ικαιώματα της ΕΕ για την εφαρμογή και επιβολη των διεθνών εμπορικών κανόνων (Μάθημα 6) 9 Δεκεμβρίου 2017

Δικαιώματα της ΕΕ για την εφαρμογή και επιβολη των διεθνών εμπορικών κανόνων (Μάθημα 6) 9 Δεκεμβρίου 2017

52012PC0773

Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ σχετικά με την άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης για την εφαρμογή και την επιβολή των διεθνών εμπορικών κανόνων /* COM/2012/0773 final - 2012/0359 (COD) */ 

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1.           ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Αιτιολόγηση και στόχοι

Η παρούσα πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου αντικατοπτρίζει την προτεραιότητα της Ένωσης για αποτελεσματική επιβολή των εμπορικών της δικαιωμάτων. Ο στόχος αυτός καθορίστηκε στην ανακοίνωση της Επιτροπής «Εμπόριο, ανάπτυξη και παγκόσμιες υποθέσεις»[1] και υιοθετήθηκε στο πλαίσιο των συμπερασμάτων του Συμβουλίου της Δεκεμβρίου 2010[2].

Επί του παρόντος η Ένωση δεν διαθέτει ένα κοινό νομοθετικό πλαίσιο[3] για την επιβολή των δικαιωμάτων που απολαμβάνει βάσει διεθνών εμπορικών συμφωνιών. Στόχος της παρούσας πρότασης είναι να διευθετήσει το ζήτημα αυτό.

Γενικό πλαίσιο

Η Ένωση ενδέχεται να κληθεί να λάβει μονομερή μέτρα για την επιβολή και την προάσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της στο πλαίσιο διεθνών εμπορικών συμφωνιών. Αυτό συμβαίνει στο πλαίσιο των κανόνων επίλυσης διαφορών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), καθώς και στο πλαίσιο διμερών ή περιφερειακών μηχανισμών επίλυσης διαφορών. Ανάλογη κατάσταση επικρατεί όσον αφορά τα εμπορικά μέτρα διασφάλισης και τις λεγόμενες διαδικασίες επαναδέσμευσης (rebinding) βάσει διεθνών συμφωνιών. Οποιαδήποτε τέτοια μέτρα απαιτούν ταχεία ανάληψη δράσης προκειμένου να λειτουργούν ως αποτελεσματικό και αξιόπιστο εργαλείο για την επίτευξη συμμόρφωσης και προκειμένου να τηρούνται οι προθεσμίες που ορίζονται στις σχετικές διεθνείς δεσμεύσεις της Ένωσης. Αυτή η δράση απαιτεί ταχεία, αποτελεσματική και ευέλικτη λήψη αποφάσεων εντός των δομών που προβλέπονται στη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Πριν από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας, η Ένωση προσέγγιζε την επιβολή των δικαιωμάτων της με έναν ad hoc τρόπο υπό τη μορφή κανονισμών που εξέδιδε το Συμβούλιο κατόπιν πρότασης της Επιτροπής βάσει του πρώην άρθρου 133. Όμως, ύστερα από την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας, το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι από κοινού νομοθέτες στο πλαίσιο της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας όσον αφορά τα μέτρα για τον καθορισμό του πλαισίου εφαρμογής της κοινής εμπορικής πολιτικής (άρθρο 207 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «ΣΛΕΕ»). Η επιβολή των δικαιωμάτων που προβλέπονται στο πλαίσιο διεθνών εμπορικών συμφωνιών αποτελεί τυπική εκτελεστική λειτουργία που ενδέχεται να απαιτεί την έκδοση και την εφαρμογή μέτρων εντός αυστηρών προθεσμιών. Είναι σκόπιμο το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να καθορίσουν ένα σαφές και προβλέψιμο πλαίσιο για την έκδοση τυχόν τέτοιων πράξεων.

Η πρακτική που ακολουθείτο πριν από την έναρξη ισχύος της ΣΛΕΕ αποδεικνύει ότι είναι επιθυμητό να εφαρμοστούν διαδικασίες που να επιτρέπουν την ταχεία και αποτελεσματική λήψη αποφάσεων για την άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης:

– Κατά τη διαδικασία επίλυσης διαφοράς στο πλαίσιο του ΠΟΕ στην υπόθεση ΗΠΑ- Foreign Sales Corporation, για την έκδοση του κανονισμού (ΕΚ) 2193/2003 του Συμβουλίου, της 8ης Δεκεμβρίου 2003, για επιβολή πρόσθετων δασμών στις εισαγωγές ορισμένων προϊόντων καταγωγής ΗΠΑ χρειάστηκαν 8 μήνες από την έκδοση της πρότασης της Επιτροπής. Για την έγκριση της αναστολής του εν λόγω μέτρου, με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 728/2006 του Συμβουλίου, της 15 Μαΐου 2006, χρειάστηκαν 3 ημέρες από την έκδοση της πρότασης της Επιτροπής.

– Κατά τη διαδικασία επίλυσης διαφοράς στο πλαίσιο του ΠΟΕ στην υπόθεση ΗΠΑ-Byrd, για την έκδοση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 673/2005 του Συμβουλίου, της 25ης Απριλίου 2005, για την επιβολή πρόσθετων δασμών στις εισαγωγές ορισμένων προϊόντων καταγωγής ΗΠΑ χρειάστηκε να παρέλθουν περίπου 2 μήνες από την έκδοση της πρότασης της Επιτροπής.

– Κατά τη διαδικασία επίλυσης διαφοράς στο πλαίσιο του ΠΟΕ στην υπόθεση ΗΠΑ-γλουτένη σίτου, ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1804/98 του Συμβουλίου, της 14ης Αυγούστου 1998, επιφύλαξε τα δικαιώματα της ΕΕ για να αντισταθμίσει τα αρνητικά αποτελέσματα των μέτρων διασφάλισης των ΗΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 8 της συμφωνίας του ΠΟΕ για τις διασφαλίσεις. Για την έκδοση του εν λόγω κανονισμού χρειάστηκε να παρέλθει ένας μήνας από την έκδοση της πρότασης της Επιτροπής.

– Στην υπόθεση χάλυβας ΗΠΑ, για την έκδοση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1031/2002 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, σχετικά με μέτρα επανεξισορρόπησης των διασφαλίσεων χρειάστηκαν 2 μήνες· για την κατάργηση των μέτρων επανεξισορρόπησης στην ίδια υπόθεση χρειάστηκαν μόνο 4 ημέρες.

Λόγω της έλλειψης κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου για την εφαρμογή των μέτρων εμπορικής πολιτικής σε καταστάσεις ανάλογες με τις παραπάνω, θα ήταν αναγκαίο να χρησιμοποιηθεί η συνήθης νομοθετική διαδικασία για τη λήψη μέτρων σε ορισμένες καταστάσεις. Χρειάζονται 15 έως 31 μήνες κατά μέσο όρο για την έκδοση νομοθετικής πράξης, χρονικό διάστημα που θα μπορούσε να επηρεάσει την ικανότητα της Ένωσης να επιβάλλει αποτελεσματικά τα δικαιώματά της εντός των χρονικών προθεσμιών που καθορίζονται στις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες.

Το παρόν σχέδιο κανονισμού βασίζεται στο σκεπτικό ότι α) η λήψη μέτρων εμπορικής πολιτικής για την επιβολή των δικαιωμάτων της Ένωσης στο πλαίσιο διεθνών συμφωνιών αποτελεί συνήθη εκτελεστική λειτουργία που πρέπει να ασκείται βάσει ορισμένων κοινών κανόνων· β) λόγω της έλλειψης κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου, μπορεί να διακυβευθεί η ικανότητα της Ένωσης να ασκήσει αποτελεσματικά τα δικαιώματά της· γ) υπάρχει δυνητική σύγκρουση μεταξύ των σχετικά μεγάλων χρονικών διαστημάτων που απαιτούνται για τη λήψη αποφάσεων στην Ένωση και των χρονικών διαστημάτων για την άσκηση των δικαιωμάτων βάσει των διεθνών εμπορικών συμφωνιών.

Στο πλαίσιο αυτό, το παρόν σχέδιο κανονισμού προτείνει τη δημιουργία κοινού νομοθετικού πλαισίου για την άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης βάσει των διεθνών εμπορικών συμφωνιών, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Ο κανονισμός προτείνει να εξουσιοδοτείται η Επιτροπή να εκδίδει εκτελεστικές πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 291 της ΣΛΕΕ στο πλαίσιο του πεδίο εφαρμογής που προβλέπεται στο παρόν σχέδιο κανονισμού και εντός των ορίων και σύμφωνα με τα κριτήρια που καθορίζονται ρητά. Το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού επεκτείνεται στην έκδοση, αναστολή, τροποποίηση και περάτωση των εκτελεστικών πράξεων που αφορούν τα εξής:

α)           την επιβολή των δικαιωμάτων της Ένωσης βάσει δεσμευτικών πολυμερών και διμερών κανόνων επίλυσης διαφορών·

β)           μέτρα επανεξισορρόπησης βάσει πολυμερών και διμερών κανόνων διασφάλισης·

γ)           μέτρα επανεξισορρόπησης σε περιπτώσεις τροποποιήσεων που επιφέρει τρίτη χώρα στις παραχωρήσεις της βάσει του άρθρου XXVIII GATT 1994.

Σύμφωνα με το παρόν σχέδιο κανονισμού, η Επιτροπή μπορει να εκδίδει τα ακόλουθα είδη μέτρων εμπορικής πολιτικής: τελωνειακούς δασμούς, ποσοτικούς περιορισμούς στις εισαγωγές ή τις εξαγωγές εμπορευμάτων και μέτρα στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων. Η προσέγγιση αυτή απορρέει από την εμπειρία που αποκτήθηκε με τα χρόνια όσον αφορά την έκδοση μέτρων εμπορικής πολιτικής και αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι η δράση σε επιλεγμένους τομείς είναι εφικτή και κατά κανόνα αποτελεσματική. Στο τρέχον στάδιο εξέλιξης της νομοθεσίας της Ένωσης, λαμβανομένων ιδιαίτερα υπόψη των εθνικών κανονισμών για τις υπηρεσίες και τη διανοητική ιδιοκτησία και των περιορισμών της αποτελεσματικής δράσης που είναι εγγενείς στους τομείς αυτούς, είναι σκόπιμο να επικεντρωθούμε σε άλλους τομείς της εμπορικής πολιτικής για τους σκοπούς της ανάθεσης εξουσιών στην Επιτροπή. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι τα λεγόμενα «αμοιβαία αντίμετρα» (δηλ. η αναστολή των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων σε διαφορετικό τομέα από αυτόν στον οποίο διαπιστώθηκε παράβαση) είναι γενικά πιθανό να λαμβάνονται βάσει των κανόνων του ΠΟΕ και δεν προβλέπονται περιορισμοί των «αμοιβαίων αντίμετρων» στις συμφωνίες ελευθέρων συναλλαγών της Ένωσης. Στην περίπτωση που αποδειχτεί αναγκαίο για την Ένωση να προσφύγει σε μέτρα εμπορικής πολιτικής που δεν καλύπτονται από το σχέδιο κανονισμού, μεταξύ άλλων και σχετικά με εμπορικές συναλλαγές στον τομέα των υπηρεσιών ή με τις εμπορικές πτυχές των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, η Επιτροπή θα μπορούσε να υποβάλει προτάσεις νομοθετικής πράξεις βάσει του άρθρου 207 της ΣΛΕΕ ή να προσφύγει σε άλλες εφαρμόσιμες διαδικασίες.

Σύμφωνα με ρήτρα αναθεώρησης, η Επιτροπή αξιολογεί τη λειτουργία του παρόντος κανονισμού τρία έτη ύστερα από την πρώτη εφαρμογή του σχεδίου κανονισμού. Η Επιτροπή συντάσσει έκθεση και, εάν το επιτρέπουν οι περιστάσεις, μπορεί να προτείνει κατάλληλα μέτρα για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του κανονισμού. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να εξεταστεί το φάσμα των μέτρων εμπορικής πολιτικής που προβλέπονται στο πλαίσιο του κανονισμού, πέραν των εμπορευμάτων, όπως για τις εμπορικές συναλλαγές στον τομέα των υπηρεσιών και τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας.

Όσον αφορά τις δημόσιες συμβάσεις, σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας του ΠΟΕ για τις δημόσιες συμβάσεις (ΣΔΣ), τόσο στην τρέχουσα ισχύουσα μορφή όσο και στην αναθεωρημένη έκδοση, όταν ένα συμβαλλόμενο μέρος της ΣΔΣ δεν τηρεί τις δεσμεύσεις του, τα άλλα συμβαλλόμενα μέρη της ΣΔΣ έχουν το δικαίωμα να αναστέλλουν τις παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις μόνον σε σχέση με τις αγορές που αφορούν οι δημόσιες συμβάσεις. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό στο προτεινόμενο σχέδιο κανονισμού να προβλέπεται η δυνατότητα έκδοσης μέτρων εμπορικής πολιτικής σχετικά με τις δημόσιες συμβάσεις, ώστε να επιτρέπεται στην Ένωση να επιβάλλει αποτελεσματικά τα νομικά της δικαιώματα όσον αφορά τις δημόσιες συμβάσεις που καλύπτονται από διεθνείς υποχρεώσεις της Ένωσης. Παράλληλα με το σύστημα επίλυσης διαφορών του ΠΟΕ, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί σε αρκετές περιπτώσεις για την αντιμετώπιση πρακτικών που αντιβαίνουν στην ΣΔΣ, είναι επίσης πιθανό να αναληφθεί δράση για την επιβολή των δεσμεύσεων που λαμβάνονται στο πλαίσιο των συμβάσεων σε διμερές επίπεδο, καθώς οι πρόσφατες διμερείς εμπορικές συμφωνίες που συνήφθησαν από την Ένωση προβλέπουν ολοκληρωμένους μηχανισμούς επίλυσης των διαφορών. Η Ένωση διαθέτει εμπειρία στην εφαρμογή μέτρων εμπορικής πολιτικής με τα οποία περιορίζεται η πρόσβαση τρίτων χωρών στις αγορές συμβάσεων της Ένωσης εφόσον αυτό κρίνεται αναγκαίο[4]. Εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων που χαρακτηρίζουν τις δημόσιες συμβάσεις, ειδικότερα εξαιτίας της ύπαρξης διοικητικής διαδικασίας που ρυθμίζει και καθορίζει την πρόσβαση σε συγκεκριμένες προσκλήσεις υποβολής προσφορών, είναι πιθανό να προβλέπεται η ανάληψη δράσης όσον αφορά τις δημόσιες συμβάσεις τόσο εμπορευμάτων όσο και υπηρεσιών. Επιπλέον, τα μέτρα εμπορικής πολιτικής που προβλέπονται στο παρόν σχέδιο κανονισμού θα μπορούσαν να ανταποκρίνονται στο πεδίο που καλύπτουν οι δεσμεύσεις που λαμβάνονται στο πλαίσιο συμβάσεων και οι οποίες αναστέλλονται – δηλ., θα μπορούσαν να εφαρμόζονται μόνον σε ορισμένες οντότητες και πάνω από ορισμένα ανώτατα όρια. Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί η σχέση μεταξύ της παρούσας πρότασης και της πρότασης της Επιτροπής για τον κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την πρόσβαση των αγαθών και υπηρεσιών τρίτων χωρών στην εσωτερική αγορά της Ένωσης στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων [COM(2012) 124 της 21ης Μαρτίου 2012]. Η τελευταία αυτή πρόταση στόχο έχει να αυξήσει την επιρροή της Ένωσης για τη διαπραγμάτευση των όρων πρόσβασης των αγαθών, υπηρεσιών και προμηθευτών της Ένωσης στις αγορές τρίτων χωρών στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων: ως εκ τούτου, επικεντρώνεται στην πρόσβαση στην αγορά δημόσιων συμβάσεων της Ένωσης των αγαθών και των υπηρεσιών από τρίτες χώρες που δεν επωφελούνται από δεσμεύσεις όσον αφορά την πρόσβαση στην αγορά βάσει διεθνών συμφωνιών που διέπουν τις δημόσιες συμβάσεις. Η παρούσα πρόταση, αντιθέτως, ασχολείται, με οριζόντιο τρόπο, με την επιβολή τέτοιων συμφωνιών: Συνεπώς, συμπληρώνει τη ρύθμιση των διεθνών πτυχών των δημόσιων συμβάσεων καθώς προβλέπει ένα πλαίσιο κανόνων που θα επιτρέπουν την επιβολή των διατάξεων που προβλέπονται στις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες σχετικά με τις δημόσιες συμβάσεις

2.           ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΩΝ ΜΕ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ

Κατά την εκπόνηση της παρούσας πρότασης, κυκλοφόρησαν δύο ανεπίσημα έγγραφα στην επιτροπή εμπορικής πολιτικής του Συμβουλίου και στην επιτροπή διεθνούς εμπορίου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (INTA) στις 19 Σεπτεμβρίου 2011 και στις 11 Νοεμβρίου 2011, αντιστοίχως. Τα κράτη μέλη κλήθηκαν να γνωμοδοτήσουν σε δύο τεχνικές συνεδριάσεις στις 27 Σεπτεμβρίου και στις 28 Νοεμβρίου αντιστοίχως.

Ο σκοπός της αποτελεσματικής και αποδοτικής άσκησης των δικαιωμάτων της Ένωσης χαίρει μεγάλης υποστήριξης.

Έως σήμερα δεν έχει διενεργηθεί καμία εκτίμηση των επιπτώσεων της παρούσας πρότασης, δεδομένου ότι: η παρούσα πρωτοβουλία δεν έχει άμεσα οικονομικό, κοινωνικό ή περιβαλλοντικό αντίκτυπο και η φύση των υπό εξέταση μέτρων (κατά περίπτωση) ουδόλως επιτρέπει μια εκ των προτέρων αξιολόγηση.

3.           ΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Σύνοψη

Η Ένωση δεν διαθέτει κοινό νομοθετικό πλαίσιο για την επιβολή των δικαιωμάτων που απολαμβάνει βάσει διεθνών εμπορικών συμφωνιών. Η τρέχουσα πρωτοβουλία στόχο έχει να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή προτείνοντας τη θέσπιση ενός νομοθετικού εργαλείου που να επιτρέπει στην Ένωση να ασκεί και να προασπίζεται τα δικαιώματά της κατά συμμόρφωση με τις διεθνείς υποχρεώσεις της. Στόχος της πρωτοβουλίας είναι η αποτελεσματική και ταχεία εφαρμογή με σκοπό τη διασφάλιση των συμφερόντων ης Ένωσης. Αναλόγως, βάσει του άρθρου 207 της ΣΛΕΕ, προτείνεται να εξουσιοδοτείται η Επιτροπή να εκδίδει, να αναστέλλει, να τροποποιεί ή να περατώνει εκτελεστικές πράξεις με σκοπό την επιβολή των δικαιωμάτων της Ένωσης εντός της δομής που παρέχει η Συνθήκη της Λισαβόνας, δηλ., σύμφωνα με το άρθρο 291 της ΣΛΕΕ.

Στο πλαίσιο των κανόνων επίλυσης διαφορών του ΠΟΕ και των αντίστοιχων διμερών κανόνων καθώς και στο πλαίσιο πολυμερών και διμερών μέτρων διασφάλισης, η Ένωση ενδέχεται να χρειαστεί να λάβει μονομερή μέτρα για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της. Τα μέτρα επιβολής στο πλαίσιο των διατάξεων επίλυσης διαφορών ή τα μέτρα επαναξισορρόπησης απαιτούν σχετικά ταχεία δράση σύμφωνα με τους αντίστοιχους εμπορικούς κανόνες και με σκοπό να λειτουργήσουν ως αποτελεσματικό εργαλείο για την επίτευξη συμμόρφωσης.

Ο κανονισμός πρέπει να εγκριθεί σε επίπεδο Ένωσης. Η κοινή εμπορική πολιτική αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της Ένωσης.

Νομική βάση

Άρθρο 207 της ΣΛΕΕ.

Δομή του κανονισμού

Στόχος του σχεδίου κανονισμού είναι να καθοριστούν κανόνες και διαδικασίες που να διασφαλίζουν ότι η Ένωση μπορεί να ασκεί αποτελεσματικά τα δικαιώματά της να αναστέλλει ή να αποσύρει παραχωρήσεις ως απάντηση σε παραβάσεις των διεθνών εμπορικών κανόνων από τρίτη χώρα με σκοπό την εξασφάλιση ικανοποιητικής λύσης· και να επανεξισορροπεί παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει στις εμπορικές σχέσεις με τρίτες χώρες, στην περίπτωση που μεταβάλλεται το εισαγωγικό καθεστώς που παρέχεται σε εμπορεύματα από την Ένωση.

Το πεδίο εφαρμογής του σχεδίου κανονισμού, όπως καθορίζεται στο άρθρο 3, καλύπτει τις ακόλουθες καταστάσεις:

α)           Ύστερα από την εκδίκαση εμπορικών διαφορών στο πλαίσιο του μνημονίου συμφωνίας του ΠΟΕ για την επίλυση διαφορών (ΜΣΕΔ), στην περίπτωση που η Ένωση έχει εξουσιοδοτηθεί να αναστείλει τις παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει βάσει πολυμερών και πλειομερών συμφωνιών που καλύπτονται από το μνημόνιο συμφωνίας για την επίλυση διαφορών.

Στο πλαίσιο του ΠΟΕ, η αναστολή παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων διέπεται από το άρθρο 22 παράγραφος 3 του ΜΣΕΔ· στην περίπτωση απαγορευμένων επιδοτήσεων, εφαρμόζεται το άρθρο 4.10 της συμφωνίας για τις επιδοτήσεις και τα αντισταθμιστικά μέτρα[5] και, όσον αφορά τις λεγόμενες «επιδοτήσεις για τις οποίες μπορεί να ζητηθεί έννομη προστασία» εφαρμόζεται το άρθρο 7.9 της συμφωνίας για τις επιδοτήσεις και τα αντισταθμιστικά μέτρα.

β)           Ύστερα από την εκδίκαση εμπορικών διαφορών στο πλαίσιο διεθνών εμπορικών συμφωνιών, συμπεριλαμβανομένων των περιφερειακών ή των διμερών συμφωνιών, στην περίπτωση που η Ένωση έχει το δικαίωμα να αναστείλει τις παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει βάσει των εν λόγω συμφωνιών.

Οι εν λόγω διεθνείς εμπορικές συμφωνίες που έχει συνάψει η Ένωση προβλέπουν κανόνες για την επίλυση των διαφορών που επιτρέπουν στα συμβαλλόμενα μέρη να ασκούν τα δικαιώματά τους σύμφωνα με τους κανόνες που ορίζονται στη σχετική συμφωνία.

γ)           Για την επανεξισορρόπηση των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων, στην οποία μπορεί να δίνει δικαίωμα η εφαρμογή ενός μέτρου διασφάλισης από τρίτη χώρα σύμφωνα είτε με το άρθρο 8 της συμφωνίας του ΠΟΕ για τα μέτρα διασφάλισης (AoS) είτε με τις διατάξεις για τους κανόνες διασφάλισης που περιλαμβάνονται στις περιφερειακές ή διμερείς συμφωνίες της Ένωσης.

Το άρθρο 8 της AoS, το οποίο αφορά μόνο τα εμπορεύματα[6], αναφέρει ότι τα μέρη που εφαρμόζουν μέτρα διασφάλισης πρέπει, κατά κανόνα, να παρέχουν εμπορική αντιστάθμιση στις χώρες που πλήττονται από τις δυσμενείς επιπτώσεις των διασφαλίσεων ύστερα από διαβούλευση πριν από την εφαρμογή ή την επέκταση των μέτρων διασφάλισης, σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 3 της AoS. Στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία, τα εξάγοντα μέλη που πλήττονται έχουν τη δυνατότητα να λάβουν, σε ατομικό επίπεδο, μέτρα επανεξισορρόπησης, το αργότερο 90 ημέρες αφότου τεθεί σε εφαρμογή το μέτρο. Το δικαίωμα λήψης μέτρων επανεξισορρόπησης έναντι του μέλους που εφαρμόζει μέτρα διασφάλισης μπορεί να ασκηθεί α) είτε τρία έτη ύστερα από την έναρξη ισχύος του μέτρου είτε β) αμέσως μόλις το μέτρο κριθεί ασύμβατο με τον ΠΟΕ από το όργανο επίλυσης διαφορών του ΠΟΕ (η τριετή περίοδος χάριτος που προβλέπεται στο άρθρο 8 του AoS δεν εφαρμόζεται εάν το μέτρο βασίζεται σε σχετική αύξηση των εισαγωγών). Ανάλογα μέτρα επανεξισορρόπησης μπορούν να προκύψουν από την εφαρμογή κανόνων διασφάλισης που περιέχονται σε διμερείς ή περιφερειακές συμφωνίες ελευθέρων συναλλαγών[7].

Η υφιστάμενη νομοθεσία της Ένωσης για την εφαρμογή πολυμερών και διμερών μέτρων διασφάλισης δεν ρυθμίζει ούτε τις εν λόγω πτυχές του άρθρου 8 της AoS ούτε τους σχετικούς κανόνες των συμφωνιών ελευθέρων συναλλαγών αλλά καθορίζει τις διαδικασίες για την εφαρμογή των μέτρων διασφάλισης από την Ένωση. Οποιοδήποτε μέτρο επανεξισορρόπησης θα επέκειτο κατ’ αρχήν στη συνήθη νομοθετική διαδικασία, εκτός εάν καλυπτόταν από το παρόν ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο.

δ)           Στις περιπτώσεις τροποποίησης των παραχωρήσεων από μέλος του ΠΟΕ βάσει του άρθρου XXVIII της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου (GATT) 1994, εφόσον δεν έχουν συμφωνηθεί αντισταθμιστικές προσαρμογές.

Στην περίπτωση τροποποίησης μιας παραχώρησης από άλλο μέλος του ΠΟΕ σύμφωνα με το άρθρο XXVIII της GATT 1994, εάν δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία με τα μέλη που έχουν διαπραγματευτικά δικαιώματα ή δικαιώματα προμηθευτή, το συμβαλλόμενο μέρος που προτείνει την τροποποίηση της παραχώρησής του είναι ελεύθερο να το πράξει. Στην περίπτωση αυτή, τα μέλη εκείνα[8] που κατέχουν ένα δικαίωμα μπορούν να λάβουν μέτρα επανεξισορρόπησης το αργότερο έξι μήνες από την τροποποίηση της παραχώρησης. Τέτοια μέτρα επανεξισορρόπησης θα συνεπάγονται απόσυρση, ύστερα από την πάροδο τριάντα ημερών από την ημέρα την οποία τα συμβαλλόμενα μέρη λαμβάνουν την γραπτή ειδοποίηση της απόσυρσης της παραχώρησης, των ουσιαστικά ισοδύναμων παραχωρήσεων με αυτές που αποτέλεσαν αρχικά αντικείμενο διαπραγμάτευσης με το συμβαλλόμενο μέρος το οποίο τροποποιεί ή αποσύρει την παραχώρηση. Έως τώρα η Ένωση δεν έχει αποσύρει παραχωρήσεις βάσει του άρθρου XXVIII της συμφωνίας GATT 1994. Ωστόσο, εάν δοθεί η δυνατότητα, η εμπορική επανεξισορρόπησης που απορρέει από τροποποίηση παραχωρήσεων από άλλα μέλη του ΠΟΕ βάσει του άρθρου XXVIII της GATT θα λάμβανε χώρα εντός σχετικά σύντομων χρονικών προθεσμιών (το αργότερο 6 μήνες αφότου το μέλος τροποποιήσει ή αποσύρει την παραχώρησή του). Οι αποτελεσματικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων για την εφαρμογή μέτρων επανεξισορρόπησης θα επέτρεπε στην Ένωση να λαμβάνει μέρος αξιόπιστα έναντι του εταίρου της σε διαπραγματεύσεις επαναδέσμευσης και θα μπορούσε να επηρεάσει την πορεία των διαπραγματεύσεων για αντισταθμιστική τροποποίηση προς όφελος της Ένωσης

Ο κανονισμός δεν θίγει την έγκριση μέτρων εμπορικής πολιτικής στο πλαίσιο άλλων διαδικασιών, για παράδειγμα όσον αφορά τα μέτρα εμπορικής πολιτικής στον τομέα των υπηρεσιών και της διανοητικής ιδιοκτησίας ύστερα από την εκδίκαση πολυμερών και περιφερειακών ή διμερών επιλύσεων διαφορών.

Σύμφωνα με το άρθρο 291 της ΣΛΕΕ, όταν απαιτείται η ανάληψη δράσης για την άσκηση των δικαιωμάτων της ΕΕ υπό τις συνθήκες που περιγράφονται ανωτέρω, η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις σύμφωνα με την εξεταστική διαδικασία (άρθρο 4 «Άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης»). Οι εκτελεστικές πράξεις συμμορφώνονται με τον κανόνα ότι το επίπεδο των αντίμετρων δεν πρέπει να υπερβαίνει το επίπεδο της ολικής ή μερικής αναίρεσης των οφελών, που κατά κανόνα επιδιώκεται υπό τη μορφή αρνητικού αντικτύπου στην Ένωση εξαιτίας του μέτρου που λαμβάνει τρίτη χώρα, όπως ορίζεται στη σχετική συμφωνία (άρθρο 2 «Ορισμοί»). Κατά τον προσδιορισμό του πεδίου εφαρμογής της εκτελεστικής πράξης που πρόκειται να εκδοθεί, η Επιτροπή βασίζεται επίσης σε διάφορα κριτήρια, πέραν των συμφερόντων που εκφράζονται στις δημόσιες διαβουλεύσεις και των γενικών συμφερόντων της Ένωσης, δηλ., την αποτελεσματικότητα των μέτρων για την άσκηση πίεσης με σκοπό τη συμμόρφωση των τρίτων χωρών με τους διεθνείς εμπορικούς κανόνες· τη δυνατότητα των μέτρων να παρέχουν ανακούφιση στους οικονομικούς φορείς εντός της Ένωσης που πλήττονται από τα μέτρα της τρίτης χώρας· την ύπαρξη εναλλακτικών πηγών εφοδιασμού των σχετικών προϊόντων, ώστε να αποφευχθεί ή να ελαχιστοποιηθεί ο αρνητικός αντίκτυπος στους κατάντη κλάδους παραγωγής ή τους τελικούς καταναλωτές της Ένωσης· οποιαδήποτε ειδικά κριτήρια που είναι δυνατόν να καθορίζονται σε διεθνείς εμπορικές συμφωνίες σε σχέση με τις καταστάσεις που προβλέπονται στο άρθρο 3.

Τα είδη των εμπορικών μέτρων που είναι δυνατόν να τεθούν σε εφαρμογή μέσω εκτελεστικών πράξεων είναι μέτρα που αφορούν τις εισαγωγές ή τις εξαγωγές εμπορευμάτων και μέτρα στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων.

Τα μέτρα εισαγωγής ή εξαγωγής περιλαμβάνουν την αναστολή των δασμολογικών παραχωρήσεων και την επιβολή νέων ή αυξανόμενων τελωνειακών δασμών· την καθιέρωση ή αύξηση των ποσοτικών περιορισμών στις εισαγωγές ή τις εξαγωγές, είτε εφαρμόζονται μέσω ποσοστώσεων, αδειών εισαγωγής ή εξαγωγής είτε άλλων μέτρων.

Η συμφωνία του ΠΟΕ για τις δημόσιες συμβάσεις ορίζει ότι οποιαδήποτε διαφορά προκύπτει στο πλαίσιο της εν λόγω συμφωνίας δεν καταλήγει στην αναστολή των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο άλλης καλυπτόμενης συμφωνίας του ΠΟΕ. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό ο προτεινόμενος κανονισμός να προβλέπει τη δυνατότητα έγκρισης μέτρων εμπορικής πολιτικής στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων, ώστε να μπορεί η Ένωση να επιβάλλει αποτελεσματικά τα νομικά της δικαιώματα. Εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων που χαρακτηρίζουν τις δημόσιες συμβάσεις, ειδικότερα εξαιτίας της ύπαρξης μιας διοικητικής διαδικασίες που ρυθμίζει και καθορίζει την πρόσβαση σε συγκεκριμένες προσκλήσεις υποβολής προσφορών, είναι πιθανό να προβλέπεται η ανάληψη δράσης όσον αφορά τις δημόσιες συμβάσεις τόσο εμπορευμάτων όσο και υπηρεσιών.

Στο πλαίσιο αυτό, το είδος των μέτρων εμπορικής πολιτικής που μπορούν να επιβάλλονται αφορά τον αποκλεισμό από τις δημόσιες συμβάσεις προσφορών των οποίων η συνολική αξία αποτελείται κατά περισσότερο από 50% από εμπορεύματα ή υπηρεσίες που προέρχονται από την οικεία τρίτη χώρα· και/ή η επιβολή υποχρεωτικής τιμολογιακής ποινικής κύρωσης σε αυτό το τμήμα της προσφοράς που αποτελείται από εμπορεύματα ή υπηρεσίες που προέρχονται από την οικεία τρίτη χώρα (άρθρο 5 «Μέτρα εμπορικής πολιτικής»).

Η εξεταστική διαδικασία θα πρέπει να χρησιμοποιείται για την έγκριση, την αναστολή, την τροποποίηση και την περάτωση εκτελεστικών πράξεων που καθορίζουν τα κατάλληλα μέτρα εμπορικής πολιτικής για την άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης (άρθρο 4 «Άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης» και άρθρο 7 «Αναστολή, τροποποίηση και περάτωση των μέτρων»). Κατά την έκδοση εκτελεστικών πράξεων και προκειμένου να αποφευχθεί η δημιουργία επιπλέον δομών, η Επιτροπή θα πρέπει να επικουρείται από την επιτροπή του κανονισμού για τους εμπορικούς φραγμούς, που έχει συσταθεί με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 3286/94.

4.           ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Καμία.

Ο προτεινόμενες κανονισμός προβλέπει έναν μηχανισμό για την άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης και την κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ όλων των θεσμικών οργάνων.

2012/0359 (COD)

Πρόταση

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

σχετικά με την άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης για την εφαρμογή και την επιβολή των διεθνών εμπορικών κανόνων

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 207,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κατόπιν διαβίβασης του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια,

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)       Η Ένωση έχει συνάψει μια σειρά πολυμερών, περιφερειακών και διμερών διεθνών εμπορικών συμφωνιών οι οποίες δημιουργούν δικαιώματα και υποχρεώσεις για το αμοιβαίο όφελος των συμβαλλόμενων μερών.

(2)       Είναι ουσιαστικό η Ένωση να διαθέτει τα κατάλληλα μέσα για να διασφαλίζει την αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων που απολαμβάνει βάσει διεθνών εμπορικών συμφωνιών, με σκοπό τη διασφάλιση των οικονομικών της συμφερόντων. Αυτό ισχύει ειδικότερα σε περιπτώσεις όπου τρίτες χώρες εφαρμόζουν περιοριστικά εμπορικά μέτρα που μειώνουν τα οφέλη που αντλούν οι οικονομικοί παράγοντες της Ένωσης στο πλαίσιο των διεθνών εμπορικών συμφωνιών. Η Ένωση θα πρέπει να είναι σε θέση να αντιδρά με ταχύτητα και ευελιξία στο πλαίσιο των διαδικασιών και των προθεσμιών που καθορίζονται στις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες που έχει συνάψει. Η Ένωση θα πρέπει, συνεπώς, να εκδώσει νομοθεσία που να καθορίζει το πλαίσιο για την άσκηση των δικαιωμάτων της σε ορισμένες ειδικές καταστάσεις.

(3)       Ο μηχανισμός επίλυσης διαφορών του ΠΟΕ καθώς και άλλοι ανάλογοι μηχανισμοί, μεταξύ άλλων περιφερειακοί ή διμερείς, στόχο έχουν την εξεύρεση θετικής λύσης σε οποιαδήποτε διαφορά προκύπτει μεταξύ της Ένωσης και του άλλου συμβαλλόμενου μέρους ή των άλλων συμβαλλόμενων μερών των εν λόγω συμφωνιών. Η Ένωση θα πρέπει, εντούτοις, να αναστέλλει τυχόν παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις σύμφωνα με τους εν λόγω κανόνες επίλυσης διαφορών, στην περίπτωση που αποδειχθούν ανεπιτυχείς άλλοι τρόποι για την εξεύρεση θετικής λύσης στη διαφορά. Τα μέτρα που λαμβάνει η Ένωση σε αυτές τις περιπτώσεις αποσκοπούν να διασφαλίσουν τη συμμόρφωση της οικείας τρίτης χώρας με τους σχετικούς διεθνείς εμπορικούς κανόνες, με στόχο την επιστροφή σε μία κατάσταση αμοιβαίου οφέλους.

(4)       Στο πλαίσιο της συμφωνίας για τα μέτρα διασφάλισης του ΠΟΕ, το μέλος του ΠΟΕ που προτείνει την εφαρμογή μέτρου διασφάλισης ή επιδιώκει την επέκταση τέτοιου μέτρου θα πρέπει να προσπαθήσει να διατηρήσει ουσιαστικά ισοδύναμο επίπεδο παραχωρήσεων και άλλων υποχρεώσεων μεταξύ αυτού και των εξαγόντων μελών τα οποία θα πληγούν από το εν λόγω μέτρο διασφάλισης. Παρόμοιοι κανόνες εφαρμόζονται στο πλαίσιο άλλων, όπως περιφερειακών ή διμερών, διεθνών εμπορικών συμφωνιών που έχει συνάψει η Ένωση. Η Ένωση θα πρέπει να λαμβάνει μέτρα επανεξισορρόπησης με αναστολή των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων σε περιπτώσεις που η οικεία τρίτη χώρα δεν εφαρμόζει ικανοποιητικές προσαρμογές. Τα μέτρα που λαμβάνει η Ένωση σε αυτές τις περιπτώσεις εξυπηρετούν τον σκοπό της άσκησης πίεσης για την εισαγωγή μέτρων βελτίωσης των εμπορικών συναλλαγών από την οικεία τρίτη χώρα, με στόχο την επιστροφή σε μια κατάσταση αμοιβαίου οφέλους.

(5)       Το άρθρο XXVIII της συμφωνίας GATT 1994 και το σχετικό μνημόνιο συμφωνίας διέπουν την τροποποίηση ή την απόσυρση παραχωρήσεων που έχουν καθοριστεί στα δασμολογικά καθεστώτα μελών του ΠΟΕ. Τα μέλη του ΠΟΕ που πλήττονται από οποιαδήποτε τέτοια τροποποίηση δικαιούνται, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να προβούν στην απόσυρση ουσιαστικά ισοδύναμων παραχωρήσεων. Η Ένωση θα πρέπει να εγκρίνει μέτρα επανεξισορρόπησης σε τέτοιες περιπτώσεις, εκτός εάν επιτευχθεί συμφωνία για αντισταθμιστικές προσαρμογές Τα μέτρα που λαμβάνει η Ένωση θα έχουν ως στόχο την άσκηση πίεσης σε τρίτες χώρες για την εφαρμογή μέτρων για την ενίσχυση των εμπορικών συναλλαγών.

(6)       Η Ένωση θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ασκεί τα δικαιώματά της στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων δεδομένου ότι η συμφωνία του ΠΟΕ για τις δημόσιες συμβάσεις ορίζει ότι οποιαδήποτε διαφορά προκύπτει στο πλαίσιο της εν λόγω συμφωνίας δεν καταλήγει στην αναστολή των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο άλλης καλυπτόμενης συμφωνίας του ΠΟΕ.

(7)       Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να επικεντρώνεται στα μέτρα αυτά στον σχεδιασμό και την εφαρμογή των οποίων η Ένωση διαθέτει εμπειρία· η δυνατότητα να επεκταθεί το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού στους τομείς υπηρεσιών και των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας θα πρέπει να αξιολογηθεί σε εύθετο χρόνο σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες του κάθε τομέα.

(8)       Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης, η καταγωγή ενός αγαθού θα πρέπει να καθορίζεται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα[9]· όσον αφορά την επιβολή των δικαιωμάτων της Ένωσης ύστερα από επίλυση διαφοράς στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων, η καταγωγή μιας υπηρεσίας θα πρέπει να καθορίζεται με βάση την καταγωγή του φυσικού ή νομικού προσώπου που την παρέχει.

(9)       Η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογήσει τη λειτουργία του παρόντος κανονισμού το αργότερο τρία έτη από την έναρξη εφαρμογής του με σκοπό να αξιολογήσει και, εάν χρειάζεται, να βελτιώσει την αποτελεσματικότητά του.

(10)     Οι εκτελεστικές πράξεις που εκδίδονται βάσει του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να υπόκειται σε συγκεκριμένα κριτήρια καταλληλότητας που καθορίζονται στον κανονισμό.

(11)     Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3286/64 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1994, που καθορίζει κοινοτικές διαδικασίες στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής για να διασφαλιστεί ή άσκηση των δικαιωμάτων της Κοινότητας στο πλαίσιο των κανόνων του διεθνούς εμπορίου, ιδίως αυτών που έχουν θεσπιστεί στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (γνωστός και ως «κανονισμός για τα εμπόδια στο εμπόριο») θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να αντανακλά την έκδοση του παρόντος κανονισμό όσον αφορά την εφαρμογή μέτρων εμπορικής πολιτικής.

(12)     Προκειμένου να διασφαλιστούν ενιαίες συνθήκες για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή. Οι εξουσίες αυτές θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011[10], για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή.

(13)     Για να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της Ένωσης, η Επιτροπή θα πρέπει να εκδίδει άμεσα εφαρμοστέες εκτελεστικές πράξεις, εάν αυτό επιβάλλουν επιτακτικοί λόγοι επείγουσας ανάγκης, σε δεόντως δικαιολογημένες περιπτώσεις που συνδέονται με την ανάγκη να προσαρμόζονται τα μέτρα εμπορικής πολιτικής ανάλογα με τη συμπεριφορά της οικείας τρίτης χώρας,

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

Στόχος

Ο παρών κανονισμός καθορίζει κανόνες και διαδικασίες ώστε να διασφαλίζεται η αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης να αναστέλλει ή να αποσύρει παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις βάσει διεθνών εμπορικών συμφωνιών, με σκοπό

α)           να αντιδρά σε παραβιάσεις εκ μέρους τρίτων χωρών των διεθνών εμπορικών κανόνων οι οποίες θίγουν τα συμφέροντα της Ένωσης, με σκοπό την επιδίωξη ικανοποιητικής λύσης.

β)           να επανεξισορροπεί παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει στις εμπορικές σχέσεις με τρίτες χώρες, στην περίπτωση που μεταβάλλεται το εισαγωγικό καθεστώς που παρέχεται σε εμπορεύματα από την Ένωση.

Άρθρο 2

Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

α)           «χώρα»: οποιοδήποτε κράτος ή χωριστό τελωνειακό έδαφος·

β)           «παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις»: δασμολογικές παραχωρήσεις ή άλλα οφέλη τα οποία η Ένωση έχει δεσμευτεί να εφαρμόζει στις εμπορικές της συναλλαγές με τρίτες χώρες βάσει διεθνών εμπορικών συμφωνιών στις οποίες είναι συμβαλλόμενο μέρος·

γ)           «επίπεδο ολικής ή μερικής αναίρεσης»: ο βαθμός στον οποίο θίγονται τα συμφέροντα της Ένωσης στο πλαίσιο μιας διεθνούς εμπορικής συμφωνίας. Εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στη σχετική συμφωνία, η ολική ή μερική αναίρεση περιλαμβάνει κάθε αρνητικό οικονομικό αντίκτυπο που απορρέει από μέτρο της τρίτης χώρας·

δ)           «υποχρεωτική τιμολογιακή ποινική κύρωση»: η υποχρέωση των αναθετουσών αρχών ή οντοτήτων που διενεργούν διαδικασίες δημόσιων συμβάσεων να αυξάνουν, υπό την επιφύλαξη ορισμένων εξαιρέσεων, την τιμή των υπηρεσιών και/ή των αγαθών καταγωγής ορισμένων τρίτων χωρών που έχουν προσφερθεί σε διαδικασίες ανάθεσης συμβάσεων.

Άρθρο 3

Πεδίο εφαρμογής

1.           Ο παρών κανονισμός ισχύει:

α)      ύστερα από την εκδίκαση εμπορικών διαφορών στο πλαίσιο του μνημονίου συμφωνίας του ΠΟΕ για την επίλυση διαφορών, στην περίπτωση που η Ένωση έχει εξουσιοδοτηθεί να αναστείλει τις παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει βάσει πολυμερών και πλειομερών συμφωνιών που καλύπτονται από το μνημόνιο συμφωνίας για την επίλυση διαφορών του ΠΟΕ·

β)      ύστερα από την εκδίκαση εμπορικών διαφορών στο πλαίσιο διεθνών εμπορικών συμφωνιών, συμπεριλαμβανομένων περιφερειακών ή διμερών συμφωνιών, στην περίπτωση που η Ένωση έχει το δικαίωμα να αναστέλλει τις παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει βάσει των εν λόγω συμφωνιών·

γ)      για την επανεξισορρόπηση των παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων, στην οποία μπορεί να δίνει δικαίωμα η εφαρμογή ενός μέτρου διασφάλισης από τρίτη χώρα σύμφωνα είτε με το άρθρο 8 της συμφωνίας του ΠΟΕ για τα μέτρα διασφάλισης είτε με τις διατάξεις σχετικά με τα μέτρα διασφάλισης που προβλέπονται σε άλλες διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένων των περιφερειακών ή διμερών συμφωνιών·

δ)      στις περιπτώσεις τροποποίησης των παραχωρήσεων από μέλος του ΠΟΕ βάσει του άρθρου XXVIII της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου 1994, εφόσον δεν έχουν συμφωνηθεί αντισταθμιστικές προσαρμογές.

2.           Ο παρών κανονισμός δεν θίγει την έγκριση μέτρων εμπορικής πολιτικής στο πλαίσιο άλλων σχετικών διαδικασιών στις περιπτώσεις που τα μέτρα τα οποία προβλέπονται στο άρθρο 5 δεν είναι διαθέσιμα ή θα αποτελούσαν ανεπαρκή ή αναποτελεσματική αντίδραση στις καταστάσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1.

Άρθρο 4

Άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης

1.           Εάν απαιτείται δράση για τη διαφύλαξη των συμφερόντων της Ένωσης στις περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 3 παράγραφος 1, η Επιτροπή εγκρίνει εκτελεστική πράξη για τον καθορισμό των κατάλληλων μέτρων εμπορικής πολιτικής. Αυτή η εκτελεστική πράξη εκδίδεται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης που αναφέρεται στο άρθρο 8 παράγραφος 2.

2.           Οι εκτελεστικές πράξεις που εκδίδονται σύμφωνα με την πρώτη παράγραφο πληρούν τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

α)      Εάν παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις αναστέλλονται ύστερα από εκδίκαση μιας εμπορικής διαφοράς στο πλαίσιο του μνημονίου συμφωνίας για την επίλυση διαφορών του ΠΟΕ, το επίπεδό τους δεν υπερβαίνει το επίπεδο που επιτρέπεται από το όργανο επίλυσης διαφορών του ΠΟΕ.

β)      Εάν παραχωρήσεις ή άλλες υποχρεώσεις αναστέλλονται ύστερα από εξάντληση διεθνούς διαδικασίας επίλυσης διαφορών βάσει διμερούς ή περιφερειακής συμφωνίας, το επίπεδό τους δεν υπερβαίνει το επίπεδο της ολικής ή μερικής αναίρεσης που προκύπτει από το αμφισβητούμενο μέτρο της τρίτης χώρας, όπως έχει οριστεί από την Επιτροπή ή μέσω προσφυγής σε διαιτησία, ανάλογα με την περίπτωση.

γ)      Στην περίπτωση επανεξισορρόπησης παραχωρήσεων ή άλλων υποχρεώσεων βάσει διατάξεων που αφορούν τις διασφαλίσεις και προβλέπονται σε διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, η δράση της Ένωσης είναι ουσιαστικά ισοδύναμη με το επίπεδο των παραχωρήσεων ή των άλλων υποχρεώσεων που επηρεάζονται από το μέτρο διασφάλισης, σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας του ΠΟΕ για τα μέτρα διασφάλισης ή των διατάξεων για τα μέτρα διασφάλισης που προβλέπονται σε περιφερειακές ή διμερείς εμπορικές συμφωνίες δυνάμει των οποίων εφαρμόζεται το μέτρο διασφάλισης.

δ)      Οι παραχωρήσεις που αποσύρονται στο πλαίσιο εμπορικών συναλλαγών με τρίτη χώρα σε σχέση με το άρθρο XXVIII της GATT 1994 και το συναφές μνημόνιο συμφωνίας είναι ουσιαστικά ισοδύναμες με τις παραχωρήσεις που έχει τροποποιήσει ή αποσύρει η εν λόγω τρίτη χώρα, σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στο άρθρο XXVIII της GATT 1994 και στο συναφές μνημόνιο συμφωνίας.

3.           Τα μέτρα εμπορικής πολιτικής σύμφωνα με την παράγραφο 1 καθορίζονται με βάση τα ακόλουθα κριτήρια, βάσει των διαθέσιμων στοιχείων και προς το γενικό συμφέρον της Ένωσης:

α)      αποτελεσματικότητα των μέτρων για την άσκηση πίεσης με σκοπό τη συμμόρφωση των τρίτων χωρών με τους διεθνείς εμπορικούς κανόνες·

β)      τη δυνατότητα των μέτρων να παρέχουν ανακούφιση στους οικονομικούς φορείς εντός της Ένωσης που πλήττονται από τα μέτρα της τρίτης χώρας·

γ)      την ύπαρξη εναλλακτικών πηγών εφοδιασμού των σχετικών προϊόντων, ώστε να αποφευχθεί ή να ελαχιστοποιηθεί ο αρνητικός αντίκτυπος στους κατάντη κλάδους παραγωγής ή τους τελικούς καταναλωτές της Ένωσης·

δ)      οποιαδήποτε ειδικά κριτήρια που είναι δυνατόν να καθορίζονται σε διεθνείς εμπορικές συμφωνίες σε σχέση με τις καταστάσεις που προβλέπονται στο άρθρο 3.

Άρθρο 5

Μέτρα εμπορικής πολιτικής

Με την επιφύλαξη κάθε διεθνούς συμφωνίας στην οποία η Ένωση είναι συμβαλλόμενο μέρος, τα μέτρα εμπορικής πολιτικής τα οποία είναι δυνατό να εφαρμόζονται μέσω εκτελεστικής πράξης βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 1 είναι τα εξής:

α)           αναστολή των δασμολογικών παραχωρήσεων και επιβολή νέων ή αυξημένων τελωνειακών δασμών, συμπεριλαμβανομένης της επαναποκατάστασης των τελωνειακών δασμών στο επίπεδο του μάλλον ευνοούμενο κράτους ή επιβολή τελωνειακών δασμών πέραν του επιπέδου του μάλλον ευνοούμενου κράτους ή εισαγωγή επιπλέον επιβαρύνσεων στις εισαγωγές ή εξαγωγές αγαθών·

β)           καθιέρωση ή αύξηση των ποσοτικών περιορισμών στις εισαγωγές ή τις εξαγωγές, εφόσον εφαρμόζονται μέσω ποσοστώσεών, αδειών εισαγωγής ή εξαγωγής ή άλλων μέτρων.

γ)           αναστολή παραχωρήσεων στον τομέα των δημόσιων συμβάσεων, μέσω:

i)       αποκλεισμού από τις δημόσιες συμβάσεις προσφορών των οποίων η συνολική αξία αποτελείται κατά περισσότερο από 50% από εμπορεύματα ή υπηρεσίες που προέρχονται από την οικεία τρίτη χώρα και/ή

ii)       επιβολής υποχρεωτικής τιμολογιακής ποινικής κύρωσης σε αυτό το τμήμα της προσφοράς που αποτελείται από εμπορεύματα ή υπηρεσίες που προέρχονται από την οικεία τρίτη χώρα.

Άρθρο 6

Κανόνες καταγωγής

1.           Η καταγωγή των εμπορευμάτων καθορίζεται βάσει του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 του Συμβουλίου, της 12 Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα[11].

2.           Η καταγωγή μιας υπηρεσίας καθορίζεται με βάση την καταγωγή του φυσικού ή νομικού προσώπου που την παρέχει. Η καταγωγή του παρόχου υπηρεσιών λογίζεται ότι είναι:

α)      στην περίπτωση φυσικού προσώπου, η χώρα της οποίας είναι υπήκοος ή στην οποία έχει δικαίωμα μόνιμης διαμονής·

β)      στην περίπτωση νομικού προσώπου, οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:

i)        εάν η υπηρεσία παρέχεται με άλλο τρόπο, εκτός μέσω της εμπορικής παρουσίας στο εσωτερικό της Ένωσης, η χώρα όπου το νομικό πρόσωπο έχει συσταθεί ή κατ’ άλλο τρόπο οργανωθεί υπό τη νομοθεσία της εν λόγω χώρας και στην επικράτεια της οποίας το νομικό πρόσωπο έχει ασκήσει ουσιαστικές επιχειρηματικές δραστηριότητες·

ii)       εάν η υπηρεσία παρέχεται μέσω εμπορικής παρουσίας στο εσωτερικό της Ένωσης, το κράτος μέλος στο οποίο είναι εγκατεστημένο το νομικό πρόσωπο και στην επικράτεια του οποίου έχει ασκήσει ουσιαστικές επιχειρηματικές δραστηριότητες που έχουν άμεση και πραγματική σχέση με την οικονομία του οικείου κράτους μέλους.

Για τους σκοπούς του σημείου (ii), εάν το νομικό πρόσωπο δεν έχει ασκήσει ουσιαστικές επιχειρηματικές δραστηριότητες που έχουν άμεση και πραγματική σχέση με την οικονομία του οικείου κράτους μέλους, η καταγωγή των φυσικών ή νομικών προσώπων στα οποία ανήκει το νομικό πρόσωπο που παρέχει την υπηρεσία ή τα οποία ελέγχουν το εν λόγω νομικό πρόσωπο.

Το νομικό πρόσωπο το οποίο παρέχει την υπηρεσία θεωρείται ότι «ανήκει» σε πρόσωπα μιας δεδομένης χώρας εάν πάνω από το 50% του μετοχικού κεφαλαίου του ανήκει κατά πλήρη κυριότητα σε πρόσωπα της εν λόγω χώρας, και «ελέγχεται» από πρόσωπα μιας δεδομένης χώρας, εάν τα πρόσωπα αυτά έχουν το δικαίωμα να ορίζουν την πλειοψηφία των διευθυντών του ή να κατευθύνουν νομικά τις ενέργειές του με άλλο τρόπο.

Άρθρο 7

Αναστολή, τροποποίηση και περάτωση των μέτρων

1.           Όταν, ύστερα από την έκδοση εκτελεστικής πράξης σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 1, η οικεία τρίτη χώρα παρέχει ικανοποιητική αντιστάθμιση στην Ένωση στις περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 στοιχεία α) και β), η Επιτροπή μπορεί να αναστείλει την εφαρμογή της εκτελεστικής πράξης για τη διάρκεια της περιόδου αντιστάθμισης. Η αναστολή αποφασίζεται σύμφωνα με την αναφερόμενη στο άρθρο 8 παράγραφος 2 διαδικασία εξέτασης.

2.           Η Επιτροπή περατώνει εκτελεστική πράξη που εκδίδεται σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 1 σε κάθε μία από τις ακόλουθες περιπτώσεις:

α)      όταν συμμορφωθεί η τρίτη χώρα της οποίας τα μέτρα διαπιστώθηκε ότι δεν είναι συμβατά με τους κανόνες του διεθνούς εμπορίου σε διαδικασίες επίλυσης διαφοράς ή όταν επιτευχτεί διαφορετικά μια αμοιβαία ικανοποιητική λύση·

β)      στις περιπτώσεις επανεξισορρόπησης των παραχωρήσεων ή των άλλων υποχρεώσεων ύστερα από τη λήψη μέτρου διασφάλισης εκ μέρους της τρίτης χώρας, όταν αποσυρθεί ή λήξει το μέτρο διασφάλισης ή όταν η οικεία τρίτη χώρα παραχωρήσει ικανοποιητική αντιστάθμιση στην Ένωση ύστερα από την έκδοση της εκτελεστικής πράξης βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 1·

γ)      στις περιπτώσεις τροποποίησης παραχωρήσεων από μέλος του ΠΟΕ βάσει του άρθρου XXVIII της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου του 1994, όταν μια τρίτη χώρα παραχωρήσει ικανοποιητική αντιστάθμιση στην Ένωση ύστερα από την έκδοση εκτελεστικής πράξης βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 1.

Η περάτωση αποφασίζεται σύμφωνα με την αναφερόμενη στο άρθρο 8 παράγραφος 2 διαδικασία εξέτασης.

3.           Εάν είναι αναγκαίο να τροποποιηθούν τα μέτρα εμπορικής πολιτικής που λαμβάνονται βάσει του παρόντος κανονισμού, λαμβανομένων υπόψη των όρων και των κριτηρίων που ορίζονται στο άρθρο 4 παράγραφοι 2 και 3, η Επιτροπή μπορεί να εισαγάγει τις κατάλληλες τροποποιήσεις σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης που αναφέρεται στο άρθρο 8 παράγραφος 2.

4.           Για δεόντως δικαιολογημένους επιτακτικούς λόγους επείγουσας ανάγκης που σχετίζονται με την περάτωση ή την τροποποίηση του μέτρου της οικείας τρίτης χώρας, η Επιτροπή εκδίδει αμέσως εφαρμοστέες εκτελεστικές πράξεις για την αναστολή, την τροποποίηση ή την περάτωση των εκτελεστικών πράξεων που εκδόθηκαν βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 1, όπως προβλέπεται στο παρόν άρθρο, σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 8 παράγραφος 3.

Άρθρο 8

Διαδικασία επιτροπής

1.           Η Επιτροπή επικουρείται από την επιτροπή που έχει συσταθεί δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3286/94. Η εν λόγω επιτροπή αποτελεί επιτροπή κατά την έννοια του άρθρου 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

2.           Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζεται το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

3.           Όταν γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζεται το άρθρο 8 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011 σε συνδυασμό με το άρθρο 5 του εν λόγω κανονισμού.

Άρθρο 9

Συλλογή πληροφοριών

1.           Η Επιτροπή αναζητεί πληροφορίες και απόψεις σχετικά με τα οικονομικά συμφέροντα της Ένωσης σε συγκεκριμένα προϊόντα ή τομείς, κατ’ εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, μέσω ανακοίνωσης που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή άλλα κατάλληλα δημόσια μέσα επικοινωνίας.

2.           Οι πληροφορίες που λαμβάνονται κατ’ εφαρμογή του παρόντος κανονισμού χρησιμοποιούνται μόνον για τους σκοπούς για τους οποίους ζητήθηκαν.

3.           Ούτε η Επιτροπή ούτε το Συμβούλιο ούτε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ούτε τα κράτη μέλη ούτε οι υπάλληλοί τους επιτρέπεται να αποκαλύπτουν πληροφορίες εμπιστευτικού χαρακτήρα που έλαβαν κατ’ εφαρμογή του παρόντος κανονισμού χωρίς τη ρητή άδεια του παρόχου των πληροφοριών αυτών.

4.           Ο πάροχος των πληροφοριών μπορεί να ζητήσει τον χειρισμό των πληροφοριών που υποβάλλονται ως εμπιστευτικών. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι πληροφορίες αυτές συνοδεύονται από μη εμπιστευτική σύνοψη των πληροφοριών ή από παράθεση των λόγων για τους οποίους οι συγκεκριμένες πληροφορίες δεν μπορούν να συνοψισθούν.

5.           Εάν προκύπτει ότι η αίτηση για εμπιστευτική μεταχείριση δεν είναι δικαιολογημένη και εάν ο πάροχος των πληροφοριών αυτών είναι απρόθυμος είτε να δημοσιοποιήσει τις πληροφορίες είτε να επιτρέψει την δημοσιοποίησή τους σε γενικόλογη ή περιληπτική μορφή, οι εν λόγω πληροφορίες ενδέχεται να μη λαμβάνονται υπόψη.

6.           Οι παράγραφοι 2 έως 5 δεν αποκλείουν τη δημοσιοποίηση γενικών πληροφοριών από τις αρχές της Ένωσης. Για κάθε τέτοια δημοσιοποίηση, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το νόμιμο συμφέρον των ενδιαφερόμενων μερών να μην αφήνουν να διαρρεύσουν τα επιχειρηματικά τους απόρρητα.

Άρθρο 10

Επανεξέταση

Το αργότερο τρία έτη από την πρώτη περίπτωση έκδοσης εκτελεστικής πράξεις βάσει του παρόντος κανονισμού, η Επιτροπή επανεξετάζει την εφαρμογή του και υποβάλλει σχετική έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

Άρθρο 11

Τροποποιήσεις άλλων πράξεων

Στο άρθρο 13 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3286/94, ο [TBR] αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Στην περίπτωση η Ένωση, αφού προηγουμένως έχει ενεργήσει σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 2, είναι υποχρεωμένη να λάβει απόφαση για τα μέτρα εμπορικής πολιτικής που πρέπει να θεσπιστούν δυνάμει του άρθρου 11 παράγραφος 2 στοιχείο γ) ή δυνάμει του άρθρου 12, αποφασίζει, χωρίς καθυστέρηση, σύμφωνα με το άρθρο 207 της Συνθήκης και, κατά περίπτωση, τον κανονισμό αριθ. ΧΧ/ΧΧ ή τυχόν άλλες εφαρμοστέες διαδικασίες.»

Άρθρο 12

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την […] ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες,

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο                     Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος                                                   Ο Πρόεδρος

[1]               Βλέπε COM (2010)612 τελικό της 9.11.2010, τμήμα 4.

[2]               Βλ. τα συμπεράσματα του Συμβουλίου σχετικά με την εμπορική πολιτική της ΕΕ της 21.12.2010, παράγραφος 8.

[3]               Κατά το παρελθόν η ΕΕ ενεργούσε πάντα κατά περίπτωση (κανονισμός του Συμβουλίου σχετικά με πρόταση της Επιτροπής βάσει του πρώην άρθρου 133)

[4]               Βλέπε σχετικά τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1461/93 του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 1993, όσον αφορά την πρόσβαση σε δημόσιες συμβάσεις υποψηφίων που υποβάλλουν προσφορές από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής· και τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1836/95 του Συμβουλίου για τη συμπλήρωση του παραρτήματος του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1461/93 όσον αφορά την πρόσβαση σε δημόσιες συμβάσεις υποψηφίων που υποβάλλουν προσφορές από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής

[5]               Υπό συγκεκριμένες συνθήκες, το άρθρο 4.10 της συμφωνίας για τις επιδοτήσεις και τα αντισταθμιστικά μέτρα εξουσιοδοτεί το καταγγέλλον μέλος να λάβει τα «κατάλληλα αντίμετρα».

[6]               Η συμφωνία του ΠΟΕ για τα μέτρα διασφάλισης και οι κανόνες διασφάλισης βάσει συμφωνιών ελευθέρων συναλλαγών αφορούν μόνο το εμπόριο εμπορευμάτων. Τα μέλη του ΠΟΕ δεν έχουν ακόμα συμφωνήσει σχετικά με επείγοντα μέτρα διασφάλισης για υπηρεσίες για τα οποία έχει δοθεί εντολή για πολυμερείς διαπραγματεύσεις βάσει του άρθρου Χ της γενικής συμφωνίας για το εμπόριο υπηρεσιών (GATS).

[7]               Π.χ. άρθρο 3.4 της συμφωνίας ελευθέρων συναλλαγών ΕΕ/Κορέας: « 1. Το συμβαλλόμενο μέρος που εφαρμόζει διμερές μέτρο διαφύλαξης διαβουλεύεται με το άλλο συμβαλλόμενο μέρος προκειμένου να υπάρξει αμοιβαία συμφωνία ως προς την κατάλληλη αποζημίωση απελευθέρωσης του εμπορίου με τη μορφή παραχωρήσεων, οι οποίες έχουν ουσιαστικά ισοδύναμες συνέπειες για το εμπόριο ή είναι ισοδύναμες με την αξία των πρόσθετων δασμών που αναμένεται να προκύψουν από το μέτρο διασφάλισης. Το συμβαλλόμενο μέρος παρέχει την ευκαιρία για τις εν λόγω διαβουλεύσεις το αργότερο 30 ημέρες μετά την εφαρμογή του διμερούς μέτρου διασφάλισης. 2. Εάν οι διαβουλεύσεις που προβλέπονται στην παράγραφο 1 δεν καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με αποζημίωση απελευθέρωσης του εμπορίου εντός 30 ημερών από την έναρξη των διαβουλεύσεων, το συμβαλλόμενο μέρος του οποίου τα εμπορεύματα υπόκεινται στο μέτρο διασφάλισης μπορεί να ανακαλέσει την εφαρμογή ουσιαστικά ισοδύναμων παραχωρήσεων στο συμβαλλόμενο μέρος που εφαρμόζει το μέτρο διασφάλισης. 3. Το δικαίωμα ανάκλησης που αναφέρεται στην παράγραφο 2 δεν ασκείται κατά τους πρώτους 24 μήνες της εφαρμογής διμερούς μέτρου διασφάλισης, υπό τον όρο ότι το μέτρο διασφάλισης συνάδει προς τις διατάξεις της παρούσας συμφωνίας.

[8]               Υπό την προϋπόθεση ότι έχουν ένα «αρχικό διαπραγματευτικό δικαίωμα», ένα «συμφέρον κύριου προμηθευτή» ή «ουσιώδες συμφέρον».

[9]               ΕΕ L 302 της 19.10.1992, σ. 1.

[10]             ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13.

[11]             ΕΕ L 302 της 19.10.1992, σ. 1.

Κάντε κλικ στην ετικέτα να δείτε τα βιβλία μας

Δημιουργούμε «Τράπεζα Θεμάτων Εξετάσεων Εκτελωνιστών» Αν υπάρχουν από προηγούμενους διαγωνισμούς μπορείτε να μας τα στείλετε

ΝΕΑ Βιβλία για Ε Ξ Ε Τ Α Σ Ε Ι Σ Πιστοποιημένων Εκτελωνιστών με τον ενωσιακό Τελωνειακό Κώδικα

Ρωτήστε μας Τελωνειακά θέματα στο: E-Mail = ggioggaras@Gmail.com Να σας απαντήσουμε