Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Ένσταση δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του εισαγωγέα για την εκ των υστέρων είσπραξη δασμών του Τελωνείου C-437/11.EL 18.12.2017 (Μάθημα 3) 28 Απριλίου 2018


Ένσταση δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του εισαγωγέα για την εκ των υστέρων είσπραξη δασμών του Τελωνείου  C-437/11.EL 18.12.2017 (Μάθημα 3) 28 Απριλίου 2018


18.12.2017   
EL
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
C 437/11
Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 26ης Οκτωβρίου 2017 [αίτηση του Augstākā tiesa (Λεττονία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — «Aqua Pro» SIA κατά Valsts ieņēmumu dienests
(Υπόθεση C-407/16) (1)
((Προδικαστική παραπομπή - Τελωνειακή ένωση - Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας - Άρθρο 220, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχείο βʹ - Εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών - Έννοια της «βεβαιώσεως εισαγωγικών δασμών» - Απόφαση της αρμόδιας τελωνειακής αρχής - Προθεσμία υποβολής αιτήσεως επιστροφής ή διαγραφής - Υποχρέωση διαβιβάσεως της υποθέσεως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή - Αποδεικτικά στοιχεία σε περίπτωση προσφυγής κατά αποφάσεως της αρμόδιας αρχής του κράτους μέλους εισαγωγής))
(2017/C 437/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η λεττονική
Αιτούν δικαστήριο
Augstākā tiesa
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
«Aqua Pro» SIA
κατά
Valsts ieņēmumu dienests
Διατακτικό
1)
Το άρθρο 217, παράγραφος 1, και το άρθρο 220, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2700/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2000, έχουν την έννοια ότι, σε περίπτωση εκ των υστέρων εισπράξεως, το ποσό των οφειλομένων δασμών που διαπίστωσαν οι αρχές θεωρείται ότι έχει βεβαιωθεί όταν οι τελωνειακές αρχές εγγράφουν το ποσό αυτό στα λογιστικά βιβλία ή σε οποιοδήποτε άλλο υπόθεμα επέχει θέση βιβλίων, ανεξαρτήτως του αν η απόφαση των αρχών σχετικά με τη βεβαίωση ή τον καθορισμό της υποχρεώσεως καταβολής των δασμών αποτελεί το αντικείμενο διοικητικής ή ένδικης προσφυγής.

2)
Το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, καθώς και τα άρθρα 236, 239 και 243 του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, έχουν την έννοια ότι, στο πλαίσιο διοικητικής ή ένδικης προσφυγής, κατά την έννοια του άρθρου 243 του κανονισμού αυτού, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, ασκηθείσας κατά αποφάσεως της αρμόδιας φορολογικής αρχής να βεβαιώσει, εκ των υστέρων, ποσό εισαγωγικών δασμών και να επιβάλει στον εισαγωγέα την καταβολή τους, ο εισαγωγέας μπορεί να επικαλεσθεί δικαιολογημένη εμπιστοσύνη βάσει του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του εν λόγω κανονισμού, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, προκειμένου να αντιταχθεί στη βεβαίωση αυτή, ανεξαρτήτως του κατά πόσον ο εισαγωγέας υπέβαλε αίτηση διαγραφής ή επιστροφής των δασμών αυτών σύμφωνα με την προβλεπόμενη στα άρθρα 236 και 239 του ιδίου αυτού κανονισμού, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, διαδικασία.

3)
Το άρθρο 869, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1335/2003 της Επιτροπής, της 25ης Ιουλίου 2003, έχει την έννοια ότι, ελλείψει αποφάσεως ή διαδικασίας της Επιτροπής κατά το άρθρο 871, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1335/2003, σε κατάσταση όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, οι τελωνειακές αρχές δεν μπορούν να αποφασίσουν από μόνες τους να μη βεβαιώσουν εκ των υστέρων τους μη εισπραχθέντες δασμούς κρίνοντας ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για την κατά το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, επίκληση της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και ότι οι αρχές αυτές υποχρεούνται να υποβάλουν στην Επιτροπή τον φάκελο της υποθέσεως, είτε εφόσον οι εν λόγω αρχές θεωρούν ότι η Επιτροπή διέπραξε σφάλμα κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, είτε εφόσον οι περιστάσεις της υποθέσεως της κύριας δίκης συνδέονται με τα αποτελέσματα έρευνας της Ένωσης κατά το άρθρο 871, παράγραφος 1, δεύτερη περίπτωση, του κανονισμού 2454/93, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1335/2003, ή όταν το ποσό των επίδικων στην υπόθεση της κύριας δίκης δασμών είναι ίσο προς ή υψηλότερο από 500 000 ευρώ.

4)
Το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, έχει την έννοια ότι οι πληροφορίες που περιλαμβάνονται σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) σχετικά με τη συμπεριφορά των τελωνειακών αρχών του κράτους εξαγωγής και του εξαγωγέα συγκαταλέγονται στα αποδεικτικά στοιχεία που λαμβάνονται υπόψη για να αποδειχθεί κατά πόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένας εισαγωγέας μπορεί να επικαλεσθεί δικαιολογημένη εμπιστοσύνη βάσει της διατάξεως αυτής. Ωστόσο, αν η έκθεση αυτή θεωρηθεί, σε σχέση με τις πληροφορίες που περιλαμβάνει, ανεπαρκής προκειμένου να αποδειχθεί επαρκώς κατά νόμο αν πράγματι πληρούνται οι προϋποθέσεις αυτές από κάθε άποψη, όπερ εναπόκειται στο εθνικό δικαστήριο να εκτιμήσει, οι τελωνειακές αρχές μπορεί να υποχρεωθούν να προσκομίσουν πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία προς τούτο, ιδίως διενεργώντας εκ των υστέρων ελέγχους.

5)
Το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, έχει την έννοια ότι εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει, με βάση το σύνολο των συγκεκριμένων στοιχείων της διαφοράς στην υπόθεση της κύριας δίκης και, ειδικότερα, τις αποδείξεις που προσκόμισαν συναφώς οι διάδικοι της κύριας δίκης, αν πληρούνται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένας εισαγωγέας μπορεί να επικαλεστεί δικαιολογημένη εμπιστοσύνη βάσει της διατάξεως αυτής. Για την εκτίμηση αυτή, οι λαμβανόμενες κατά τη διενέργεια εκ των υστέρων ελέγχου πληροφορίες δεν υπερισχύουν των πληροφοριών που περιλαμβάνονται σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF).

6)
Το άρθρο 875 του κανονισμού 2454/93, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1335/2003, έχει την έννοια ότι ένα κράτος μέλος, υπό τις διευκρινιζόμενες από την Επιτροπή βάσει του άρθρου αυτού προϋποθέσεις, δεσμεύεται από τις εκτιμήσεις της Επιτροπής σε απόφαση εκδοθείσα βάσει του άρθρου 873 του κανονισμού αυτού, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1335/2003, ως προς άλλο κράτος μέλος, σε περιπτώσεις οι οποίες παρουσιάζουν παρόμοια πραγματικά και νομικά στοιχεία, όπερ εναπόκειται στις αρχές και δικαστήρια του κράτους μέλους να εκτιμήσουν λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, τις πληροφορίες σχετικά με τη συμπεριφορά του εξαγωγέα ή των τελωνειακών αρχών του κράτους εξαγωγής όπως προκύπτουν από την έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) επί της οποίας βασίζεται η εν λόγω απόφαση.

7)
Το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, και το άρθρο 875 του κανονισμού 2454/93, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1335/2003, έχουν την έννοια ότι οι τελωνειακές αρχές μπορούν, καταρχήν, να διενεργούν όλους τους εκ των υστέρων ελέγχους τους οποίους κρίνουν αναγκαίους και να χρησιμοποιούν τις λαμβανόμενες κατά τους ελέγχους αυτούς πληροφορίες τόσο για να εκτιμήσουν αν πληρούνται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένας εισαγωγέας μπορεί να επικαλεσθεί δικαιολογημένη εμπιστοσύνη βάσει του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, όσο και για να καθορίσουν αν η περίπτωση της οποίας έχουν επιληφθεί παρουσιάζει «παρόμοια» πραγματικά και νομικά στοιχεία, κατά το άρθρο 875 του κανονισμού 2454/93, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1335/2003, με περίπτωση που έχει αποτελέσει το αντικείμενο αποφάσεως περί μη βεβαιώσεως δασμών την οποία έλαβε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 873 του κανονισμού 2454/93, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1335/2003.

8)
Το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, έχει την έννοια ότι το γεγονός ότι ένας εισαγωγέας εισήγαγε εμπορεύματα βάσει συμφωνίας διανομής δεν ασκεί επιρροή επί της δυνατότητάς του να επικαλεσθεί δικαιολογημένη εμπιστοσύνη υπό τις ίδιες συνθήκες με εισαγωγέα ο οποίος εισήγαγε εμπορεύματα αγοράζοντάς τα απευθείας από τον εξαγωγέα, ήτοι εφόσον πληρούνται τρεις σωρευτικές προϋποθέσεις. Καταρχάς, οι δασμοί αυτοί πρέπει να μην έχουν εισπραχθεί λόγω σφάλματος των ιδίων των αρμοδίων αρχών, περαιτέρω, το σφάλμα αυτό πρέπει να είναι τέτοιας φύσεως ώστε να μην μπορούσε ευλόγως να εντοπισθεί από καλόπιστο οφειλέτη και, τέλος, ο εν λόγω οφειλέτης πρέπει να έχει τηρήσει όλες τις ισχύουσες διατάξεις όσον αφορά την τελωνειακή διασάφησή του. Συναφώς, στον εισαγωγέα αυτόν εναπόκειται να προφυλαχθεί από τους κινδύνους ενός εις βάρος του μέτρου για την εκ των υστέρων είσπραξη δασμών, μεταξύ άλλων, επιδιώκοντας να λάβει από τον αντισυμβαλλόμενο στην εν λόγω συμφωνία διανομής, επ’ ευκαιρία ή κατόπιν της συνάψεως της συμφωνίας αυτής, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ακρίβεια του πιστοποιητικού καταγωγής «τύπου A» που εκδόθηκε για τα εμπορεύματα αυτά. Επομένως, δεν υφίσταται η κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως δικαιολογημένη εμπιστοσύνη, ιδίως, σε περίπτωση που ο εισαγωγέας, καίτοι είχε προφανείς λόγους ώστε να αμφιβάλλει για την ορθότητα ενός πιστοποιητικού καταγωγής «τύπου A», δεν αναζήτησε πληροφορίες για τις περιστάσεις της εκδόσεως του πιστοποιητικού αυτού προκειμένου να ελέγξει αν οι αμφιβολίες αυτές είναι δικαιολογημένες.
(1)  ΕΕ C 343 της 19.09.2016.


19.9.2016   
EL
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
C 343/36
Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Augstākā tiesa (Λεττονία) στις 20 Ιουλίου 2016 — SIA «Aqua Pro»κατά Valsts ieņēmumu dienests
(Υπόθεση C-407/16)
(2016/C 343/49)
Γλώσσα διαδικασίας: η λεττονική
Αιτούν δικαστήριο
Augstākā tiesa
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγουσα: SIA «Aqua Pro»
Καθής: Valsts ieņēmumu dienests
Προδικαστικά ερωτήματα
1)
α)
Έχει το άρθρο 220, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (1) του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι η βεβαίωση του ύψους των αναγνωρισμένων οφειλόμενων δασμών από την τελωνειακή αρχή πρέπει να θεωρηθεί ότι έλαβε χώρα κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως βεβαιώσεως ή καθορισμού της υποχρεώσεως καταβολής των δασμών που εκδίδει η τελωνειακή αρχή, ανεξαρτήτως του ότι η εν λόγω απόφαση αποτελεί αντικείμενο διοικητικής και ένδικης προσφυγής;

β)
Έχουν τα άρθρα 236 και 239 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι, από τη χρονική στιγμή κατά την οποία η τελωνειακή αρχή εξέδωσε την απόφαση περί της βεβαιώσεως του ύψους των δασμών και επέβαλε στον υπόχρεο την καταβολή τους (απόφαση εκδοθείσα από την κρατική τελωνειακή αρχή στην υπό κρίση υπόθεση), μολονότι ο υπόχρεος έχει προσβάλει διοικητικώς την εν λόγω απόφαση και έχει προσφύγει ενώπιον των δικαστηρίων, πρέπει ο υπόχρεος να ζητήσει παραλλήλως την επιστροφή ή τη διαγραφή των δασμών αυτών, σύμφωνα με τα άρθρα 236 ή 239 του κανονισμού (ή μπορεί να θεωρηθεί στην περίπτωση αυτή ότι η προσβολή της αποφάσεως της εν λόγω αρχής συνιστά ταυτοχρόνως και αίτηση για την επιστροφή ή τη διαγραφή της τελωνειακής οφειλής); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ποια είναι επομένως η ουσιαστική διαφορά μεταξύ, αφενός, του ελέγχου νομιμότητας της διοικητικής αποφάσεως βεβαιώσεως και, αφετέρου, της υποχρεώσεως καταβολής των δασμών και του ζητήματος που πρέπει να επιλυθεί σύμφωνα με το άρθρο 236;

γ)
Έχει το άρθρο 236, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι η προσβολή της αποφάσεως της λεττονικής τελωνειακής αρχής περί καταβολής δασμών και η διάρκεια διεξαγωγής της δίκης παρατείνουν την προθεσμία υποβολής αιτήσεως για την επιστροφή ή τη διαγραφή των δασμών (ή δικαιολογούν τη μη τήρησή της);

δ)
Εφόσον το ζήτημα της βεβαιώσεως ή της επιστροφής δασμών πρέπει να επιλυθεί στην υπό κρίση υπόθεση ανεξαρτήτως της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εκδόθηκε σε σχέση με άλλο κράτος μέλος (εν προκειμένω, σε σχέση με τη Φινλανδία), οφείλει η τελωνειακή αρχή ή το δικαστήριο, λαμβανομένων υπόψη του άρθρου 869, στοιχείο β', του κανονισμού 2454/93 (2) της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, καθώς και του ύψους των ενδεχόμενων δασμών στην υπό κρίση υπόθεση, να παραπέμψει το ζήτημα της μη βεβαιώσεως ή της επιστροφής των δασμών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή;

2)
α)
Πρέπει, κατά την εφαρμογή του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, να διενεργείται εκ των υστέρων απόδειξη σχετικά με τις περιστάσεις που αφορούν τη συμπεριφορά των αρχών και του εξαγωγέα τρίτης χώρας (εν προκειμένω, της Καμπότζης) και οι οποίες διερευνήθηκαν στο πλαίσιο της αποστολής της OLAF; Ή πρέπει να θεωρηθεί ότι η γενική περιγραφή των περιστάσεων η οποία περιέχεται στην έκθεση της OLAF σχετικά την εν λόγω συμπεριφορά έχει δεσμευτική ισχύ;

β)
Είναι τα στοιχεία που συγκεντρώνονται κατά την εκ των υστέρων απόδειξη, ακόμη και αν αναφέρονται στην περίπτωση συγκεκριμένου κράτους μέλους, αποφασιστικής σημασίας για την έκθεση της OLAF;

γ)
Έχει το άρθρο 875 του κανονισμού 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι δεσμεύει το κράτος μέλος η απόφαση που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με την εν λόγω έκθεση της OLAF σχετικά με άλλο κράτος μέλος (εν προκειμένω, τη Φινλανδία);

δ)
Πρέπει να διεξάγεται εκ των υστέρων απόδειξη και να γίνεται χρήση των στοιχείων που συγκεντρώνονται στο πλαίσιο αυτής οσάκις η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στηριζόμενη στην έκθεση της OLAF, έχει εκδώσει απόφαση περί μη βεβαιώσεως δασμών σε σχέση με άλλο κράτος μέλος και έχει εφαρμόσει το άρθρο 875 του κανονισμού εφαρμογής του τελωνειακού κώδικα;

3)
Κατά την εκτίμηση της υπάρξεως βάσιμων λόγων και καλόπιστης συμπεριφοράς του υπόχρεου για την εφαρμογή του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, μπορεί να είναι κρίσιμο υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις το γεγονός ότι η πράξη εισαγωγής των εμπορευμάτων στηρίζεται σε σύμβαση διανομής;
(1)  ΕΕ L 302, σ. 1.
(2)  ΕΕ L 253, σ. 1.
Ιστοσελίδες
www.bookatars.gr
ektelonistivivlia.blogspot
sxoli-ekteloniston.blogspot
logotexnia-ekteloniston.blogspot

E-mail = ggioggaras@Gmail.com
Για αγορά βιβλίων πατήστε εδώ 

Ρωτήστε μας Τελωνειακά θέματα στο:
E-Mail = ggioggaras@Gmail.com
Να σας απαντήσουμε

Εκτύπωση πολυσέλιδων Νόμων, Κανονισμών κλπ
Ιστοσελίδα = PrePrint.gr
Με μικρό κόστος

ΝΕΑ Βιβλία για
Ε Ξ Ε Τ Α Σ Ε Ι Σ
Πιστοποιημένων Εκτελωνιστών
Σύμφωνα με τον Ενωσιακό Τελωνειακό Κώδικα
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)