D-1
Θέμα: Χρόνος αποθήκευσης
Παραπομπή: Άρθρο 247 (1)
Κάθε κράτος μέλος καθορίζει την περίοδο κατά την οποία οι υποκείμενοι
στο φόρο οφείλουν να διασφαλίζουν την αποθήκευση των τιμολογίων που αφορούν
την προμήθεια αγαθών ή υπηρεσιών στο έδαφός του και τα τιμολόγια που
λαμβάνονται από τους υποκείμενους στο φόρο εγκατεστημένους στο έδαφός του.
Σχόλια:
Η περίοδος αποθήκευσης των τιμολογίων καθορίζεται από τα κράτη μέλη
σύμφωνα με το άρθρο 247 (1).
Το άρθρο 219α δεν εφαρμόζεται όσον αφορά την αποθήκευση των
τιμολογίων.
Το κράτος μέλος μπορεί να ορίσει μόνο την περίοδο αποθήκευσης για τον
προμηθευτή των αγαθών ή των υπηρεσιών όταν ο τόπος παροχής είναι σε αυτό το
κράτος μέλος.
Ένας προμηθευτής που πραγματοποιεί προμήθειες φορολογούμενος σε άλλο
κράτος μέλος, όπως στο πλαίσιο της διαδικασίας αντιστροφής της επιβάρυνσης,
θα πρέπει να συμμορφώνεται με τους κανόνες αποθήκευσης του κράτους μέλους στο
οποίο πραγματοποιείται η παράδοση.
Επιπλέον, για τον υποκείμενο στον φόρο που λαμβάνει προμήθειες, η
περίοδος αποθήκευσης τιμολογίου καθορίζεται από το κράτος μέλος στο οποίο
είναι εγκατεστημένος στην επιχείρηση.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
D-2
Topic: Translation and
language used on invoices
Reference: Article
248a
For control purposes,
and as regards invoices in respect of supplies of goods or services supplied
in their territory and invoices received by taxable persons established in
their territory, Member States may, for certain taxable persons or certain
cases, require translation into their official languages.
Member States may,
however, not impose a general requirement that invoices be translated.
Comments:
Language used on
invoices
The VAT legislation
does not prescribe the use of any language. Where a language is used other
than a national language the Member State must not restrict the right of deduction
only because of the language used on the invoice.
Translations can
however be requested in certain cases during an audit.
Translation of
invoices
Regarding the option
in Article 248a for Member States to require the translation of invoices,
this should relate only to the specific invoices or to invoices of specific
taxable persons that need to be checked for control purposes. Member States
cannot implement in advance any general obligation that all invoices, for
instance of a certain type or by a certain taxable person, are translated in
to a national language.
Created: 05/10/2011 Last edited: 05/10/2011
|
Έγγραφο αναφοράς: D-2
Θέμα: Μετάφραση και γλώσσα που χρησιμοποιείται στα τιμολόγια
Παραπομπή: Άρθρο 248α
Για τους σκοπούς του ελέγχου, και όσον αφορά τα τιμολόγια που αφορούν
παραδόσεις αγαθών ή υπηρεσιών που παρέχεται στο έδαφός τους και τα τιμολόγια
που λαμβάνονται από τους υποκείμενους στο φόρο εγκατεστημένους στο έδαφός
τους, τα κράτη μέλη μπορούν, για ορισμένους υποκείμενους στον φόρο ή σε
ορισμένες περιπτώσεις, να απαιτήσουν μετάφραση στις επίσημες γλώσσες τους. Τα
κράτη μέλη μπορούν, ωστόσο, να μην επιβάλλουν μια γενική απαίτηση πως πρέπει
να μεταφραστούν τα τιμολόγια.
Σχόλια:
Η γλώσσα που χρησιμοποιείται στα τιμολόγια
Η νομοθεσία περί ΦΠΑ δεν επιβάλλουν τη χρήση κάποιας γλώσσας. Όταν
μια γλώσσα χρησιμοποιείται που δεν είναι η εθνική γλώσσα, το κράτος
μέλος δεν πρέπει να περιορίζει το δικαίωμα της έκπτωσης μόνο λόγω της γλώσσας
που χρησιμοποιείται στο τιμολόγιο.
Μεταφράσεις μπορεί, ωστόσο, να ζητηθούν σε ορισμένες περιπτώσεις κατά
τη διάρκεια ενός ελέγχου.
Μετάφραση των τιμολογίων
Αναφορικά στην επιλογή του άρθρου 248α για τα κράτη μέλη να απαιτούν
την μετάφραση των τιμολογίων, αυτό θα πρέπει να αφορά μόνο τα συγκεκριμένα
τιμολόγια ή τιμολόγια του ειδικού φορολογούμενου προσώπου που πρέπει να
ελέγχονται για σκοπούς ελέγχου. Τα κράτη μέλη δεν μπορούν να εφαρμόσουν εκ
των προτέρων οποιαδήποτε γενική υποχρέωση ότι όλα τα τιμολόγια, για
παράδειγμα, ενός συγκεκριμένου τύπου ή με ένα ορισμένους υποκείμενους στο
φόρο, μεταφράστηκε σε εθνική γλώσσα.
Δημιουργήθηκε: 05/10/2011 Τελευταία επεξεργασία:
05/10/2011
|
|
Document reference:
D-3
Topic: Medium of
storage
Reference: Article
247(2)
In order to ensure that the requirements laid down in
Article 233 are met, the Member State referred to in paragraph 1 may require
that invoices be stored in the original form in which they were sent or made
available, whether paper or electronic.
Additionally, in the case of invoices stored by electronic
means, the Member State may require that the data guaranteeing the
authenticity of the origin of the invoices and the integrity of their content,
as provided for in Article 233, also be stored by electronic means.
|
Έγγραφο αναφοράς: D-3
Θέμα: Μέσο αποθήκευσης
Παραπομπή: Άρθρο 247 (2)
Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι πληρούνται οι απαιτήσεις
που προβλέπονται στο άρθρο 233, τα Κράτη Μέλη που αναφέρονται στην παράγραφο
1 μπορεί να επιβάλλουν τη διαφύλαξη των τιμολογίων με την αρχική τους μορφή
στην οποία είχαν αποσταλεί ή διατεθεί, σε χαρτί ή με ηλεκτρονικά μέσα.
Επιπροσθέτως, σε ότι αφορά τα τιμολόγια αποθηκεύονται με
ηλεκτρονικά μέσα, το κράτος μέλος μπορεί να απαιτεί τα δεδομένα που
εξασφαλίζουν τη γνησιότητα της προέλευσης των τιμολογίων και την ακεραιότητα τους
στο περιεχόμενο, όπως προβλέπεται στο άρθρο 233, και να αποθηκεύονται με
ηλεκτρονικά μέσα.
|
|
Comments:
Article 247(2) allows
Member States to require that the storage of invoices is kept in the original
form in which they were sent. This means paper invoices can be required to be
stored in paper form and electronic invoices in electronic form.
For electronic
invoices it does not prevent the format being changed, which may often be required
due to the evolution of storage technologies. Any format change must meet the
requirements referred to in Article 233(1).
Where invoices are
stored by electronic means, Article 247(2) allows Member States to require
that the data guaranteeing the authenticity of the origin, the integrity of
the content and legibility of the invoice is also stored by electronic means.
Where the taxable person
uses an advanced electronic signature or EDI the data guaranteeing the authenticity
of origin and integrity of content will be that associated with those
particular technologies. .
Where the taxable
person uses business controls which create a reliable audit trail between the
invoice and the supply of goods or services, the data referred to is that of
the supporting documents. However, under Article 233 it is the choice of
business how to guarantee the authenticity of origin and integrity of
content.
Where invoices are
kept in paper form the taxable person may choose to keep supporting documents
electronically but the tax authorities cannot oblige him to do so. Equally, supporting
documents kept in electronic form cannot be required to be held in paper form.
Taxable persons may as a part of their business control
keep the checks they perform between the supporting documents and invoice but
this is not a requirement for VAT purposes.
|
Σχόλια:
Το άρθρο 247 (2) επιτρέπει στα κράτη μέλη να προβλέπουν ότι η
αποθήκευση των τιμολογίων αυτών παραμένει στην αρχική τους μορφή με την οποία
διαβιβάστηκαν. Αυτό σημαίνει ότι τα τιμολόγια σε χαρτί μπορεί να απαιτείται
να αποθηκεύονται σε έντυπη μορφή και ηλεκτρονικά τιμολόγια σε ηλεκτρονική
μορφή.
Για τα ηλεκτρονικά τιμολόγια δεν εμποδίζει η μορφή του να αλλάζει,
μπορεί συχνά να απαιτείται λόγω της εξέλιξης των τεχνολογιών αποθήκευσης.
Οποιαδήποτε αλλαγή μορφής πρέπει να πληροί το απαιτήσεις που αναφέρονται στο
άρθρο 233 (1).
Όταν τα τιμολόγια αποθηκεύονται με ηλεκτρονικά μέσα, το άρθρο 247 (2)
επιτρέπει στα κράτη μέλη να εξασφαλίζουν ότι τα δεδομένα να εγγυόνται τη
γνησιότητα της προέλευσης, της ακεραιότητας του περιεχόμενου και το
ευανάγνωστο του τιμολογίου και να αποθηκεύονται με ηλεκτρονικά μέσα.
Όταν το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο χρησιμοποιεί μια προηγμένη
ηλεκτρονική υπογραφή ή EDI τα δεδομένα που εξασφαλίζουν τη γνησιότητα της
προέλευσης και την ακεραιότητα του περιεχομένου θα είναι αυτά που σχετίζονται
με αυτά της συγκεκριμένης τεχνολογίας. .
Σε περίπτωση που ο υποκείμενος στο φόρο χρησιμοποιεί ελέγχους
επιχειρήσεων οι οποίοι δημιουργούν μια αξιόπιστη διαδρομή ελέγχου μεταξύ του
τιμολογίου και της παροχής αγαθών ή υπηρεσιών, τα δεδομένα που αναφέρονται
είναι αυτά που τα δικαιολογούν. Ωστόσο,
σύμφωνα με το άρθρο 233 είναι η επιλογή των επιχειρήσεων πώς να εγγυώνται την
αυθεντικότητα της προέλευσης και την ακεραιότητα του περιεχομένου.
Όταν τα τιμολόγια φυλάσσονται σε έντυπη μορφή ο υποκείμενος στον φόρο
μπορεί να επιλέξει να τηρεί τα δικαιολογητικά εγγράφων με ηλεκτρονικά μέσα,
αλλά οι φορολογικές αρχές δεν μπορεί να τον υποχρεώσει να το πράξει. Επίσης,
δικαιολογητικά έγγραφα που τηρούνται σε ηλεκτρονική μορφή, δεν μπορεί να
απαιτείται να τηρούνται σε έντυπη φόρμα.
Οι υποκείμενοι στον φόρο μπορούν, ως ένα μέρος του ελέγχου των
επιχειρήσεων τους, να τηρούν τους ελέγχους που εκτελούν μεταξύ των
δικαιολογητικών και του τιμολογίου αλλά αυτό δεν είναι μια απαίτηση για τους
σκοπούς του ΦΠΑ.
|
|
Στο blog που βρισκόσαστε υπάρχουν:
250 αναρτήσεις σε 16.381
προβολές σελίδων
με κανονισμούς ΕΕ, νόμους, εγκυκλίους,
μελέτες, σχόλια, βιβλία
Πίνακας προηγούμενων Μαθημάτων της
Σχολής
στην ανάρτηση της 31 Δεκεμβρίου 2014
|
|
Εκτύπωση
πολυσέλιδων Νόμων, Κανονισμών κλπ
Ιστοσελίδα = PrePrint.gr
Με
μικρό κόστος
|
|
E-mail = ggioggaras@Gmail.com
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου